Ο Ιστορικός ταξικός Συμβιβασμός

J. M. Anastasiadis είπε...

Η ασυμβίβαστη-συμβιβασμένη Λιάνα, της "μοναρχικής" δογματικής και επίμονης μονολογίστρας Παπαρήγα.

Της οποίας οι αντιδεξιές κορώνες της είναι ηπιότερες απέναντι των "αναθεωρητών", προ εξηνταετίας συντρόφους της.

Σαν δεν ντρέπεστε, 55.000 τακτικοούς και 26.000 εφεδρικούς Ελασίτες, με 1,8 εκατομμύρια εκλέκτορες που εξέλεξαν τους 206 εθνικούς αντιπροσωπους που απετέλεσαν την Κυβέρνηση του Βουνού της ΠΕΕΑ, τον Μάϊο του 43, τους αφήσατε στο έλεος και το μένος των ταγματασφαλιτών, τους άξιους κάθε τιμής συμπολεμιστές σας..

Τους αφόπλίσατε και τους πετάξατε ανυπεράσπιστους στους χώρους της ξεφτίλας, του πόνου, της φρίκης και της εξόντωσης.

Αφήσατε το 80% ενός λαού, των τιμημένων νικητών, χωρίς όνειρο και ελπίδα, δεν απολογήθήκατε ποτέ, δεν ζητήσατε συγνώμη και επιμένετ' ακόμα στο ιστορικό αλάθητό σας, κρατώντας διχασμένη και ανεπαρκή μία Αριστερά που σας ακολούθησε, μ' αυταπάρνηση και τυφλή εμπιστοσύνη, στα ιστορικά σαλπίσματά σας, κατά των τριών εισβολέων του 41 και της αγγλοαμερικάνικης ιμπεριαλιστικής κατοχής του 46, μέχρι σήμερα.

Και τούτο, γιατί υπακούσατε στη φωνή της ιδεολογικής σας πατρίδας και όχι στο καθήκον της εξασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας που θα παρεμπόδιζε τις υπερχρεώσεις και τις ταλανίσεις που προηγήθηκαν από το 45, μέχρι τώρα.

Πώς αντέχετε αυτήν την καταισχύνη και την ταπείνωση έντιμων νικηφόρων αγωνιστών; Πώς τολμήσατε, να τους πάρετε τα όπλα που κατέχτησαν, μ' αίμα και αυταπάρνηση, και τα παραδώσατε στους αθεράπευτους ταξικούς αντιπάλους; Και παριστάνετε ακόμα τους προστάτες-υπερασπιστές μας. Φρκιά, έ φρικιά!

Δεν θα ήταν πιο έντιμο, να κάνατε τις απαιτούμενες αυτοκριτικές σας, να ζητούσατε συγνώμη, για όποια λάθη και άσκοπα αλληλομαχαιρώματα, να συσπειρώνατε, τους εμπειροπόλεμους μαχητές και φτου κι' από την αρχή, να προσπαθούσατε, να αποκατασταθείτε στη συνείδησή μας, ζωντανεύοντας τα πνιγμένα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, για ένα αύριο ανέφελο, γεμάτο από δημοκρατικές κατακτήσεις;

Και τώρα ακόμα δεν είναι αργά. Μεγάλη ιστορική ευθύνει επωμερίζεσθε, όλη η διχασμένη Αριστερά. Ξυπνήστε.

Εμπρός ενωθείτε, υπερδυναμώστε και αναγκάστε τους καπιταλιστές, σ' ένα ιστορικό οικονομικοπολιτικό και κοινωνικό συμβιβασμό.

Ο μακαρίτης αγωνιστής πατέρας μου, και στον Πόντο κι' εδώ, λάτρευε έναν κόσμο χωρίς παλούκια, ιδιοκτησίες, απαγορεύσεις, καταπιέσεις και εκμεταλλεύσεις.

Πίστευε, ότι κάποια μέρα θα γίνει ο Ιστορικός Ταξικός Συμβιβασμός και θα σωθεί η ανθρωπότητα, από τα δεινά των συγκρούσεων και της φθονερής μισαλλοδοξίας.

Έγραψε τ' ανέκδοτα αμομνημονεύματά του, για την γενοκτονία του Ελληνισμού, στον Πόντο, τις παρασπονδίες των συμμάχων και τον ολέθριο διχασμό της Ελληνικής Ηγεσίας, στους κρίσιμους και καθοριστικούς εκείνους χρόνους, καθώς και για τον χαμένο αγώνα των Εαμο-Ελασιτών.

Ο υποφαινόμενος γιος του Μιλτιάδη Αναστασιάδη οπλαρχηγού της Τοπ Τσαμίδικης "Εποποιϊας του Ακατόρθωτου", έγγραψε βιβλίο, με βάση των γραπτών αυτού του γενναίου αγωνιστή, με τίτλο: "Το τελευταίο κράτος των Ελλήνων του Πόντου", τετρακοσίων σελίδων. Βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Δεν το κάνω, για διαφήμιση.

Ετοιμάζω και την έκδοση, με τη δική του αγωνιστική οπτική, για τα πέτρινα χρόνια της κατοχής γερμανών και αγγλοαμερικάνων. Πέθανε το 77, σ' ηλικία 81 ετών, μέσα στην πίκρα και την απελπισία, δονούμενος από προσμονή, μάταια, με λαχτάρα την θεραπεία της Αριστεράς, από τις εσοστρεφείς διχαστικές παθογένειές της, για την οποία μάτωσε και πόνεσε.