Φίλε Οδυσσέ' εύχομαι 'λόψυχα καλή 'πιτυχία. Ο αδελφός μου Θεόδωρος Αναστασιάδης, μαχητής του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, ήρθε στην Ελλάδα το 78, από την Καρβίνα Τσεχοσλαυακίας, στην οποίαν φιλοξενήθηκε, για είκοσι εννέα χρόνια, ως πολιτικός αυτοεξόριστος. Το 1942, δεκαοκταετή, τον τραυμάτισαν θανάσιμα οι Γερμανοί, ενώ όργωνε, στην προσπάθειά του, να προστατέψει, το ένα από τα δύο βόδια που πυροβόλησε ο επικεφαλής αξιωματικός. Ένας λόγος που κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ ήταν και η βαρβαρότητα αυτή των εισβολέων Γερμανών.
Η κυρά Μέρκελ, μόνο, στην οικογένειά μου, χρωστά ένα πανέμορφο αγαπημένο και αναγκαίο πελώριο τετράποδο, τον θανάσιμο τραυματισμό, το σπίτι που μας έκαψαν το 43, τα σιτηρά και άλλα τρόφιμα που μας άρπαξαν επανειλημμένως και τις 70.000 προπολεμικές δραχμές, οικονομίες ετών που είχε αποταμιεύσει ο αείμνηστος καφεπαντοπώλης πατέρας μου.
Ηταν και πέθανε το 1981, φαρμακωμένος, για την ανιστόριτη διάσπαση της Αριστεράς.
Μου είχε καταγγείλει, όταν ήρθε, ότι το ΚΚΕ δεν αποδέχτηκε το γενικό αίτημα των αυτοεξόριστων αγωνιστών, να γίνει ένας απολογισμός, ν' επισημανθούν, τ' όποια λάθη και παραλήψεις, από μέρους της ηγεσίας του κόμματος, να ζητηθεί μια εγκάρδια συγνώμη, για όλες τις αιτίες που οδήγησαν στην συντριπτική ήττα του 49 και εν συνεχεία να χαραχθεί η νέα πορεία αγώνων που έπρεπε να γίνουν, για την υλοποίηση των σκοπώ-στόχωνν του Κινήματος.
Από το 1949 έως σήμερα πέρασαν 53 χρόνια, και, αντί ν’ ανασυγκροτηθεί η Αριστερά, σ’ ένα «Ενιαίο Μαχητικό Μέτωπο» με μια συμφωνία σύμπραξης, όλων των γνήσιων δημοκρατικών δυνάμεων, η αντιπαράθεση έχει οξυνθεί ενταθεί σε τέτοιο βαθμό που χάθηκε κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και συνεργασίας.
Έχουν ακολουθήσει στην τελευταία κατοικία τον αφανή λαϊκό αγωνιστή Θεόδωρο Αναστασιάδη, όλοι σχεδόν οι αγωνιστές και πέρασαν την βάσανο της πίκρας, για την μάταια προσμονή και ελπίδα συνένωσης και σύνθεσης της παμμέγιστης παράταξης που το 44 έπιανε το 80% των Ελλήνων.
Δεν συμφωνώ και 'γώ με την ουτοπιστική πρόταση του Μίμη Ανδρουλάκη, με την οποία ζητά από τους έχοντες-κατέχοντες και τους άγιους ποιμένες, να σώσουν τη χώρα από την επικείμενη χρεωκοπία της χώρας.
Η χώρα μας είναι ήδη χρεωκοπημένη από τους καιροσκόπους κρατικοδίαιτων που άδραξαν κάθ' ευκαιρία παράνομου πλουτισμού.
Τριάντα τρία τζάκια εφοπλιστών πήραν τα 100 λίμπερτυ το 47 και διάφορες ομάδες καιροσκόπων κάθε άλλη βοήθεια από τους Αγγλοαμερικάνους, για τη δημιουργία μηχανισμών ελέγχου και υποταγής του λαού και της χώρας μας, για την στήριξη της Δεξιάς και την επάνοδο του εξόριστου βασιλέα Γεώργιο Β΄(Σιγάντες-Ζέρβας Δόγμα Μονρόε-Σχέδιο Μάρσαλ και τις βόμβες φθορίου ναπάλμ κλπ).
Μ' όλα αυτά τα «βοηθήματα εξαγοράς εφιαλτών» επέβαλαν από το 44 μέχρι και σήμερα την στυγνή επικυριαρχία τους στους δύσμοιρους Έλληνες.
Αυτοί οι εφιάλτες καιροσκόποι, δεν έχουν πατριωτική συνείδηση και δεν χορταίνουν. Είναι αρρωστημένοι συσσωρευτές πλούτου.
Επίσης και οι "ιεροί" ποιμένες μας, όντας ισόβιοι δεσπότες, δεν νοιάζονται για την οικονομικήν ευημερία του ποιμνίου τους. Τους θέλουν πτωχούς "τήν τε τσέπην και το νούν".
Θριαμβεύουν στην σωτηρία των αμαρτωλών ψυχών, των μαντρωμένων σιωπηρών αμνοεριφίων. Και μας συνιστούν να ανεχόμαστε κάθε ιδιοτελή αφέντη, γιατί "πάσα εξουσία άνωθεν εστί δοσμένη".
Ονειρεύεται, μου φαίνεται ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο κατά τ' άλλα αριστερός και φιλολαϊκός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου