Φίλ’ Άναρχε, η ανατροπή των τρισκατάρατων, είναι θέμα συλλογικής συσπείρωσης και ενιαίου αγωνιστικού μετώπου.
Όσο επιμένουμε, να πολεμούμε μεμονωμένοι και με τις δικές μας προσωπικές στρατηγικές, ματαιοπονούμε, αποτυγχάνουμε και καταδικάζουμε την απαλλαγή μας, από τα μαύρα κοράκια.
Προτείνω να κατεβείς στους αγανακτισμένους που πλήττονται από την ίδια αδιόρθωτη πολιτική και οικονομική Παθογένεια που πλήττεσαι κι’ εσύ ο Άναρχος.
Να τους δηλώσεις ποιος είσαι, να τους αναλύσεις την ιστορία της Αναρχίας, τονίζοντας, ότι πρέπει ν’ υλοποιηθεί ο κοινός στόχος που είναι το ξετσιμπούριασμα. Κουβέντιασε μαζί τους και προσπάθησε να μοιραστείτε τον κοινό προβληματισμό σας.
Πρότεινέ τους ένα οργανοχρονοπρόγραμμα κοινών μεθόδων δράσεων. Δεν παριστάνω το δάσκαλο, αλλά ασχολήθηκα πάρα πολλά χρόνια και μάλιστ’ αποτελεσματικά, με το συνεταιριστικό κίνημα.
Βίωσα την αντισυνεταιριστική-αντικομουνιστική υστερία των αφεντάδων της Αγοράς και τις δυσλειτουργίες των συνεταιρισμένων.
Ένας μεγάλος εισαγωγέας, παραγωγός-μεταπράτης, το 1979, ενοχλημένος σφόδρα, για τις συνεταιριστικές μου δράσεις(είχα οργανώσει τρεις δεκάδες και πάνω αστικούς παραγωγικούς, προμηθευτικούς και καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, στο διάστημα 1975-1999), μού 'κραξε: "Θα σε λιώσω, ρε παλιοκομούνα, προς τι η νίκη μας στο Γράμμο και το Βίτσι;" Και στην αντίπερα όχθη, ανώτερο στέλεχος του κκε με κατηγόρησε, ότι με την ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος τροφοδοτούσα νερό στους μύλους του καπιταλισμού!!
"Του Κίτσιου η μάνα κάθονταν στην άκρ' απ' το ποτάμι»..... "
Άιντε ο καπιτάλας προστάτευε τα συμφέροντά του. Όμως το στέλεχος του ΚΚΕ, τί πονόκοιλο είχε σε βάρος του συνεργατισμού, με τον οποίο οργανώνουμε αντικαπιταλιστικές, επιθετικές οάσεις και οι οποίες αποτελούν ενοχλητικές επάλξεις, ενάντια στον άκρατο "φιλελευθερισμό";
Πάγιο το ενδιαφέρον της Αριστεράς, μόνον για τον εργαζόμενο. Αγνόησε τις τάξεις των γεωργοκτηνοτρόφων, των μικρών επαγγελματιών, καταστηματαρχών, αγνόησε την προστασία των μαστιζομένων καταναλωτών, με τα πενιχρά εισοδήματα, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι εργάτες κλπ, κλπ.
Ο συνεργατισμός έχει κυρίαρχους κανόνες. Και τρεις, από αυτούς είναι ο αλληλοσεβασμός, η αλληλαποδοχή κι’ η προσεγμέν’ αλληλαφουκραστικότητα των συνερχόμενων.
Το βίαιο διαβολόστελμα-γκρέμισμα του κράτους θέλει προετοιμασία. Οι ανατροπείς, πρέπει ν’ αποτελούν στρατιές πειθαρχημένων, αγωνιζομένων, αφοσιωμένων κι’ ανυποχώρητων πολιτών, απτοήτως, μαχομένων.
Αν μου επιτρέπετε, θα σας έκανα και μια συνοπτική αναφορά στις σχέσεις, ανάμεσα, στα διάφορα πολιτιοικονομικά συστήματα και του κράτους. Προς αυτή την κατεύθυνση, έχω να σημειώσω τ’ εξής:
1. Η Φιλελεύθερη Οικονομία, θέλ’ ένα κράτος κοινωνικής κι’ οικονομικής ανισορροπίας, μ’ ένα σύνταγμα που δίδει απόλυτη εξουσία υπέρ της πανίσχυρης Οικονομικής Πλουτοκρατικής Ολιγαρχίας, με στρατιές ανέργων και πεινασμένων πολιτών, ευάλωτων και προσοδοφόρων, για κάθε, κόμμα και ποιμένα.
2. Η Αναρχία του Άναρχου, παθαίνει αλλεργία και στο άκουσμα ακόμα της λέξης «Κράτος». Δεν θέλει πλούσιους και φτωχούς. Οι συμπολίτες λειτουργούν μέσα από διαδικασίες, Άμεσης Δημοκρατίας μ’ ανακλητούς άρχοντες.
Απαγορεύεται δια ροπάλου η εκμετάλλευση ανθρώπου, από άνθρωπο, το τεμπελχανείο κι’ όποια λαμογιά. Τα πάντα τακτοποιούνται με συχνά και επαναλαμβανόμενα δημοψηφίσματα. Δεν τρώει και δεν γαμάει κανένας σε βάρος του άλλου. Τ’ μέσα παραγωγής ανήκουν στους δήμους και στις κοινότητες.
3. Στο Σοσιαλισμό έχουμ’ ένα πανίσχυρο κράτος. Ο τρόπος αμοιβής στο σοσιαλιστικό κρατισμό είναι ανάλογος προς το ποιοτικό και ποσοτικό παραγωγικό έργου κάθε εργαζόμενου. Τα μέσα παραγωγής ανήκουν σ’ αυτό. Και όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
4. Στον Κομουνισμό έχουμε τα ίδια με τον Σοσιαλισμό, με τη διαφορά ότι ο τρόπος αμοιβής γίνεται όχι σύμφωνα με την παραγωγικότητα του εργαζόμενου, αλλά με τις οικογενειακές ανάγκες του. Δωρεάν παιδεία, υγεία, ψυχαγωγία, μετακινήσεις κλπ.
Οι διαφωνούντες, μπορούν ν’ ασκήσουν βέτο, μ’ όποια προσθαφαίρεση. Θα νιώσω σφόδρα ευχαριστημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου