Ε΄ λεβέντες, σταματήστε την κατρακύλα

Ε΄ λεβέντες, σταματήστε την κατρακύλα. Πολλοί από εσάς υποτιμάτε τη συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή των συμπολιτών μας. Σιωπούμε, ως αμνοερίφια, τις εγκληματικές αυθαιρεσίες των πολιτικών μας. Όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι, δεν αντέχουν άλλο στις όποιες εκτροπές την ιθυνόντων. Αποδεδειγμένα ξέφυγαν από τα κομματικά μαντριά, νοιώθουν απεξαρτημένοι, είναι ακομμάτιστοι και ανήκουν σ' αφυπνισμένους συμπολίτες μας, οι οποίοι λένε, «όχι πια ξεχείλισε το ποτήρι».

Είναι αυτοί(εσύ, εγώ, οι πάντες) που με αδημονία περίμεναν κάποιο φως, διαψεύστηκαν οι προσδοκίες τους και καταψηφίζουν και τα δύο κόμματα εξουσίας, γιατί απέτυχαν παταγωδώς.

Το πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό σύστημα λαβώθηκε βαθειά και ανοίγει τα φτερά του για το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα όποια κακοκατασκευάσματα(τα διορισμένα κομματόσκυλα) θα γκρεμιστούν και θα ξανακτιστούν.

Παρακαλώ ανακαλέστε, όποιους βιαστικούς χαρακτηρισμούς σας και συνταχτείτε κι’ αγωνιστείτε, για τη νέα έντιμη και πατριωτική Ελλάδα που θ' αγκαλιάσει με στοργή όλα τα παιδιά της.

Είχαμε στο κεφάλι μας κακούς και ανυπόληπτους πάτρωνες. Αν δεν ματαιωθούν τα σκοτεινά σχέδια τους την βάψαμε. Ξέρω ότι πολλοί από εμάς είμαστε θιασώτης του τρέχοντος καθεστώτος της Έννομης Τάξης, αλλά δεν νομίζω, ότι αποδέχεται, έστω και ένας μας αυτή την εθνική κατρακύλα λαού και χώρας.

Τα τωρινά αμνοερίφια, μπορούν, να γίνουν λιοντάρια και να κατασπαράξουν τους όποιους λύκους. Διαχρονική συνταγή: Συσπείρωση, αγώνες, ανατροπή.

Αρκετοί στο δικό μας φόρουμ της Αθεΐας είμαστε φορτισμένοι με τις κομματικές φοιτητικές αντιπαραθέσεις και εξακολουθούμε να πιστεύουμε, ότι έχουμε σωστές και αντικειμενικές οπτικές διεκδικήσεων. Το μόνο που πετύχαμε, ήταν να διασπάσουμε το φοιτητικό κίνημα και ν’ ανεχθούμε μια κουτσή και ανεπαρκή παιδεία που μας στερεί τη δημιουργική γνώση της αυτοδύναμης και ελεύθερης βούλησης επιλογών.

Αντίθετα η παιδεία και η γραμματεία που λαμβάνετε σήμερα, είναι η μεταμόρφωσή σας σε ταπεινά και αξιολύπητα σκλαβάκια ζεμένα στο εργοδοτικό μαγκανοπήγαδο των μεγάλων αφεντάδων. Μίλησα σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο, διότι γι’ εμένα «παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι».

Λυπάμαι αλλά εκείνα που παίρνουμε από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτά που προγραμματίζουν να μας δώσουν, οι ελεγχόμενοι καπιταλιστικοί διοικητικοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί.

Σας τα λέω, έξω από τα δόντια, ωμά κι’ εριστικά, με την ελπίδα να βρούμε κάποιες δυνατότητες επικοινωνίας. Για να μάθουν στα άλλα φόρουμ, ότι στο δικό μας κτίζεται κάτι πολύ σοβαρό.

Νεαροί αγαπημένοι φίλοι μου, ενώ συζητούμε πολύ καυτά και καθοριστικά προβλήματα, όπως τις παθογένειες και την έξοδό μας από την υπερχρέωση, άλλοι συμφορίτες από εμάς αναφερόμαστε στα αγαθά και τους παραδείσους της εφηρμοσμένης φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, απαξιώνοντας τ’ άλλα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά καθεστώτα, κι’ άλλοι επιστρέφουν τις ίδιες απαξιωτικές αιτιάσεις προς την αντίθετη πλευρά. Αμφίδρομες κυκλικές και ατέλειωτες, άσκοπες διαξιφιστικές συγκρούσεις ξύλινων αντίλογων.

Το φαινόμενο έχει την εξήγησή του. Αντιγράφουμε τους πολιτικούς που αντί να επιλύσουν τ’ άλυτα προβλήματα, τ’ επιδεινώνουν και τα χρεώνει η κάθε παράταξη, στις άλλες. Σκόπιμοι καυγάδες, για την δημιουργία διχαστικών πολώσεων που οδηγούν στην παθιασμένη μισαλλοδοξία και στη ρήξη.

Γνωρίζοντας πόσο ακριβά μας στοίχισ’ αυτή η κατάσταση, γιατί δεν χάνουμε ούτε στιγμή να τη συνεχίζουμε ηγεσίες και οπαδοί; Γιατί εμείς οι συμφορίτες να μην αποτελέσουμε μια εξαίρεση και παράδειγμα προς μίμηση, για συνεννόηση, σύνθεση και δημιουργία;

Έτσι παγιδεύονται οι διχασμένοι φοιτητές που τραγουδούν τους σκοπούς και τις επιδιώξεις των κομμάτων. Το ίδιο σφάλμα, φυσικά διαπράττουν και οι διχασμένοι οπαδοί όλων των κομμάτων. Αυτές οι ανεγκέφαλες ομηρίες αποτελούν τις βασικότερες παθογένειες που μας έφεραν μπροστά στην άβυσσο της ασυνεννοησίας και του ολέθρου.