Αν δεν κατανοήσουμε την αντικειμενική ιστορική αλήθεια, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε μια άνθρώπινη μοίρα.

Κάποιος που παριστάνει τον αντικειμενικό ιστορικό αναλυτή και παρουσιάζει τον υπαρκτό φασισμό με το σωστότερο τρόπο, ισχυρίζεται και τα παρακάτω:

"Όταν κάποιοι ηγέτες χρησιμοποίησαν τους αριστερούς ιδεολόγους για να επιχειρήσουν πέρα από κάθε λογική να ανατρέψουν την συνθήκη της Γιάλτας, και με ένοπλο αγώνα να εγκαθιδρύσουν καθεστώς Ανατολικού τύπου".

"Αν νικούσαν αυτοί οι "Δημοκράτες" στον Εμφύλιο, θα είχαμε γίνει Βουλγαρία. Πέρα όμως από τα υπόλοιπα δεινά που σώρευσε αυτός ο αδελφοκτόνος πόλεμος στην χώρα μας, έδωσε στους τέως δοσίλογους των Γερμανών, και νυν δήθεν Εθνικόφρονες Εθνικιστές, το ιδανικό πρόσχημα και τις ιδανικές συνθήκες για να κυριαρχήσουν και πάλι".

Πάνω στις δύο παραπάνω θέσεις, παρατηρούμε τα παρακάτω:

Φίλε Βασίλη(Μαύρε Γάτε, όπως λέγεσαι), εκεί που τα πηγαίναμε πολύ καλά, μέχρι άριστα, σχετικά με την εμπειροστατωμένη περιγραφική ανάλυση περί φασισμού, πετάς μια ανιστόρητη καρφάρα, σε βάρος της Αριστεράς. Ότι, δήθεν, οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι της καταστρατήγησης των συμφωνιών που δρομολόγησαν οι μεγάλοι νικητές του Β΄ ΠΠ, στη Γιάλτα(04-02-1945 έως 11-02-1945, αφού είχε προηγηθεί η πρώτη συνδιάσκεψη των τριών Ρούσβελτ, Στάλιν και Τσόρτσιλ, στην Τεχεράνη, από 28-11-43 έως 01-12-43), είναι οι του ΚΚΕ.

Στη Γιάλτα, ως γνωστόν, μεταξύ άλλων, αποφάσισαν, να δώσουν το δικαίωμα, στους αντιφασίστες λαούς των συμμάχων χωρών, ν’ επιλέξουν ελεύθερα το καθεστώς διακυβέρνησής τους.

Και από την άλλη πίσω από την πλάτη του Ρούσβελτ, κάτω από συνωμοτικές και υποχθόνιες ενέργειες Στάλιν και Τσόρζιλ, σερνόταν ο λαός της Ελλάδας και Πολωνίας στα σκλαβοπάζαρα των αγγλοαμερικάνων η πρώτη και των Σοβιέτ η δεύτερη.

Και το άκρον άωτο της ιστορικής αυτής αισχρής παρασπονδίας, ήταν, ότι, μια μέρα μετά τη λήξη των αποφάσεων της Γιάλτας, υπογραφόταν και από το ΚΚΕ, εν αγνοία του τελευταίου μοϊκανού μπάρμπα Γεώργη, γύρω από τις αποφάσεις της Γιάλτας, η κατάπτυστη, υπέρ του ντόπιου και διεθνούς φασισμού, συμφωνία της Βάρκιζας που δρομολόγησε ταχύτατα, ραγδαίες αντιλαϊκές και φασιστικές εξελίξεις, όπως:

1. Τον δεκαοκτάμηνο μονόπλευρο εμφύλιο, σε βάρος των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης και κάθε αντιβασιλικού,

2. Το νόθο δημοψήφισμα της 31-09-1946, για την παλινόρθωση της βασιλείας στην Ελλάδα που θα είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα που ήταν ενορχηστρωμένο και

3. Την ημερομηνία αυτή και ημέρα Κυριακή αρχίζει, επίσημα, ο αμφίδρομος εμφύλιος αφού, επί ενάμισι χρόνο είχαν διωχθεί, εξοντωθεί οργανώσεις και αγωνιστές, όπως αναφέρουμε πιο πάνω.

Από τις 167 δεξιές συμμορίες ενόπλων, σ’ ολόκληρη την καθημαγμένη Ελλάδα από την πενταετή τριπλή κατοχή, τύπου Σούρλα, Καλαμπαλίκη, Μαγγανά κλπ, και όλες υπό την εποπτεία άγγλων αξιωματικών και υπαξιωματικών και εκτελεστικά όργανα τους ταγματασφαλίτες, οι οποίοι ήσαν υπόδικοι, για δολοφονίες, κατά συρροή σε βάρος ελλήνων πατριωτών και για εθνική μειοδοσία, ως συνεργάτες-καταδότες των τριών κατακτητών.

Τον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη, Κώστα Βιδάλη τον δολοφόνησε η συμμορία του Γρηγόρη Σούρλα περίπου στις 15 Αυγούστου του 46. Πριν τον άγριο ξυλοδαρμό και τον τριπλό πυροβολισμό του, τον ανέκρινε κάποιος αγγλόφωνος Τζωρτς. Τον ηρωικό αυτό δημοσιογράφο δεν τον άγγιξαν οι ισπανοί στον εμφύλιό τους το 37 και τον έφαγαν οι σουρλικοί φασίστες.

Απολογισμός του μονόπλευρου εμφύλιου ήταν: «Φόνοι: 1.289. Βαριά κακοποιημένους: 667. Βασανισμοί: 31.632. Φυλακισμένοι: 8.624, ενώ καθ' όλον το έτος ξεπερνούσαν τις 30.000. Απόπειρες φόνων: 509. Συλληφθέντες: 84.931. Βιασμένες γυναίκες: 165. Λεηλασίες-πυρκαές: 18.767. Καταστροφές γραφείων: 667» (Στη δίνη του Εμφυλίου», σελ. 440, εκδόσεις «Προσκήνιο»).

Ενώ ο Β. Μπαρτζιώτας προσθέτει στα παραπάνω: «Καταδιωκόμενοι: 100.000. Στη χώρα δρούσαν συμμορίες: 167. Παράνομα οπλοφορούντες συμμορίτες: 20.000» (Β. Μπαρτζιώτα: «Ο αγώνας του ΔΣΕ», σελ. 20).

Και από πού βγαίνει το συμπέρασμα, ότι αν επικρατούσε η δημοκρατική παράταξη, θα γινόταν της Βουλγαρίας. Κάνεις ιστορικό λάθος. Αντίθετα μας εξαθλίωσαν, με το καθεστώς της τυραννικής βασιλείας και μας αποτέλειωσαν με την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών. Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Και να μην πέφτουμε θύματα της ξεδιάντροπης αντικομμουνιστικής υστερίας που οργιάζει ακόμα.

Εάν η Αριστερά ήθελε την εξουσία την είχε στο τσεπάκι της. Οι μόνοι που θα κινδύνευαν θα ήταν οι ταγματασφαλίτες και μόνον οι εγκληματίες ταγματασφαλίτες, ακόμα και, όσοι της αριστεράς, ενέχονταν σ’ όποιες αδικοπραξίες.

Σας πληροφορώ, ότι , όταν το Νοέμβριο του 44, δολοφονήθηκε, χωρίς δίκη, με άγριο ξυλοδαρμό, ο πουλικός αδελφός του εαμίτη πατέρα μου, χωρίς καμιά παρέμβασή του, στο Καϊμακτσαλάν, από ελασίτη, ο τελευταίος καταδικάστηκε, από έκτακτο Ανταρτοδικείο και εκτελέστηκε. Ο Άρης δεν εκτέλεσε ελασίτη για μια κλεμένη κότα;

Θα γινόταν ό,τι έγινε και σ’ άλλες χώρες όπου τα ΚΚ ήταν νομιμότατα, όπως Ιταλία κλπ. Δηλαδή εμείς οι πραγματικοί δημοκράτες, μη φιλοβασιλικοί, περάσαμε καλλίτερα από τους δημοκρατικούς λαούς των σοσιαλιστικών δημοκρατικών λαών; Όχι βέβαια.

Αντίθετα μας εξαθλίωσαν με το καθεστώς της τυραννικής βασιλείας και μας αποτέλειωσαν με την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών.