Στ’ αρχικά χρόνια του Χριστιανισμού, για να
σε δεχθούν στην Εκκλησία, έπρεπε να παραδώσεις τα πάντα, ακίνητα, μετρητά και
κινητά στη Διοίκηση της Εκκλησίας.
Ζούσαν και δραστηριοποιούνταν κοινοβιακά.
Μάλιστα κάποιον επίορκο που απέκρυψε τα μετρητά της περιουσίας του, τον δίκασαν
και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Οι αποκαλούμενοι εθνικοί, μη Ισραηλίτες, εκτός
από τη παράδωση της ιδιοκτησίας τους, έπρεπε να κάνουν και περιτομή.
Ο "Απόστολος των Εθνών" Παύλος
που δήθεν από διώκτης και δολοφόνος χριστιανών,
έπαψε να «λακτίζει προς κέντρα(καρφιά)» και έγινε θερμός υποστηρικτής
των χριστιανών, σύμφωνα με την εντολή του Υιού Θεού, εκφράζοντας απόλυτα την
οικονομική ολιγαρχία, κατάργησε τα κοινόβια κι επανέφερε στους πιστούς την
ιδιοκτησία.
Κι' άνοιξε διάπλατα τις θύρες των
εκκλησιαστικών διοικήσεων και στο θέμα της υποχρεωτικής περιτομής στους
εθνικούς, με το Μυστήριο των αθρόων Βαπτίσεων. Έτσι αναλώθηκε ο γνήσιος
κοινοβιακός χριστιανισμός και εισήλθαν στους κόλπους του, χωρίς τα δύο υπερτιμήματα,
την παράδωση της ιδιοκτησίας και την ταλαιπωρία της περιτομής, οι υποκριτές και
φαύλοι, πράγμα που μετέτρεψε την θρησκεία του Ναζωραίου σε φέουδο των
καιροσκόπων, οι οποίοι ελέγχοντας τ' αρχιερατεία, ελέγχουν, έκτοτε και τους
πιστούς, τα μαντρωμένα αμνοερίφια. Πηγή: Ο Παυλιανισμός του Γιάννη Κορδάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου