Το μεγάλο φαγοπότι των τεσσάρων επιχειρηματικών τάξεων

Συμφωνώ απόλυτα με τις ανθρωποκεντρικές απόψεις του συνταγματολόγου κ Κασιμάτη. Τον χάρηκα σε πολλές εμφανίσεις του στις TV. Η επιμονή των διαχειριστών εξουσίας, να παραβιάζουν συνταγματικές κατακτήσεις των λαών, υπέρ των αμαρτωλών συμφερόντων των εχόντων και κατεχόντων προνομιούχων της άρχουσας τάξης, καταδεικνύει το αμετανόητο κι' αδίστακτο των διεθνών καιροσκόπων του προνομιούχου, εύκολου και παράνομου πλουτισμού. Σ’ αυτό το φαγοπότι πρωταγωνιστούν οι παρακάτω επιχειρηματικές τάξεις:

1).  Των τραπεζιτών που απέσπασαν, μ’ εξαγορά συνειδήσεων το 1913 στην Αμερική, από την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση των ΗΠΑ, το αποκλειστικό δικαίωμα να δανείζουν με τόκο χρήματα. Αυτό το πραξικόπημα, εφαρμόστηκε σιγά, σιγά, απ’ όλους τους τραπεζίτες της Υφηλίου.  

2).  Των μονοπωλίων ν’ εκμεταλλεύονται αποκλειστικά, τ' ορυκτά, τον χάλυβα, τον άνθρακα κλπ,

3). Των πολυεθνικών εταιριών, να παράγουν, να διαθέτουν τα προϊόντα τους και να καθορίζουν τις τιμές αυτών,  μ' όρους που συμφέρουν τις ίδιες και τους μεγάλους πελάτες αυτών, ώστε οι μικρομεσαίοι παραγωγοί και καταστηματάρχες, να μην  μπορούν ν' αντέχουν στον αθέμιτο ανταγωνισμό και να φυτοζωούν, αγοράζοντας πρώτες ύλες και εμπορεύματα σε υψηλότερες τιμές και τέλος

4).  Οι προνομιούχοι μεσάζοντες, ανάμεσα στους παραγωγούς πρωτογενών προϊόντων, όπως αγρότες, κτηνοτρόφοι, κηπουροί, αλιείς, μελισσοκόμοι, πτηνοτρόφοι, κλπ και τους καταναλωτές, ν' αγοράζουν σε τιμές κόστους και να τα επιβαρύνουν, βάναυσα κι’ ασύδοτα, σε βάρος των παραγωγών και καταναλωτών.

Αυτά τα προνόμια της αμαρτωλής κι αδίστακτης πλουτοκρατίας της φιλελεύθερης καπιταλιστικής κοσμοαντίληψης, όσο υπάρχουν, θ’ αναπαράγουν, φτώχια, μιζέρια, εντάσεις κοινωνικής αναταραχής κι’ εξουσιαστικές καταστολές, όποιων ειρηνικών διεκδικητικών διαδηλώσεων των  φορέων εργασίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων κι επαγγελματοβιοτεχνών.

Με τις υπερχρεώσεις κρατών και τους μηχανισμούς των μνημονίων, καινούργια και πανούργα τεχνάσματα, οι διεθνείς καιροσκόποι που αναλύσαμε πιο πάνω, απαλλάσσονται από και τις ιμπεριαλιστικές δαπάνες.

Οι υποταγές λαών γίνεται πλέον με τις οικονομικές υπερχρεώσεις. Σου δανείζουν-δανείζουν και στα παίρνουν εικοσαπλάσια, όταν δεν μπορείς να τους τα εξοφλήσεις, με μονομερείς λεόντειες συμβάσεις και μάλιστα τύπου αγγλικού δικαίου που δεν έχουν θέση ενστάσεις κ’ ανακοπές.

Ωστόσο υπάρχει κι ο κοινωνικός νόμος της Δράσης και της Αντίδρασης. Οι 153 εθνοπατέρες ψήφισαν υπέρ των αμαρτωλών συμφερόντων των τοκογλύφων δανειστών, με την επικουρία και των παλληκαριών του Φώτη, με τα δέκα οκτώ παρών.

Από την άλλη μεριά αντιδρούν με τα αποφασιστικά και οργηλώδη ηχηρά Όχι των αντιπολιτευομένων κομμάτων, οι υπόλοιποι 128 πατέρες του Έθνους μας. Στο μεγάλο ερωτηματικό τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να αποφύγουμε άλλες οδυνηρές εθνικές συμφορές που μπορεί να έχουν ως συνέπεια, ν’ ακολουθήσουν  μύριες τέτοιες. Δέστε εδώ μια ταπεινή μου άποψη.