Οι δυνάμεις καταστολείς, δυστυχώς είναι κομμάτι του λαού μας που για πενταροδεκάρες, ως αποζημίωση, συγκρούονται με τους άμαχους διαδηλωτές, κάθε φορά που διαμαρτύρονται οι γονείς, τ' αδέλφια και οι καλοί τους γείτονες, για την άγρια καταδυνάστευση, ξετσίπωτη παραβίαση κεκτημένων δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες.
Όπως η παράλογη και αιφνιδιαστική μείωση συντάξεων και μισθών, οι τιμές πώλησης αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων κοντά στο κόστος παραγωγής, για άγριες φορολογίες άμεσες και έμμεσες, σε βάρος των μικρών και αδύναμων καταναλωτών, χαμηλότατες αμοιβές των εργαζομένων, καταδίκες για ψύλλου πήδημα των άμοιρων πτωχών συμπολιτών μας, όταν οι κυβερνώντες και οι περεκεντέδες τους μένουν στο απυρόβλητο της ατιμωρησίας.
Υπεξαιρώντας και κατασπαταλώντας το 80% των ετήσιων υπέρογκων κρατικών προϋπολογισμών, και για όποια άλλη μορφή καταδολίευσης και εκμετάλλευσης των παραπάνω στενών και προσφιλών συγγενών, φίλων και γειτόνων, από τους οποίους συγκροτούνται οι δυνάμεις καταστολής, εντέλλονται να καταπνίξουν, ακόμα και στο αίμα τους διαδηλωτές συγγενείς τους.
Οι εμπνευστές, δημιουργοί και διαχειριστές αυτών των έμψυχων εργαλείων καταστολών είναι τόσο σκληροί, αποφασιστικοί και ανελέητα ανυποχώρητοι, ώστε πολλές φορές μισθώνουν μισθοφόρους ξένους αδίστακτους φονιάδες, όπως οι γενίτσαροι των σουλτάνων, των ειδικών δυνάμεων κατασφαγής αμάχων στη τσαρική Ρωσία και σ' άλλα απολυταρχικά καθεστώτα του Μεσαίωνα και σύγχρονων τυράννων, ίδε Καντάφι κλπ.
Αυτή η απαράδεκτη και βρώμικη καταστολή αποτελεί μόνιμη, ύπουλη και καταχθόνια τακτική πολιτική σε βάρος του λαών από τους επικυρίαρχους νομείς διακρατικής εξουσίας, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα που ζουν παρασιτικά με μεθόδους αυτή του παράνομου πλουτισμού. Πιστεύω, ότι οποιαδήποτε σύγκρουση αμάχων διαδηλωτών με δυνάμεις καταστολείς, για το λαό είναι ασύμφοροι, είτε όταν οι καταστολείς είναι αίμα και θρέμμα του λαού, είτε είναι επίλεκτοι ξέων ταγμάτων του ολέθρου συλλογικού φονικού. Από αυτές τις συγκρούσεις κερδισμένοι βγαίνουν πάντα οι θύτες διχαστές διαχειριστές της κρατικής εξουσίας. Για το λόγο αυτό οι λαϊκές και συντεχνιακές ομάδες διαδηλωτών να γίνονται μεν, αλλά χωρίς να συγκρούονται τα λαϊκά και συντεχνιακά συμφέροντα μεταξύ τους.
Παράδειγμα, δεν είναι δυνατό να κλείνουν δρόμοι και αρτηρίες που απονεκρώνουν τις εμπορικές και τις όποιες άλλες κοινωνικές δράσεις της καθημερινότητας. Ένας τρόπος από τις δεκάδες που μπορούν να βρεθούν, όταν υπάρχει βούληση και προγράμματα αλληλεγγύης και αλληλοστήριξης μεταξύ των μικρομεσαίων κοινωνικών και οικονομικών ομάδων, είναι σ' ένα χώρο, όπου γίνονται τα ψηφίσματα αιτημάτων και διαμαρτυριών, να διαβάζονται, απευθυνόμενα προς την πολιτεία και ψηφίσματα αλληλεγγύης, άλλων κοινωνικών ομάδων, εφ' όσον τα αιτήματα των διαδηλωτών είναι δίκαια και κοινωνικής έντασης, χωρίς να βλάπτονται τα συμφέροντα των άλλων κοινωνικών ομάδων.
Γιατί όταν μια ομάδα πλήττεται, θα έρθει η σειρά και άλλων ομάδων. Τι πρέπει να γίνεται, όταν το σπίτι του γείτονα καίγεται;
Στη παρούσα φτιαχτή κρίση που καίγονται οι πάντες και τα πάντα, τι μέλλει γενέσθαι από πλευράς λαού; Δεν πρέπει να απαιτήσει σύσσωμος, να γίνει άμεσο δημοψήφισμα, με το οποίο θα αποφανθεί, για την υλοποίηση του Μνημονίου ή την απόρριψή του;
Τι σόι δημοκρατία έχουμε, όταν ερήμην του άμεσα πληττόμενου λαού, αποφασίζει η Κυβέρνηση που υποσχέθηκε προεκλογικά, ότι έχει τη δυνατότητα να βρει τα χρήματα και δεσμεύτηκε να βελτιώσει τους όρους ζωής και όχι να τους επιδεινώσει;
Είναι δυνατόν ένας Υπουργός με την υπογραφή του, να μπορεί να ξεπουλήσει τον εθνικό πλούτο, νησιά παραλίες και κοιτάσματα πετρελαίου, όταν σ' ένα απλό αστικό συνεταιρισμό, για μεγάλες αποφάσεις απαιτούνται Γενικές Συνελεύσεις, με το 75% ψήφων; Δεν πρέπει να γίνει δημοψήφισμα στα τρέχοντα καυτά εθνικά προβλήματα με επιπτώσεις τραγικές πολυετούς διάρκειας, σε βάρος του λαού, της πατρίδας και του έθνους;
Πού βρισκόμαστε σε σκοτεινές εποχές άγριου σκλαβοπάζαρου και ξεπουλούμε όσο-όσο τον πολύπαθο λαό μας. Τί είσθε δουλέμποροι ή εκπρόσωποι ενός λαού βασανισμένου και εξαθλιωμένου μεν, αλλά υπερήφανου και ανεκτικού που περιμένει μ’ υπομονή την μεταμέλεια, για πατριωτική έντιμη συμπεριφορά σας, και ενός λαού που αποτελεί τη βάση ενός εκλογικού σώματος που σας δίνει την εξουσία και εσείς συνεχώς τον εμπαίζετε;
Γιατί οι διαπραγματεύσεις γίνονται με τους τοκογλύφους δανειστές, μ' ένα διάλογο άτονο και άτολμο; Θυμίζουν τον καπνομεσίτη που ήταν μονοκόμματα τοποθετημένος υπέρ των καπνεμπόρων.
Συμπεριφέρεστε ως μεσιτικός πράκτορας των δανειστών, για δάνεια που φαγώθηκαν από τους γνωστούς αεριτζήδες, και όχι ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός μας. Μπορείτε να μας πείτε, για πόσες χρυσές λίρες Αγγλίας παρέδωσε την Ελλάδα στους άγγλους αποικιοκράτες ο παππούς σας το 1944, ως Πρωθυπουργός δήθεν της Εθνικής Ενότητας;
Γνωρίζουμε ότι ο Ιωάννης Τσιγάντες(1897-1943) μπήκε από το Κάιρο με 150.000 χρυσές λίρες Αγγλίας, για ν' οργανώσει δεξιές ομάδες στην αγωνιζόμενη Ελλάδα, σ' αντίβαρο του κομουνιστικού κινδύνου. Έρρεαν οι χρυσές λίρες και προς τον Ναπολέοντα Ζέρβα, αρχηγό του ΕΔΕΣ, ακόμη και οι Ελασίτες, για δύο μήνες έπαιρναν από μισή λίρα το μήνα. Τότε ο αδελφός μου με τη λίρα εκείνη αγόρασε ένα ζευγάρι αρβύλες.
Κρατώ κείμενα που αποδεικνύουν την αντικομουνιστική υστερία του αείμνηστου Γεωργίου Παπανδρέου. Δικαίωμά του ν’ άναι φιλομοναρχικός και αντικομουνιστής, δεν είχε όμως το δικαίωμα να οδηγήσει τη χώρα στον εμφύλιο που ήταν στο νου και τα σχέδια του Τσόρτσιλ. Πάντως σου θυμίζω, ότι ο Άγγελος Έβερτ, έδωσε εντολή με προφορική εξουσιοδότηση του παππού σου και πυροβολήθηκαν άμαχοι διαδηλωτές στις τρεις Δεκέμβρη του 44, στο μεγάλο λαϊκό συλλαλητήριο, στην πλατεία Ομονοίας, ένα ακόμη γεγονός που πυροδότησε τα Δεκεμβριανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου