O Μίκης, σ' όλες τις κρίσιμες και καθοριστικές πατριωτικές ιστορικές στιγμές, ήταν πάντοτε, μ' όπλα και παλάσκες, αγέρωχος πολεμιστής της κακοποιημένης Δημοκρατικής παράταξης.
Στα πέτρινα χρόνια, κράτησε, όρθιο τ' αγωνιστικό φρόνημα του μαστιζόμενου λαού μας. Το φοιτητικό κίνημα, με τους Λαμπράκηδες, κατάφερε καίρια πλήγματα κατά της θρασύτατης-ολέθριας δεξιάς, μέχρι και την εποχή της χούντας.
Τον γνώρισα, τον θαύμασα από κοντά, ως μαχόμενος εδαϊτης λαμπράκης.
Ήταν και είναι φάρος φωτεινός. Μετέδιδε αγωνιστικό παλμό και ενέπνεε ελπίδα για τη ζωή και το μέλλον του υπόδουλου ελληνικού λαού, στους ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Τον Μάρτιο του 65, σε πάρτι που οργανώσαμε προς τιμήν του, με την επαναστατική παρουσία του, στο νέο Σταθμό της Θεσσαλονίκης γλεντήσαμε, μέχρι τις πρωινές ώρες. Έξω οι εκοφίτες, με ασφαλίτες και αστυνομικούς ξεφώνιζαν, όπως οι πεινασμένες ύαινες.
Με την παρουσία του και μόνον αγνοήσαμε τις βρυχηθμούς τους. Είχαμε μετατραπεί σ’ Ηρακλείδες πλέον των οκτακοσίων εμψυχωμένων θερμών υπέρμαχών του. Μέσα κι έξω από την αίθουσα, ήμασταν επιθετικά τσιτωμένοι, έτοιμοι, να ξεσκίσουμε κάθε επιτιθέμενο αντιφρονούντα. Σε μια εποχή που και οι περιπτεράδες αποτελούσαν όργανα της περιβόητης Εθνικής Ασφάλειας.
Πιστεύω απόλυτα, ότι τον αδικούμε και μαζί του καταδικάζουμε κι' εμάς τους ίδιους. Εγώ προσωπικά νιώθω τυχερός που βρίσκεται και στα βαθειά γεράματά του στις επάλξεις. Επίσης και οι καθηγητές που τον ακολουθούν αποτελούν όχημα φιλολαϊκών διεκδικήσεων. Μας είναι χρησιμότατοι, βεβαίως κρατώντας τις απαραίτητες επιφυλάξεις, μήπως αποτελέσουν επίορκοι κι’ επικίνδυνοι Δούρειοι Ίπποι.
Είναι ώρες όχι άδικων και άσκοπων προπηλακισμών και απορρίψεων, αλλά ώρες δημιουργικής σύνθεσης και συσπείρωσης, όλων των πραγματικών μαχητών, για να απαλλαγούμ’ απ’ όποια τσιμπούρια και ν’ επιβάλουμε την γνήσια Άμεση Δημοκρατία. Έχει αντίρρηση κανείς, ας την εκφράσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου