Τα παιδιά των μειοδοτών, όχι μόνον δεν τραβούν το αφτί των αμαρτωλών εθνικά γονέων και παπούδων, αλλ’ αντίθετα με τα κλεμμένα ζουν πλουσιοπάροχα και αφού εκπαιδευτούν σε σχολές κατασκευασμένων πρωθυπουργών, ξεπερνούν σε μειοδοσίες τους προγόνους τους. Καθότι το ξεπούλημα αποτελεί οικογενειακή παράδοση.
Θυμίζω το κατάπτυστο Σύμφωνο του Λιβάνου στις 16 μέχρι τις 20-5-1944, ο διορισμένος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου που αντικατέστησε τον επίσης διορισμένο διάδοχο του Εμμανουήλ Τσουδερού, Σοφοκλή Βενιζέλο, της εξόριστης βασιλικής κυβέρνησης στο Κάιρο.
Ο Γ. Π, απόλυτα αφοσιωμένος στο βασιλέα και τον πανούργο-μοιραίο, για την χώρα μας, Τσόρτσιλ, με θαυμαστή θρασύδειλη δεξιοτεχνία, χλεύασε, υποτίμησε και ταπείνωσε τους εκπροσώπους της γνήσιας εθνικής αντίστασης των οργανώσεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της Κυβέρνησης του Βουνού ΠΕΕΑ(Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης), με μέλη τους: Κ. Γαβριηλίδη, Στ. Χατζήμπεη, Άγγελο Αγγελόπουλο, Στρατηγό Μανώλη Μάντακα, Γιώργ. Σιάντο, Πέτρο Κόκκαλη, Αλεξ. Σβώλο, το Μητροπολίτη Ιωακείμ Κοζάνης, Ευρ. Μπακιρτζή, Ηλία Τσιριμώκο και Νίκο Ασκούτση). Και αυτή η φαρσοτραγωδία-κωμωδία εξελίχθηκε μπροστά σε δέκα οκτώ εκπροσώπους ανύπαρκτων εθνικών οργανώσεων και κομμάτων που δεν έριξαν ούτε ένα φυσίγγι, ενάντια των δυνάμεων κατοχής, εκτός βέβαια του ΕΔΕΣ, υπό τον υπαρχηγό Πυρομάγνου και του Καρτάλη της ΕΚΚΑ.
Αυτός λοιπόν ένας συνειδητά απών-φυγόμαχος της εθνικής αντίστασης, κατάφερε και με δύο άλλες παρασπονδίες, 1/ το Σύμφωνο Καζέρτας και 2/ την εξώθηση στη σύγκρουση των Δεκεμβριανών, να δρομολογήσει στην μάταιη και ολέθρια, για την πατρίδα εμφύλια ρήξη που οδήγησε στην εξόντωση αγωνιστών που μαχόμενοι, ως πραγματικοί συμμαχικοί ήρωες, συνετέλεσαν στην ήττα των δυνάμεων του φασιστικού άξονα.
Την εποχή εκείνη η Αγγλική προπαγάνδα έριξε, για εξαγορά συνειδήσεων πακτωλό χρυσών λιρών….
Ο Τζόρτσιλ στις 02-02-45 τον καταργεί, αφού κυριολεκτικά τον έστυψε και τον αντικατέστησε με τον ανίδεο περί των Ελληνικών πραγμάτων στρατηγό Ν. Πλαστήρα που μόλις είχε επιστρέψει από την αυτοεξορία του στη Γαλλική Μασσαλία από το αποτυχημένο κίνημα του 1935.
Στα απομνημονεύματά του κάπου ομολογεί, ότι επί της μοιραίας Πρωθυπουργίας του εκείνης, έγιναν γεγονότα που δεν ήθελε να επιτρέψει. Και στον ανένδοτο αγώνα του, ο
«Γέρος της Δημοκρατίας» απέδωσε μεγάλες ευθύνες στη δεξιά, για την μονόπλευρη δίωξη της αριστεράς στους 18 μήνες απραγίας και αδράνειας του Ζαχαριάδη, στις αθρόες κακοποιήσεις και δολοφονίες αγωνιστών, όπως του δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη Βιδάλη και του Ζεύγου, ανωτάτου στελέχους του ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου