Οι διαρπαγείς και οι προστάτες

Όταν οι καταπιεστές φαύλοι, διαρπαγείς συσσωρευτές του κοινωνικού πλούτου ενώνονται, εσείς οι φερόμενοι ως υπερασπιστές του τυραγνισμένου λαού μας, γιατί διχάζεστε;

Εάν ολόκληρη η Αριστερά κατέβαινε Ενωμένη, θα χρειάζονταν να επαναληφθούν οι εκλογές της 6ης Μαϊου, στις 17 του Ιούνη; Χάσατε τόσες ευκαιρίες γινατωμένοι. Ο κόσμος σας, σας αναμένει με εξαντλημένη προσμονή κι’ υπομονή.

Πρέπει να εξηγήσετε στον πονεμένο και προδομένο αγωνιζόμενο οπαδό της Αριστεράς, για ποιο λόγο δεν ομονοείτε, δεν συνενώνεστε, σ' ένα Παντοδύναμο Άπαρτο Κάστρο, εσείς οι πολυμερισμένες ομάδες, όμηροι στις ολέθριες θεωρητικές ιδεολογικές διελκυστίνδες άγονων αντιπαραθέσεων. Έχετε υποχρέωση, να προχωρήσετε. Βάλτε τέρμα σ’ αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο, δώστε τα χέρια και συνενωθείτε σε μια πανηγυρική σύμπραξη «Ενός Παλλαϊκού Ενιαίου Δημοκρατικού Μετώπου». Ούκ έστι καιρός.

Πώς απολογείστε στους μάρτυρες κι' εναπομείναντες αγωνιστές που περίμεναν και αναμένουν τα χαρμόσυνα χελιδόνια, με προσμονή και λαχτάρα, από τα κατοχικά χρόνια, μέχρι σήμερα;
Είστε για κλάματα. Δεν υπάρχει ουδ' ένα ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ. Είστε συνυπεύθυνοι, για κάθε συμφορά που βίωσε κι’ υφίσταται ο λαός από τον ταξικό εχθρό.

Εκείνος πράττει και ενεργεί κατά το συμφέρον και τη συνείδησή του. Εσείς, γιατί δεν κάνετε το ιστορικό σας χρέος; Ελάτε στα συγκαλά σας, γιατί στένεψαν τα περιθώρια.

Πόσες γενιές ακόμα θα φύγουν με την πικρή απορία στα χείλη τους; Και ο γράφων που είναι 77 θλιβερών ανοίξεων, τρομάζει στην ιδέα, ότι θα φύγουμε και εμείς οι τελευταίοι, φαρμακωμένοι, χωρίς να δούμε την Πανώρια Λευτεριά, την κόρη που κατεβαίνει από τ' απάτητα Όρη.

Άιντε ορέ σύντροφοι, τι καρτεράτε κάντε το χρέος σας. Ενώστε τους αδούλωτους συντρόφους μας και πάρτε την κοινοβουλευτική πρωτιά και το πριμ των πενήντα εδρών. Ήδη αργοπορήσαμε. Αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ.