Mαρία
μου, η έννοια του θεού εκφράζεται μέσα από τις θαυμαστές λειτουργίες
του προαιώνιου ψυχρού κι' αδυσώπητου Φυσικού Υλικού κόσμου και τις περίπλοκες
μεγαλειώδεις νομοτέλειές του, βάσει των οποίων υπάρχουν τα
δισεκατομμύρια μορφών ζωής, μαζί και o σκεπτόμενος άνθρωπος. Οφείλουμε
να γνωρίσουμε τους φυσικούς νόμους, να επωφεληθούμε από τους χρήσιμους
και να προστατευθούμε από τις καταστροφικές μανίες τους.
Με τη μελέτη του ορατού αυτού δημιουργήματος κάποιου πιθανού Δημιουργού, μπορούμε να πλησιάσουμε συνειδησιακά στην ουσία Του.
Και όχι με τη μέθοδο της Θέωσης που προτείνει η Πατερική Θεολογία, με μια κοπιαστική, σκληρή, ταπεινωτική διαδικασία που περιλαμβάνει την εξαντλητική νηστεία, μ' ασταμάτητες σπαραξικάρδιες προσευχές, με συνεχείς κοπιαστικές γονυκλινείς υμνολογίες και δοξολογίες, διδάσκουν, ότι μ όλη αυτή τη τελετουργία, συγκινείται το Άγιο Πνεύμα θεός που στηρίζει τον σπαρασσόμενο πιστό και με τη διαμεσολάβηση και το έλεος του ενανθρωπίσαντος Χριστού, Υιό θεό, ευαρεστείτε Ο Πατήρ Θεός να επιτρέψει στον πιστό, ν' αποκτήσει μια εικόνα περί την φύσιν και ουσία του Πραγματικού Θεού Δημιουργού του Σύμπαντος.
Η ταπεινότητα μου πιστεύει, ότι Ένας Παντοδύναμος Παντοκράτωρ Δημιουργός του Σύμπαντος, δεν έχει την ανάγκη παρόμοιων εξευτελιστικών δεήσεων, δοξολογιών κι’ εξυμνήσεων, για να δώσει στοιχεία ουσίας της ταυτότητάς Του.
Αυτή τη διαδικασία και το μύθευμα της σωτηρολογίας επινόησαν, αυτοί που αυτόκλητα αναγορεύθηκαν εκπρόσωποι του Θεού, από καταβολής κόσμου, για έλεγχο και εκμετάλλευση των προσήλυτων αμνοεριφίων, χάριν των οποίων, οι αρχιερείς μητροπολίτες μας, ανακηρύσσονται ΙΣΟΒΙΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΙ, πιο προνομιούχοι και από τους εθνοπατέρες μας που εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια, με πλουμιστούς αφοσιωμένους υποτακτικούς μισθοφόρους αυλικούς-κληρικούς.
Οι Βραχμάνες αρχιερείς στις Ινδίες, ήταν η πρώτη κοινωνική τάξη, η δεύτερη ήταν οι Άρχοντες που πλήρωναν φόρους υπέρ της πρώτης τάξης, η τρίτη τάξη ήταν οι επαγγελματίες-έμποροι και η τέταρτη τάξη ήταν οι δούλοι. Το 1956 καταργήθηκαν οι τάξεις στις Ινδίες νομοθετικά. Αλλά, όπως ισχυρίζεται φίλος ινδός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης, η κοινωνική διάκριση στην ουσία οργιάζει. Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση.
Προσωπικά δηλώνω, ότι δε θα μ’ ενοχλούσε καμιά θρησκεία στον κόσμο, φθάνει να υπηρετήσει τους πιστούς στη βελτίωση των όρων ζωής, να γίνει κοινωνικής έντασης και όχι μεταφυσικών πανούργων εκμεταλλεύσεων των πιστών. Ν’ αναλάβουν τον ρόλο των κοινωνικών λειτουργών, για την επάξια μισθολόγησή τους από το Δημόσιο και να μην πληρώνονται διπλά κι’ από το Δημόσιο και από τους πιστούς, και μάλιστα μ’ αρνητικό κι’ επιζήμιο κοινωνικό έργο.
Με τη μελέτη του ορατού αυτού δημιουργήματος κάποιου πιθανού Δημιουργού, μπορούμε να πλησιάσουμε συνειδησιακά στην ουσία Του.
Και όχι με τη μέθοδο της Θέωσης που προτείνει η Πατερική Θεολογία, με μια κοπιαστική, σκληρή, ταπεινωτική διαδικασία που περιλαμβάνει την εξαντλητική νηστεία, μ' ασταμάτητες σπαραξικάρδιες προσευχές, με συνεχείς κοπιαστικές γονυκλινείς υμνολογίες και δοξολογίες, διδάσκουν, ότι μ όλη αυτή τη τελετουργία, συγκινείται το Άγιο Πνεύμα θεός που στηρίζει τον σπαρασσόμενο πιστό και με τη διαμεσολάβηση και το έλεος του ενανθρωπίσαντος Χριστού, Υιό θεό, ευαρεστείτε Ο Πατήρ Θεός να επιτρέψει στον πιστό, ν' αποκτήσει μια εικόνα περί την φύσιν και ουσία του Πραγματικού Θεού Δημιουργού του Σύμπαντος.
Η ταπεινότητα μου πιστεύει, ότι Ένας Παντοδύναμος Παντοκράτωρ Δημιουργός του Σύμπαντος, δεν έχει την ανάγκη παρόμοιων εξευτελιστικών δεήσεων, δοξολογιών κι’ εξυμνήσεων, για να δώσει στοιχεία ουσίας της ταυτότητάς Του.
Αυτή τη διαδικασία και το μύθευμα της σωτηρολογίας επινόησαν, αυτοί που αυτόκλητα αναγορεύθηκαν εκπρόσωποι του Θεού, από καταβολής κόσμου, για έλεγχο και εκμετάλλευση των προσήλυτων αμνοεριφίων, χάριν των οποίων, οι αρχιερείς μητροπολίτες μας, ανακηρύσσονται ΙΣΟΒΙΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΙ, πιο προνομιούχοι και από τους εθνοπατέρες μας που εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια, με πλουμιστούς αφοσιωμένους υποτακτικούς μισθοφόρους αυλικούς-κληρικούς.
Οι Βραχμάνες αρχιερείς στις Ινδίες, ήταν η πρώτη κοινωνική τάξη, η δεύτερη ήταν οι Άρχοντες που πλήρωναν φόρους υπέρ της πρώτης τάξης, η τρίτη τάξη ήταν οι επαγγελματίες-έμποροι και η τέταρτη τάξη ήταν οι δούλοι. Το 1956 καταργήθηκαν οι τάξεις στις Ινδίες νομοθετικά. Αλλά, όπως ισχυρίζεται φίλος ινδός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης, η κοινωνική διάκριση στην ουσία οργιάζει. Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση.
Προσωπικά δηλώνω, ότι δε θα μ’ ενοχλούσε καμιά θρησκεία στον κόσμο, φθάνει να υπηρετήσει τους πιστούς στη βελτίωση των όρων ζωής, να γίνει κοινωνικής έντασης και όχι μεταφυσικών πανούργων εκμεταλλεύσεων των πιστών. Ν’ αναλάβουν τον ρόλο των κοινωνικών λειτουργών, για την επάξια μισθολόγησή τους από το Δημόσιο και να μην πληρώνονται διπλά κι’ από το Δημόσιο και από τους πιστούς, και μάλιστα μ’ αρνητικό κι’ επιζήμιο κοινωνικό έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου