Εκείνο που βροντοφωνάζει και δεν θέμε ν' ακούσουμε και να δούμε, όμηροι
και παθιασμένοι από την βασανιστική διχαστική εσωστρέφεια, είναι το
αναπάντεχο πολιτικό γεγονός, ότι οι ψήφοι της Αριστεράς, όλων των
κομματικών κάστρων της, πλησίασαν για πρώτη φορά συνολικά περίπου το 40%
των ψήφων του Εκλογικού Σώματος, στις πρόσφατες εκλογές της 17ης
Ιουνίου.
Και αυτό μας λέει, ότι, εάν κατεβαίναμε συσπειρωμένοι
σ' ένα Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο, θα κερδίζαμε 170 έδρες. Γιατί δεν το
επιχειρήσαμε; Γιατί ξεχάσαμε την ΕΔΑ του αείμνηστου λαϊκού αγωνιστή και
σπουδαίου πολιτικού Γιάννη Πασσαλίδη;
Είμαι 77 χρόνων. Μια ζωή
περίμενα, να δω τα νικηφόρα χελιδόνια του αγωνιζόμενου λαού μας. Και
φεύγω από τη ζωή απελπισμένος και πικραμένος όχι από την αντιλαϊκή
Δεξιά. Αυτή κάνει τη δουλειά της. Αλλά από την αδυναμία επικοινωνιακής
ενεργοποίησης και συστράτευσης των αριστερών δυνάμεων της χώρας.
Το χρωστάμε στ' ηρωικά θύματα των μαχητών συναγωνιστών που πέρασαν από
φωτιά και σίδερο, σ' εμάς τους ίδιους και τις επόμενες γενεές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου