Αλάνια, ε αλάνια της αρπαχτής και της απονιάς

Αγαπητοί μου φίλοι συνομιλητές, όλων των ομάδων του FB, όσοι άδουμε  το τραγούδι του διαίρει και βασίλευε, αυτών που μας διχάζουν, παρακαλώ λάβετε υπ' όψη, ότι η Δεξιά, η Ένωση Κέντρου, το ΚΚΕ, και τα μετέπειτα κόμματα, από το 43 μέχρι και σήμερα, ενήργησαν για λογαριασμό των κομματικών τους συμφερόντων και των ντόπιων και ξένων καιροσκόπων, κι έβλαψαν και βλάπτουν και τη χώρα και το λαό.

Γιατί κολλάμε, στους Συνασπισμούς, όπως ήταν το Νάτο, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, η ΕΕ, και τώρα στη Νέα Τάξη πραγμάτων, στη Παγκοσμιοποίηση,  στους αχόρταγους Τραπεζίτες, τ’ αδυσώπητα Μονοπώλεια-Ολιγοπώλεια, στις πανίσχυρες  πολυεθνικές εταιρίες, αφού ξέρουμε ότι είναι εργαλεία καταπίεσης και υποταγής των λαών;  

Και μη ξεχνούμε, τον αντιλαϊκό ρόλο των  κομμάτων της χώρας που με την δικτατορία της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας την ληστρική ενισχυμένη αναλογική, δεν τηρούν τις δεσμεύσεις τους κι υπηρετούν συνήθως ξένα και ντόπια συμφέροντα των ισχυρώ ν της Υφηλίου. Πλήρης αναντιστοιχία, ανάμεσα στις θεσμικές υποχρεώσει τους  και τις δράσεις τους. Καλπάζουσα ασυνεννοησία κι’ ανήκουστη φαγωμάρα , ανάμεσά τους. Θα έλεγα σκέτος κανιβαλισμός, ο οποίος ξεσπά σε βάρος του Εκλογικού Σώματος, στις πλάτες του εργατικού και ενεργού πληθυσμού των μικρομεσαίων βιοποριστών και καταναλωτών.

Ακόμα και τα ομοϊδεολογικά κόμματα τα τρώει η εσωστρέφεια. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμπράξει με τις άλλες αριστερές δυνάμεις. Η ΝΔ και Πασόκ, με κολαούζο τη Δημάρ, κατάντησαν αναξιόπιστοι, απαξιώθηκαν, μέσα σ’ αυτό το τετράμηνο της συγκυβέρνησής τους. Δεν υπάρχει ελπίδα καμιά.

Το ΚΚΕ ενήργησε σύμφωνα με τα κελεύσματα της ιδεολογικής του πατρίδας, οι δε δεύτεροι, μας επέβαλαν την αγγλοαμερικάνικη επικυριαρχία. Και σήμερα με τη φτιαχτή υπερχρέωση, μας δένουν χειροπόδαρα, σαν  τετράποδα σφαχτάρια.

Γιατί, τελικά, μας φέρανε στη μέγγενη της υπερχρέωσης και την συμφορά του γενικού ξεπουλήματος του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου. Ας δοκιμάσουμε λοιπόν τον Σύριζα και τους ΑΝ-ΕΛ, ως κόμματα ανατροπής και τιμωρίας. Μια αριστερή προοπτική και μάλιστα και με τη παρουσία και του Καμμένου, ίσως αναγκάσει το θεριό, σ’ υποχωρήσεις, υπέρ των λαϊκών δυνάμεων παραγωγής.

Ρε αφελείς ψηφοφόροι, ας πάψουμε να χαζοφέρνουμε. Μας μετέτρεψαν ρομπότ-γενιτσαράκια, μας εγκλώβισαν μέρα μεσημέρι. Ούτε σ’ έφαγα, ούτε μ' έφαγες. Μας φάγανε όλους. Μάλλον μας έβαλαν κι αλληλοφαγωνόμαστε. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε, να δώσουμε πλάτες μεταξύ μας, ως μόνιμα θύματα και να τους απαλλαγούμε. Δεν συμφέρει να μαλώνουμε. Έτσι δεν βγαίνουμε από το μαντρί. Θα συνεχίσουν να μας πηδούνε. Νισάφι πια το ροχαλητό κι’ η χαζομάρα μας.

Ας κτίσουμε λοιπόν το μέλλον των παιδιών, των εγγονών μας, μια ελεύθερη πατρίδα, καταδική μας, την ίδια τη ζωή μας. Να ενεργούμε συλλογικά και ν’ αναγκάσουμε τα κόμματα να φερθούν έντιμα και πατριωτικά. Και σαν καταναλωτές, ακόμα, ν’ οργανώνουμε ομαδικές αγορές, μέσα από παραγωγικούς, προμηθευτικούς και καταναλωτικούς συνεταιρισμούς και τη διακίνηση των αναγκαίων αγαθών, ώστε να αυξήσουμε την αγοραστική μας δύναμη και προπάντων σήμερα που μας κατακρεούργησαν, συντάξεις, μισθούς και μεροκάματα. Σήμερα που μας χαρατσώνουν κι’ αυξάνουν τη φορολογία, χωρίς ν’ αγγίζουν τους ισχυρούς. Σήμερα που μας τσακίζει η ανεργία κι’ εξαφάνισαν το κοινωνικό πρόσωπο της εξουσίας.

Αίσχος, ντροπή και φτου μας, για την αδράνεια, τη μπουταλωσύνη και την εθελούσια υποτέλειά μας. Δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχολογία αυτών που αυτοκτονούν. Όταν αυτοκτονείς που αυτοκτονείς, γιατί δεν παίρνεις μαζί σου και κάποιον ή κάποιους από τους ανυποχώρητους κι ανελεείς σφαγείς μας; Αναρωτιόταν ένας αγανακτισμένος κι απελπισμένος συμπολίτης μας, σε δημόσια διαβούλευση απελπισμένων συμπολιτών μας.

Αλήθεια αυτή η σκέψη, που για τον γράφοντα αποτελεί μακελειό  που πρέπει ν’ αποφευχθεί πάσει θυσία, είναι η πιο άγρια αδελφοσφαγή, ο χειρότερος εμφυλιοπολεμικός εφιάλτης.

Τι να τον κάνω τον αρπαγμένο πλούτο, όταν κινδυνεύω να χάσω τη ζωή μου, απ’ απελπισμένους πεινασμένους που εγώ ο ίδιος τους καταδικάζω στον εξ ασιτίας θάνατο;  Τι να τα κάνω τ’ αρπαγμένα, όταν δικαιολογημένα, μ’ απειλούν απελπισμένοι στο παρά πέντε, αποφασισμένοι αυτόχειρες; Δεν σας σώζουν ούτε οι δυνάμεις καταστολείς-πραιτοριανοί, γιατί κι’ αυτονών τα παιδιά και οι γονείς πεινάν. Χάσατε τον έλεγχο, σας κλαίνε οι ρέγκες, ελεεινοί και τρισάθλιοι.

Ξυπνήστε ρε οι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Γιατί είναι ψευδέστατο, αλλά κι’ έτσι να ήταν, εσείς και τα παιδιά σας έχετε να φάτε ισοβίως, από τα λάφυρα, τα παιδάκια, του κόσμου, όμως πεινάνε κι’ αυτό το απαράδεχτο γεγονός αποτελεί κοινωνική βόμβα μεγατόνων που, άμα εκραγεί, θα φάτε καλά κι’ εσείς με τα πολλά κι’ εμείς με τον κοπανιστό αέρα. Αλάνια, έ αλάνια της αρπαχτής και της απονιάς.