Η περιπέτια της Αργεντινής με το ΔΝΤ

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά...http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/05/blog-post_6396.html

Ε΄ λεβέντες, σταματήστε την κατρακύλα

Ε΄ λεβέντες, σταματήστε την κατρακύλα. Πολλοί από εσάς υποτιμάτε τη συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή των συμπολιτών μας. Σιωπούμε, ως αμνοερίφια, τις εγκληματικές αυθαιρεσίες των πολιτικών μας. Όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι, δεν αντέχουν άλλο στις όποιες εκτροπές την ιθυνόντων. Αποδεδειγμένα ξέφυγαν από τα κομματικά μαντριά, νοιώθουν απεξαρτημένοι, είναι ακομμάτιστοι και ανήκουν σ' αφυπνισμένους συμπολίτες μας, οι οποίοι λένε, «όχι πια ξεχείλισε το ποτήρι».

Είναι αυτοί(εσύ, εγώ, οι πάντες) που με αδημονία περίμεναν κάποιο φως, διαψεύστηκαν οι προσδοκίες τους και καταψηφίζουν και τα δύο κόμματα εξουσίας, γιατί απέτυχαν παταγωδώς.

Το πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό σύστημα λαβώθηκε βαθειά και ανοίγει τα φτερά του για το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα όποια κακοκατασκευάσματα(τα διορισμένα κομματόσκυλα) θα γκρεμιστούν και θα ξανακτιστούν.

Παρακαλώ ανακαλέστε, όποιους βιαστικούς χαρακτηρισμούς σας και συνταχτείτε κι’ αγωνιστείτε, για τη νέα έντιμη και πατριωτική Ελλάδα που θ' αγκαλιάσει με στοργή όλα τα παιδιά της.

Είχαμε στο κεφάλι μας κακούς και ανυπόληπτους πάτρωνες. Αν δεν ματαιωθούν τα σκοτεινά σχέδια τους την βάψαμε. Ξέρω ότι πολλοί από εμάς είμαστε θιασώτης του τρέχοντος καθεστώτος της Έννομης Τάξης, αλλά δεν νομίζω, ότι αποδέχεται, έστω και ένας μας αυτή την εθνική κατρακύλα λαού και χώρας.

Τα τωρινά αμνοερίφια, μπορούν, να γίνουν λιοντάρια και να κατασπαράξουν τους όποιους λύκους. Διαχρονική συνταγή: Συσπείρωση, αγώνες, ανατροπή.

Αρκετοί στο δικό μας φόρουμ της Αθεΐας είμαστε φορτισμένοι με τις κομματικές φοιτητικές αντιπαραθέσεις και εξακολουθούμε να πιστεύουμε, ότι έχουμε σωστές και αντικειμενικές οπτικές διεκδικήσεων. Το μόνο που πετύχαμε, ήταν να διασπάσουμε το φοιτητικό κίνημα και ν’ ανεχθούμε μια κουτσή και ανεπαρκή παιδεία που μας στερεί τη δημιουργική γνώση της αυτοδύναμης και ελεύθερης βούλησης επιλογών.

Αντίθετα η παιδεία και η γραμματεία που λαμβάνετε σήμερα, είναι η μεταμόρφωσή σας σε ταπεινά και αξιολύπητα σκλαβάκια ζεμένα στο εργοδοτικό μαγκανοπήγαδο των μεγάλων αφεντάδων. Μίλησα σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο, διότι γι’ εμένα «παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι».

Λυπάμαι αλλά εκείνα που παίρνουμε από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτά που προγραμματίζουν να μας δώσουν, οι ελεγχόμενοι καπιταλιστικοί διοικητικοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί.

Σας τα λέω, έξω από τα δόντια, ωμά κι’ εριστικά, με την ελπίδα να βρούμε κάποιες δυνατότητες επικοινωνίας. Για να μάθουν στα άλλα φόρουμ, ότι στο δικό μας κτίζεται κάτι πολύ σοβαρό.

Νεαροί αγαπημένοι φίλοι μου, ενώ συζητούμε πολύ καυτά και καθοριστικά προβλήματα, όπως τις παθογένειες και την έξοδό μας από την υπερχρέωση, άλλοι συμφορίτες από εμάς αναφερόμαστε στα αγαθά και τους παραδείσους της εφηρμοσμένης φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, απαξιώνοντας τ’ άλλα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά καθεστώτα, κι’ άλλοι επιστρέφουν τις ίδιες απαξιωτικές αιτιάσεις προς την αντίθετη πλευρά. Αμφίδρομες κυκλικές και ατέλειωτες, άσκοπες διαξιφιστικές συγκρούσεις ξύλινων αντίλογων.

Το φαινόμενο έχει την εξήγησή του. Αντιγράφουμε τους πολιτικούς που αντί να επιλύσουν τ’ άλυτα προβλήματα, τ’ επιδεινώνουν και τα χρεώνει η κάθε παράταξη, στις άλλες. Σκόπιμοι καυγάδες, για την δημιουργία διχαστικών πολώσεων που οδηγούν στην παθιασμένη μισαλλοδοξία και στη ρήξη.

Γνωρίζοντας πόσο ακριβά μας στοίχισ’ αυτή η κατάσταση, γιατί δεν χάνουμε ούτε στιγμή να τη συνεχίζουμε ηγεσίες και οπαδοί; Γιατί εμείς οι συμφορίτες να μην αποτελέσουμε μια εξαίρεση και παράδειγμα προς μίμηση, για συνεννόηση, σύνθεση και δημιουργία;

Έτσι παγιδεύονται οι διχασμένοι φοιτητές που τραγουδούν τους σκοπούς και τις επιδιώξεις των κομμάτων. Το ίδιο σφάλμα, φυσικά διαπράττουν και οι διχασμένοι οπαδοί όλων των κομμάτων. Αυτές οι ανεγκέφαλες ομηρίες αποτελούν τις βασικότερες παθογένειες που μας έφεραν μπροστά στην άβυσσο της ασυνεννοησίας και του ολέθρου.

Η ταυτότητα των ακαπέλωτων εξοργισμένων

Crow έγραψε :Παρόλο που είναι εξωκομματικό όλο αυτό, νομίζω πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις στο τι είναι το σωστό να γίνει. Και μια μάζα για να πετύχει κάτι,πρέπει να έχει κοινούς στόχους. Βρίσκω το παρακάτω άρθρο εύστοχο:

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7052

Φίλε Crow και άλλοι συμμαχητές, o Χάρης Γούλιος δεν είναι διευθυντής επικοινωνίας του MEGA. Είναι διευθυντής προπαγάνδας, διαστρέβλωσης και αποπροσανατολισμού.

Είναι άνθρωποι βολεμένοι, υπηρετούν το σύστημα της αντιλαϊκής ασυδοσίας και εξαθλίωσης. Αυτή είναι η δουλειά και τα πιστεύω του. Γι' αυτό τον πληρώνουν.

Τέτοιες θέσεις δεν μπορούν να τις κατακτήσουν, άνθρωποι φιλολαϊκοί που αφυπνίζουν και ξεσηκώνουν τον λαό. Δεν τον υπολήπτονται, τον θεωρούν όχλο. Αυτά που γράφει είναι γλοιώδη, προσβλητικά και απαράδεκτα.

Αυτοί που κατεβαίνουν σ' αυτές τις συγκεντρώσεις είναι ξεκάθαροι και συνειδητοποιημένοι αγωνιστές. Δεν έχουν καμιά σχέση, με τους μαντρωμένους στα κομματικά τους παχνιά, οι οποίοι τρέχουν καπιστρωμένοι.

Από δεκαετίες είναι αγανακτισμένοι και περίμεναν κάποια ελπιδοφόρα ανάνηψη, κάποια μεταμέλεια των απαξιωμένων, ανυπόληπτων και αδηφάγων, οι οποίοι νέμονται την πολιτική εξουσία, ασύστολα, χωρίς κανένα δισταγμό.

Με τα τελευταία γάργαρα δείγματα διαφθοράς και καραμπινάτης εθνικής μειοδοσίας, της ασύνετης-σκόπιμης υπερχρέωσης, την αποδοχή μνημονίων-διακανονισμών πλήρους υποταγής, για την εξασφάλιση των δολίων δανειστών και την αποφασιστικότητα, με την οποίαν προχωρούν στον πλειστηριασμό του Δημόσιου πλούτου και της εθνικής μας κυριαρχίας, έφθασε ο κόμπος πια στο χτένι και δεν έμεινε πλέον περιθώριο προσμονής, ελπίδας και υπομονής.

Αυτοί που άρχισαν, ακομμάτιστα, να κατεβαίνουν στους δρόμους είναι οι πιο γνήσιοι, αγανακτισμένοι και ανυποχώρητοι αγωνιστές.

Δεν χρειάστηκαν όποιους Ισπανούς, για να ξεσηκωθούν. Όμως τους χαίρονται και τους αγκαλιάζουν, σ' ένα αγώνα, μέχρις εσχάτων, ενάντια στους διεθνείς καιροσκόπους και τα ντόπια τσιράκια τους.

Αγαπημένα μας βλαστάρια, που είστε το μέλλον αυτού του ματωμένου τόπου. Δυστυχώς σας κληροδοτήσαμε, βουνά σαπίλας και απελπισίας, γιατί δεν τα καταφέραμε ν' απαλλαγούμε από τα κομματικά μας δεσμά που μας επέβαλαν ντόπιοι και ξένοι δυνάστες.

Σας αφήνουμ' όμως, μια αλάθητη και διαχρονική συνταγή. Αγωνιστείτε, με νύχια και δόντια και στείλτε στην εξουσιαστική διαχείριση, ανθρώπους έντιμους, να σας νοιάζονται και να σας υπολήπτονται. Η απεξάρτηση και η ελευθερία μας, δεν χαρίζονται, αλλά κατακτώνται.

Το 95% των καταναλωτών Δεξιάς-Αριστεράς στο ίδιο καζάνι βράζουν

Κόμη, έχεις δίκαιο. Δεν είν' επιτρεπτό οι κρατικές δαπάνες, να ξεπερνούν τα έσοδα του κράτους. Επίσης πως είναι δυνατό ν' ανεβάσεις τα έσοδα, μ' ένα "αδύναμο παραγωγικά ιδιωτικό τομέα"; Ένα ιδιωτικό τομέα που, ενώ θησαυρίζει στη χώρα μας και οφείλει να διευρύνει τις επενδύσεις εδώ, εν τούτοις καταθέτει τ’ υπερκέρδη του στις Ελβετίες, κτίζει βίλες, στις πιο πλούσιες κοσμοπολίτικες και παραθεριστικές συνοικίες του εξωτερικού κι' εδώ, και ζει με προκλητικά σκάνδαλα.

Εδώ άφησέ με, να προσθέσω και τον ξέφρενο καταναλωτισμό που επιβάλουν στους καταναλωτές, όλων των βαλαντίων που αυξάνει τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Και δεν μπορούμε να μην διακρίνουμε το μικρό επαγγελματία και εμποράκο(εργοδηγούς) που μετά βίας μπορούν να επιβιώσουν(η βαρκούλα δίπλα στο υπερωκεάνιο).

Άκου μου και τούτων: Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο ασφαλιστικών δικλείδων οικονομικών και κοινωνικών ισορροπιών. Έναν τρόπο που έχω προσιτό στο νου μου, είναι, στις τοπικές κοινωνίες να γίνεται πλήρης και κάθετη αξιοποίηση των πρωτογενών προϊόντων, ώστε οι υπεραξίες να μην συσσωρεύονται σ’ ελάχιστα χέρια, αλλά να κατανεμηθούν στους τοπικούς πληθυσμούς.

Ένα δεύτερο, οι καταναλωτές να μάθουν να ψωνίζουν αγαθά των οποίων οι παραγωγοί, τους κάνουν τις καλλίτερες τιμές. Τρίτο να μην ψωνίζουμε πολυδιαφημισμένα επώνυμα προϊόντα. Γιατί ως παραγωγός, όταν γνωρίζω, ότι μου προτιμούν την παραγωγή μου, τσιμπώ τις τιμές της.

Τέταρτον, να βγούμε από τα όποια μαντριά αυτών που μας διχάζουν και μας χρησιμοποιούν. Τι θα πει δεξιός και αριστερός καταναλωτής. Υπάρχουν οι ζάπλουτοι καταναλωτές και δεν τους ενδιαφέρουν οι τιμές (και αυτοί δεν ξεπερνούν ούτε το 5% τοις εκατό του πληθυσμού, ενώ ελέγχουν το 80% του πλούτου) και οι χαμηλών εισοδημάτων που τους ενδιαφέρει η προστασία τους από τις αυθαίρετες και ξέφρενες ανατιμήσεις που κουτσουρεύουν την αγοραστική τους δύναμη. Είναι το 95% του πληθυσμού και ελέγχουν μόνον το 20% του πλούτου της χώρας.

Είναι η δεύτερη παθογένεια κατευθυνόμενης φτώχειας.

Μόνιμη παθογένεια φτώχειας είναι η καταδίκη της εργατικής, αγροκτηνοτροφικής, οπωροκηπευτικής κλπ. τάξης. Την πρώτη την αμοίβανε, σε επίπεδα ημιπείνας, τα προϊόντα των υπολοίπων τα διατιμούσαν χαμηλότιμα, ώστε να μπορεί ο εργαζόμενος ν’ αγοράζει μεγαλύτερη ποσότητα τροφίμων και να μπορούν οι βιομήχανοι να βελτιώσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους.

Πρέπει να ξεχωρίσουμε ακόμα την αριστερά που την αποτελούν οι, προηγουμένως, αναφερόμενες τάξεις, από τις ηγεσίες τους, οι οποίες, εν ονόματι της δήθεν παρεχόμενης προστασίας στους οπαδούς τους, ζούνε ζωή χαρισάμενοι.

Επίσης και τους δεξιούς από την ηγεσία και τους αφεντάδες τους που δημιουργούν και αναπαράγουν την φτώχεια.

Ένα παλιό και επίμονο ερώτημα που τίθεται είναι: Τί δουλειά έχουν οι πτωχές και ανήμπορες τάξεις με την πλουτοκρατία; Αυτό και αν είναι παθογένεια.

Μια λογική απάντηση, σ’ αυτή την ερώτηση είναι ότι τους τρώει η προπαγάνδα υπέρ της Πλουτοκρατίας και κατά της Ηγεσίας της Αριστεράς, η οποία πάμπολλες φορές απογοήτευσε και εξέθεσε τους επαναστατημένους οπαδούς της, σε τρομακτικούς κινδύνους, αφήνοντάς τους στο έλεος και την οργή των νικητών αντεπαναστατών, της Άρχουσας Τάξης.

Άρα αυτοί που υποφέρουν είναι ο λαός της Αριστεράς και της Δεξιάς. Αυτοί πρέπει να κράξουν από κοινού, για ν’ αλλάξει η μοίρα τους. Τις σοφιστείες των ηγεσιών, γράψτε τις στα παλαιά των υποδημάτων, γιατί αποσκοπούν στο μάντρωμα και τον υποχειρισμό.

Ο Ιστορικός ταξικός Συμβιβασμός

J. M. Anastasiadis είπε...

Η ασυμβίβαστη-συμβιβασμένη Λιάνα, της "μοναρχικής" δογματικής και επίμονης μονολογίστρας Παπαρήγα.

Της οποίας οι αντιδεξιές κορώνες της είναι ηπιότερες απέναντι των "αναθεωρητών", προ εξηνταετίας συντρόφους της.

Σαν δεν ντρέπεστε, 55.000 τακτικοούς και 26.000 εφεδρικούς Ελασίτες, με 1,8 εκατομμύρια εκλέκτορες που εξέλεξαν τους 206 εθνικούς αντιπροσωπους που απετέλεσαν την Κυβέρνηση του Βουνού της ΠΕΕΑ, τον Μάϊο του 43, τους αφήσατε στο έλεος και το μένος των ταγματασφαλιτών, τους άξιους κάθε τιμής συμπολεμιστές σας..

Τους αφόπλίσατε και τους πετάξατε ανυπεράσπιστους στους χώρους της ξεφτίλας, του πόνου, της φρίκης και της εξόντωσης.

Αφήσατε το 80% ενός λαού, των τιμημένων νικητών, χωρίς όνειρο και ελπίδα, δεν απολογήθήκατε ποτέ, δεν ζητήσατε συγνώμη και επιμένετ' ακόμα στο ιστορικό αλάθητό σας, κρατώντας διχασμένη και ανεπαρκή μία Αριστερά που σας ακολούθησε, μ' αυταπάρνηση και τυφλή εμπιστοσύνη, στα ιστορικά σαλπίσματά σας, κατά των τριών εισβολέων του 41 και της αγγλοαμερικάνικης ιμπεριαλιστικής κατοχής του 46, μέχρι σήμερα.

Και τούτο, γιατί υπακούσατε στη φωνή της ιδεολογικής σας πατρίδας και όχι στο καθήκον της εξασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας που θα παρεμπόδιζε τις υπερχρεώσεις και τις ταλανίσεις που προηγήθηκαν από το 45, μέχρι τώρα.

Πώς αντέχετε αυτήν την καταισχύνη και την ταπείνωση έντιμων νικηφόρων αγωνιστών; Πώς τολμήσατε, να τους πάρετε τα όπλα που κατέχτησαν, μ' αίμα και αυταπάρνηση, και τα παραδώσατε στους αθεράπευτους ταξικούς αντιπάλους; Και παριστάνετε ακόμα τους προστάτες-υπερασπιστές μας. Φρκιά, έ φρικιά!

Δεν θα ήταν πιο έντιμο, να κάνατε τις απαιτούμενες αυτοκριτικές σας, να ζητούσατε συγνώμη, για όποια λάθη και άσκοπα αλληλομαχαιρώματα, να συσπειρώνατε, τους εμπειροπόλεμους μαχητές και φτου κι' από την αρχή, να προσπαθούσατε, να αποκατασταθείτε στη συνείδησή μας, ζωντανεύοντας τα πνιγμένα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, για ένα αύριο ανέφελο, γεμάτο από δημοκρατικές κατακτήσεις;

Και τώρα ακόμα δεν είναι αργά. Μεγάλη ιστορική ευθύνει επωμερίζεσθε, όλη η διχασμένη Αριστερά. Ξυπνήστε.

Εμπρός ενωθείτε, υπερδυναμώστε και αναγκάστε τους καπιταλιστές, σ' ένα ιστορικό οικονομικοπολιτικό και κοινωνικό συμβιβασμό.

Ο μακαρίτης αγωνιστής πατέρας μου, και στον Πόντο κι' εδώ, λάτρευε έναν κόσμο χωρίς παλούκια, ιδιοκτησίες, απαγορεύσεις, καταπιέσεις και εκμεταλλεύσεις.

Πίστευε, ότι κάποια μέρα θα γίνει ο Ιστορικός Ταξικός Συμβιβασμός και θα σωθεί η ανθρωπότητα, από τα δεινά των συγκρούσεων και της φθονερής μισαλλοδοξίας.

Έγραψε τ' ανέκδοτα αμομνημονεύματά του, για την γενοκτονία του Ελληνισμού, στον Πόντο, τις παρασπονδίες των συμμάχων και τον ολέθριο διχασμό της Ελληνικής Ηγεσίας, στους κρίσιμους και καθοριστικούς εκείνους χρόνους, καθώς και για τον χαμένο αγώνα των Εαμο-Ελασιτών.

Ο υποφαινόμενος γιος του Μιλτιάδη Αναστασιάδη οπλαρχηγού της Τοπ Τσαμίδικης "Εποποιϊας του Ακατόρθωτου", έγγραψε βιβλίο, με βάση των γραπτών αυτού του γενναίου αγωνιστή, με τίτλο: "Το τελευταίο κράτος των Ελλήνων του Πόντου", τετρακοσίων σελίδων. Βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Δεν το κάνω, για διαφήμιση.

Ετοιμάζω και την έκδοση, με τη δική του αγωνιστική οπτική, για τα πέτρινα χρόνια της κατοχής γερμανών και αγγλοαμερικάνων. Πέθανε το 77, σ' ηλικία 81 ετών, μέσα στην πίκρα και την απελπισία, δονούμενος από προσμονή, μάταια, με λαχτάρα την θεραπεία της Αριστεράς, από τις εσοστρεφείς διχαστικές παθογένειές της, για την οποία μάτωσε και πόνεσε.

Ο Ιστορικός Ταξικός Συμβιβασμός

J. M. Anastasiadis είπε...

Η ασυμβίβαστη-συμβιβασμένη Λιάνα, της "μοναρχικής" δογματικής και επίμονης μονολογίστρας Παπαρήγα.

Της οποίας η αντιδεξιές κορώνες της είναι ηπιότερες απέναντι των αναθεωρητών προ εξηνταετίας συντρόφους της.

Σαν δεν ντρέπονται, τους άφησαν στο έλεος και το μένος των ταγματασφαλιτών, τους άξιους κάθε τιμής Εαμο-Ελασίτες αγωνίστές συμπολεμιστές τους.

Τους αφόπλίσατε και τους πετάξατε ανυπεράσπιστους στους χώρους της ξεφτίλας, του πόνου, της φρίκης και της εξόντωσης.

Αφήσατε το 80% ενός λαού, των τιμημένων νικητών, χωρίς όνειρο και ελπίδα, δεν απολογήθήκατε ποτέ, δεν ζητήσατε συγνώμη και επιμένετ' ακόμα στο ιστορικό αλάθητό σας, κρατώντας διχασμένη και ανεπαρκή μία Αριστερά που σας ακολούθησε, μ' αυταπάρνηση και τυφλή εμπιστοσύνη, στα ιστορικά σαλπίσματά σαςς, κατά των τριών εισβολέων του 41 και της αγγλοαμερικάνικη ιμπεριαλιστικής κατοχής του 46, μέχρι σήμερα.

Και τούτο, γιατί υπακούσατε στη φωνή της ιδεολογικής σας πατρίδας και όχι στο καθήκον της εξασφάλισης της λαϊκής κυριαρχίας που θα παρεμπόδιζε τις υπερχρεώσεις και τις ταλανίσεις που προηγήθηκαν από το 45, μέχρι τώρα.

Πώς αντέχετε αυτήν την καταισχύνη και την ταπείνωση έντιμων νικηφόρων αγωνιστών; Πώς τολμήσατε, να τους πάρετε τα όπλα που κατέχτησαν, μ' αίμα και αυταπάρνηση, και τα παραδώσατε στους αθεράπευτους ταξικούς αντιπάλους. Και παριστάνετε ακόμα τους προστάτες-υπερασπιστές μας. Φρκιά, έ φρικιά.

Δεν θα ήταν πιο έντιμο, να κάνατε τις απαιτούμενες αυτοκριτικές σας, να ζητούσατε συγνώμη, για όποια λάθη και άσκοπα αλληλομαχαιρώματα, να συσπειρώνατε, τους εμπειροπόλεμους μαχητές και φτου κι' από την αρχή, να προσπαθούσατε, να αποκατασταθείτε στη συνείδησή μας, ζωντανεύοντας τα πνιγμένα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, για ένα αύριο ανέφελο, γεμάστο από δημοκρατικές κατακτήσεις;

Και τώρα ακόμα δεν είναι αργά. Μεγάλη ιστορική ευθύνει επιμερίζεσθε, όλη η διχασμένη Αριστερά. Ξυπνήστε.

Εμπρός ενωθείτε, υπερδυναμώστε και αναγκάστε τους καπιταλιστές, σ' ένα ιστορικό οικονομικοπολιτικό και κοινωνικό συμβιβασμό.

Ο μακαρίτης αγωνιστής πατέρας μου, και στον Πόντο κι' εδώ, λάτρευε έναν κόσμο χωρίς παλούκια, ιδιοκτησίες, απαγορεύσεις, καταπιέσεις και εκμεταλλεύσεις.

Πίστευε, ότι κάποια μέρα θα γίνει ο Ιστορικός Ταξικός Συμβιβασμός και θα σωθεί η ανθρωπότητα, από τα δεινά των συγκρούσεων και της φθονερής μισαλλοδοξίας.

Έγραψε τ' ανέκδοτα αμομνημονεύματά του, για την γενοκτονία του Ελληνισμού στον Πόντο, τις παρασπονδίες των συμμάχων και τον ολέθριο διχασμό της Ελληνικής Ηγεσίας, στους κρίσιμους και καθοριστικούς εκείνους χρόνους, καθώς και για τον χαμένο αγώνα των Εαμο-Ελασιτών.

Ο υποφαινόμενος γιος του Μιλτιάδη Αναστασιάδη οπλαρχηγού της Τοπ Τσαμίδικης Εποποιϊας του Ακατόρθωτου, έγγραψε βιβλίο, με βάση των γραπτών αυτού του γενναίου αγωνιστή, με τίτλο: "Το τελευταίο κράτος των Ελλήνων του Πόντου", τετρακοσίων σελίδων. Βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Δεν το κάνω, για διαφήμιση.

Ετοιμάζω και την έκδοση, με τη δική του αγωνιστική οπτική, για τα πέτρινα χρόνια της κατοχής γερμανών και αγγλοαμερικάνων. Πέθανε, μέσα στην πίκρα και την απελπισία, προσμένοντας με λαχτάρα την θεραπεία της Αριστεράς, από τις εσοστρεφείς διχαστικές Παθογένειές της, για την οποία μάτωσε και πόνεσε.

Τα λαμόγια, η δράση και η υπόδειξη θεραπείας

Συμφορίτη Επίκουρεσαν, κάθε αδικοπραξία που γίνεται, από πρόθεση και συμφέρον, σε βάρος ανθρώπου, μπορεί να χαρακτηρισθεί, ως λαμογιά. Ο δε βαθμός της λαμογιάς, εξαρτάται από το μέγεθος του πόνου και της ζημιάς π’ υφιστάμεθα, ως θύματά του.

Και έχουμε τρεις κατηγορίες λαμογίων:

1/ τ’ άσημα κι’ αφανή που κυκλοφορούν ανάμεσα και δίπλα μας. Αλλ’ αυτά είναι καλλιεργημένα λαμόγια και δημιουργήματα, καθ’ εικόνα και ομοίωση των επόμενων αρχιλαμογίων που αναφέρουμε παρακάτω.

2/ οι διάσημοι ποιμένες, με τις στάνες, τις μάντρες, τα ποίμνια και τ’ αμνοερίφια που οφείλουν να πειθαρχούν, να πιστεύουν στην παρουσία Υπέρτατου Δημιουργού, τον οποίο πρέπει να υμνούν, να δοξολογούν και να προσκυνούν, μ’ απόλυτη αφοσίωση, ταπεινότητα και σπαραγμό ψυχής, να προσεύχεσαι με διαρκείς γονυκλισίες και να νηστεύεις, για να σώσεις την «αθάνατη» ψυχή σου και νεκραναστηθείς, όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος, ο Υιός του Θεού.

Αυτό το παραμύθι κι’ αν είναι λαμογιά και αρχιλαμόγια οι πλουμιστοί και σεπτοί πατέρες, της Ελληνοχριστιανικής Ορθοδοξίας!!!

3/ οι επίσης διάσημοι εξουσιοδοτημένοι κρατικοί λειτουργοί και διαχειριστές της εξουσίας, του δήθεν κυρίαρχου λαού μας. Οι τελευταίοι πάντα σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια, υπόσχονται πρόοδο, ανάπτυξη και πλήρη απασχόληση, αρίστη παιδεία, καταπληκτική υγεία. Ανέβασμα της ποιότητας ζωής, ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, πολιτική και οικονομική δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια και έξω βάσανα και καλή καρδιά.

Σ’ όλα αυτά αποτυγχάνουν και σημειώνουν καταπληκτική επιτυχία, στις κάθε είδους αρπακτές, διαπλοκές, ατασθαλίες και τον παράνομο πλουτισμό των ιδίων και των συνεργατών, στελεχών κι’ συμβούλων, όλων των ειδικοτήτων, σε βάρος του Δημοσίου, δηλαδή σε βάρος μας. «Φάε ψυχή μου και ευφραίνου, εδώ είναι ο πραγματικός παράδεισος, να ζήσουν τα κορόιδα». Και αυτοί κ’ αν είναι λαμόγια!!!

Μπορώ, λοιπόν, να προσωποποιήσω τη λαμογιά, μ’ ένα επικίνδυνο και ύπουλο αρπακτικό που τις επιθετικές του δράσεις τις κάνει αναπάντεχα και αιφνιδιαστικά εκεί, όπου δεν τις περιμένουμε, τουλάχιστον την πρώτη φορά. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα σε ξαναδαγκάσει.

Μία υπόδειξη προς τα αρχιλαμόγια των θρησκευτικών και πολιτικών εξουσιαστών. Ο κάθ΄ ένας, από τους απερχόμενους της γήινης ζωής, περιμέναμε με έντονη και διακαή προσδοκία να καλυτερέψετε τη ζωή, αλλά ματαίως περιμέναμε κάτι τέτοιο.

Κ’ εκατομμύρια των νεοελλήνων έφυγαν με βαριά απελπισία και πίκρα στην καρδιά τους.

Κάντε μια προσπάθεια και βάλτε μια τάξη στο χάος της απαράδεκτης αταξίας. Γνωρίζω, ότ' ανάμεσα στους διαχειριστές της θρησκευτικής και πολιτικής ηγεσίας, υπάρχουν όμορφοι και ηθικοκοινωνικοί λειτουργοί.

Ελέγξτε τους σκοτεινούς, απομονώστε τους. Δεν πάει άλλο. Και τα δικά μας παιδιά κι' εγγόνια αξίζουν να δουν τον ήλιο της αλλαγής(Όχι του ΠΑΣΟΚ). Θα σας στηρίξει η σαρωτική δύναμη του αγανακτισμένου λαού. Δεν περνούν άλλο οι λαμογιές! Αυτά προς το παρόν.