Γενοκτονία Ποντίων

Η πρώτη γενοκτονία των ελλήνων έγινε το 16. Είχε προηγηθεί των Αρμενίων το 15. Σε τρεις μέρες κατασφάχτηκαν 1,5 εκατομμύρια Αρμενίων. Το 19 έως και τον Σεπτέμβριο του 22 ολοκληρώθηκε των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης και των άλλων περιοχών της Δυτικής Μ. Ασίας.

Λέγεται ότι η Γενοκτονία σε βάρος των ελλήνων και των Αρμενίων υποδαυλίστηκε κι’ από τους Γερμανούς συμμάχους των Τούρκων, αλλά και από άλλους εμπολέμους και μάλιστα συμμάχων μας.

Το 1919, μ' εντολή του Ε. Βενιζέλου καθ' υπόδειξη των άγγλων, οι πόντιοι παρέδωσαν χιλιάδες όπλα στ' αστυνομικά τμήματα των τούρκων, υπό την επίβλεψη των άγγλων και μ’ απόφαση των νικητών συμμάχων, μετά την άνευ όρων παράδωση των μελών της Σιδηράς Συμμαχίας Γερμανότουρκων, τον Νοέμβριο του 18. Και όταν άρχισε η δεύτερη γενοκτονία, υπό των Νεότουρκων του Κεμάλ, βρίσκονταν αφοπλισμένοι.

Την αγορά της Τουρκίας ελέγχανε Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι. Έπρεπε ν’ αντικατασταθούν από ευρωπαίους εμπόρους. Φυσικά οι εβραίοι εξαιρέθηκαν από τη σφαγή, γι’ ευνόητους λόγους.

Ο γερμανός αρχιστράτηγος φον Λίμαν Στράδερς, υπέδειξε και σχέδιο αναίμακτης εξόντωσης των μελλοθάνατων, το γνωστό σχέδιο του «Λευκού Θανάτου».

Ασταμάτητες πορείες μελλοθάνατων, στη κάψα του καλοκαιριού και στο δριμύ ψύχος του χειμώνα, χωρίς φαγητό και νερό. Τους εξαντλημένους τους άφηναν στη διάθεση των θηρίων ή τους εκτελούσαν.

Υπάρχουν μαρτυρίες, ότι πολλοί πέθαναν στο καταχείμωνο, αφού προηγουμένως τους πέρναγαν από ζεστά λουτρά.

Τους άνδρες από τα γυναικόπαιδα που εξόριζαν, προς τα Μεσόγεια, από Μπάφρα και Αμισσό, δήθεν προσωρινά, σε δάσος της Γάβζας απόμερο, τους κατακρεουργούσαν, ώστε τ’ ατέλειωτα καραβάνια, να είναι απόλυτα ελεγχόμενα.

Είναι μεγάλη αυτή η τραγική ιστορία εξόντωσης και βίαιου ξεριζωμού ολόκληρου του εν Μ. Ασία ελληνισμού, εκτός των Κωνσταντινουπολιτών, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, γλύτωσαν το μακελειό και τον ξεριζωμό, ύστερα από υπόδειξη πιστωτών ευρωπαίων προς την Τουρκία, ότι ο εμπορικός κι’ επαγγελματικός κόσμος των εν τη πόλει Ελλήνων θα βοηθούσαν στην  εξόφληση των δανείων.

Εν πάσει περιπτώσει, κλείνοντας, πρέπει να σημειώσω, ότι η ευθύνη της διχασμένης ηγεσίας της Ελλάδας, της εποχής εκείνης  πέφτει βαριά στις πλάτες των ανίκανων κι’ επίορκων πολιτικών μας, γιατί άφησαν έναν ακμάζοντα ελληνισμό, στο έλεος των παλαιονεώτουρκων και κάποιων καιροσκόπων ευρωπαίων.

Δυστυχώς για τον έρμο τον Ελληνισμό, οι θρησκευτικοί και πολιτικοί εκπρόσωποί του, του επισώρευσαν ατέλειωτα δεινά, συνεχίζουν δε, να τον ταλανίζουν και να τον εξαθλιώνουν. Πάντα ισχυρίζονται ότι ενεργούν για τη σωτηρία Ελλήνων και Χώρας και πάντα μας εξαπατούν. Ποια είναι η λύση; Μία και μοναδική. Να τους μαυρίσουμε, να τους τιμωρήσουμε, επί τέλους.

Το «Τελευταίο κράτος των Ελλήνων του Πόντου», είναι ένα βιβλίο τετρακοσίων σελίδων που αναφέρεται στα χρόνια εκείνα του χαμού και του ξεριζωμού του Ελληνισμού από τις αξέχαστες Πατρίδες, με μια ιστορική πολιτιστική παρουσία σχεδόν δύο χιλιάδων επτακοσίων ετών.

Αναφέρεται στα παρασκήνια και τις ραδιουργίες των συμμάχων και τις εγκληματικές παραλήψεις της πολιτικής μας Ηγεσίας. Που διχασμένη σε αγγλογαλλόφιλους και γερμανόφιλους, μας οδήγησαν στις γνωστές συμφορές, από το 1821 μέχρι και σήμερα που με την προγραμματισμένη υπερχρέωση ξεπουλούν εθνική κυριαρχία και δημόσιο κι’ ιδιωτικό πλούτο.