Φίλε Κουτουλάκη, πάρα πολλοί ξεχωρίζουν και επιδοκιμάζουν τους αγωνιστές, αλλά ελάχιστοι αντιδρούν, όταν πλήττονται.
Λουφάζουν, κιουτεύουν και λιποτακτούν. Εφαρμόζουν το «λάθρα βιώσας» του Επίκουρου και τη λαϊκή θυμοσοφία: "του κιουτή η μάνα νέ κλαίει, νέ γελάει".
Οι λαοί είναι φιμωμένοι. Άλλοι πάλι είναι μαντρωμένοι στους προθαλάμους της ουράνειας βασιλείας και άλλοι στους κομματικούς στάβλους, πρόθυμοι να καταδικάσουν τις αφυπνιστικές και απελευθερωτικές δράσεις των αγωνιστών, υπέρ των μανδρωμένων θυτών τους.
Αυτά τα θρησκευτικά και πολιτικά σιωπηρά αμνοερρίφια, αποτελούν θύματα και εργαλεία των διχαστών, για τις απαράδεκτες εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις των αλληλοσφαγών, σε βάρος των αγωνιστών, άλλων αθώων θυμάτων και των ιδίων.
Διχαστές, φανατισμός, συγκρούσεις, καταστροφή θύτες και θύματα.
Οι διχαστές είναι οι ηθικοί αυτουργοί, και, οι συγκρουόμενοι, ταυτόχρονα, θύματα και θύτες, οι μεν στους δέ.
Έτσι στο θέατρο του παραλόγου, έχουμε τους διχαστές, τους αγωνιστές που καταγγέλλουν τους πρώτους και τους φανατισμένους πιστούς-οπαδούς που διώκουν, μέχρι θανάτου τους δεύτερους και αλληλοσφάζονται μεταξύ τους.
Και ποίοι είναι οι διχαστές; Μα οι ελάχιστοι που πολώνουν τους πολλούς και εξασφαλίζουν την ατιμωρησία τους, σ' όλες τις ανομίες τους, με τις οποίες εξαθλιώνουν τη ζωή των πολλών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι που αφήνονται άβουλα πιόνια στα χέρια των διχαστών. Ταύτα έφη Ζαρατούστρας... Αυτά και μή χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου