Καμιά σχέση κομμουνισμού και χριστιανισμού

Καμιά σχέση κομμουνισμού και χριστιανισμού

Η μεγαλύτερη στρεπτοδικία και αντικομουνιστική υστερική παραποίηση των γεγονότων, δυστυχώς, Άκη μου, γίνεται μ' επικεφαλής εσένα, σ' αυτό το νήμα σου.

Δεν θα επιχειρήσω ν' αντιστρέψω το κατηγορητήριο σας, σε βάρος του "καλοπροαίρετου και φιλάνθρωπου" καπιταλιστικού "φιλελευθερισμού". Ένα πράγμα, όμως θα σας θυμίσω, και αυτό για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειες:

Ό,τι εκθειάζεται, από τη μαύρη προπαγάνδα της "φιλάνθρωπης" καπιταλιστικής προπαγάνδας είναι αντιλαϊκό. Αντίθετα, ό,τι θάβεται, είναι υπέρ των λαών.

Βάσει αυτού του κανόνα, ο καπιταλισμός θα κατηγορούσε και τον χριστιανισμό, αφού όπως υποστηρίζετε, έχει τα ίδια κουσούρια με τον κομμουνισμό. Αυτό όμως δεν συμβαίνει.

Αντίθετα είναι υποστηρικτής του χριστιανισμού, αλλά και σύμμαχος στις συνωμοσίες, σε βάρος των ποιμνίων, των κομματικών οπαδών και γενικότερα των ανθρώπων του μόχθου

Υπήρχε μια και μοναδική ομοιότητα χριστιανισμού και κομμουνισμού. Ήταν οι αρχαιοχριστιανικές κομμούνες, όπου όλα ήταν κοινά και αδιαίρετα. Και, για να γίνεις χριστιανός, έπρεπε, να παραδώσεις κινητά και ακίνητα στην κομμούνα-εκκλησία.

Τις κομμούνες της κοινής χρήσης των πάντων κατάργησε ο «Απόστολος των Εθνών» Παύλος, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της ιδιοκτησίας, για το λόγο αυτό απολάμβανε πολλών προνομίων από την άρχουσα τάξη των μεγαλοκτηματιών της Ρώμης.

Αλλά και το καπιταλιστικό Σύνταγμά μας, στο άρθρο 3 ξεκαθαρίζει, ότι επίσημη θρησκεία των Ελλήνων είναι ο "Ελληνορθόδοξος χριστιανισμός" που διακηρύσσει, σ' όλους τους τόνους, ότι "πάσα εξουσία άνωθεν εστί δοσμένη". Πού στην ευχή βρίσκετε, έστω και μία ομοιότητα, σε δύο συστήματα εντελώς ασύμβατα το ένα με το άλλο.

Ο χριστιανισμός είναι θρησκευτική αίρεση και ο κομμουνισμός είναι πολιτικοοικονομική και κοινωνική κοσμοαντίληψη. Και είναι μεταξύ τους αμείλικτοι εχθροί. Δεν μπορώ να μαντέψω, γιατί κουβαλάτε νερό στους αντικοινωνικούς μύλους του Καπιταλισμού που μας έφερε επανειλημμένα στον όλεθρο και την καταστροφή. Σήμερα, δε, απειλεί την ολόπλευρη εξαθλίωσή μας.

Ο καπιταλισμός κατασπιλώνει, σε κάθε ευκαιρία τον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής και την ανακατανομή της παραγόμενης υπεραξίας που έχει, ως κεντρικό στόχο την αμοιβή του εργαζόμενου, σύμφωνα με τις οικογενειακές του ανάγκες. Σας θυμίζω, ότι ο σοσιαλιστικός τρόπος αμοιβής είναι σύμφωνα με την παραγωγικότητα και αποδοτικότητα του εργαζόμενου, ενώ ο καπιταλιστικός τρόπος αμοιβής είναι αρπακτικός και αυθαίρετος. Αγοράζει την εργασία, αντί πινακίου φακής.

Αυτή την κοινωνική αντεργατική αδικία επισημαίνει, περιγράφει και καταγγέλλει ο Μάρξ, ο οποίος γίνεται ο καταξιωμένος θεμελιωτής του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής και αμοιβής που αναφέραμε πιο πάνω.

Δικαιολογημένα λοιπόν η εκμεταλλεύτρια Οικονομική Ολιγαρχία, της οποίας γίνεστε, αβασάνιστα, τιμητές, βομβαρδίζει τον ταξικό εχθρό. Γιατί του αφαιρεί τη δυνατότητα, να συσσωρεύει πλούτο, αρπάζοντας την μπουκιά των παιδιών των αδύναμων λαϊκών τάξεων.

Αυτό το περίφημο Κατύν, είναι χρεωμένο στα κατασκευασμένα προπαγανδιστικά τερτίπια της καπιταλιστικής δεξιοτεχνίας, τα νήματα της οποίας κινούσε ο νεκροθάφτης της πολύπλευρης ελευθερίας και αυτοδιάθεσης των Ελλήνων Τσόρτσιλ, για ν' εξουδετερώσει την συμπάθεια των εργατικών που είχαν υπέρ των αγωνιστών συμμάχων Ελασιτών, ενάντια του κοινού εχθρού που βομβάρδισε επανειλημμένα το Λονδίνο.

Με την δόλια μέθοδο των σεναρίων της πτωματολογίας ενοχοποίησαν τους αγωνιστές Ελασίτες και αμνήστευσαν τους εγκληματίες πολέμου ταγματασφαλίτες που πρωταγωνίστησαν στα ολοκαυτώματα Καισαριανής, των Καλαβρύτων, Γιαννιτσών, Χορτιάτη, Διστόμου, Κλεισούρας κλπ.

Ο πορωμένος κι’ αδίστακτος Τσόρτσιλ, μαζί με τον πανόμοιό του Στάλιν, συνωμότησαν σε βάρος της αριστερής Ελλάδας και της δεξιάς βιομηχανικής Πολωνίας, τις οποίες αντήλλαξαν, ερήμην των λαών τους, σ' αντίθεση, προς το πνεύμα του συμφώνου της Γιάλτας(08-02 έως 11-02-45) που κατοχύρωνε τους συμμάχους κατά του υπό κατάρρευση άξονα, ν' αποφασίσουν για το καθεστώς που θα επέλεγαν, για τη χώρα τους, ελεύθερα, χωρίς πιέσεις και κηδεμονίες.

Άκη ο αθεϊσμός δεν περιορίζεται μόνο στην απεξάρτησή μας από τους ουράνιους θεούς, αλλά και από τους επίγειους που είναι πιο επικίνδυνοι και ολέθριοι. Όποιου χρώματος και αν είναι. Όλα τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά συστήματα είναι ανθρώπινα ιδεολογήματα και κατασκευάσματα και γίνονται και λειτουργούν σύμφωνα με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Τα συστήματα εξανθρωπίζονται, μόνον με έντιμους και κοινωνικούς διαχειριστές της εξουσίας, οι οποίοι δυστυχώς σπανίζουν. Και το χείριστο κακό είναι, ότι υπέρκεινται των κατασκευασμένων Πρωθυπουργών όλων των χωρών, οι παντοδύναμοι επικυρίαρχοι του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού συστήματος, στων οποίων τα συμφέροντα πειθαρχούν οι πάντες και μάλιστα, με έντονες και γοερές παρακλήσεις και γονυκλισίες. Επί πλέον πρέπει να προσθέσουμε στο παρόν πόνημα και την εξής διαπίστωση που θα αποτελέσει και τον επίλογο:

Ότι οι καλοί, ικανοί και έντιμοι πολιτικοί σφυρηλατούνται από ικανούς, συνετούς, ομόθυμους και αγωνιστικά αφυπνισμένους λαούς, τους οποίους πάλι διαιρούν και βασιλεύουν οι επαγρυπνούντες επικυρίαρχοι.

Μας συντηρούν στα ψυγεία της αμάθειας, της φτώχειας και της εξαχρείωσης. Κι’ η παιδεία που παίρνουμε, μέσα από τα μονταρισμένα συστήματα της βίας της, της νοθείας, της παραποίησης, της παραπληροφόρησης και της άγριας εκμετάλλευσης, αποτελεί ένα κράμα αισχρής ημιμάθειας, η οποία μας μετατρέπει σε τετράποδα στα καπιταλιστικά τους μαγκανοπήγαδα. Έχει κανείς αντίρρηση;

Για να ξεφύγουμε από τη μαύρη πολύπλευρη ομηρία μας, της θρησκευτικής και πολιτειακής αντιλαϊκής εξουσίας, πρέπει, να πάψουμε, να παπαγαλίζουμε, επαναλαμβάνοντας τα παραπλανητικά άσματα, από το πλούσιο προπαγανδιστικό ρεπερτόριο-οπλοστάσιο της μαφιόζικης πλουτοκρατικής τάξης.

Της τάξης που, ενώ, αποτελεί το 0,3% του πληθυσμού της γης , εντούτοις αποσπά το 80% του διεθνούς πλούτου, μαζί μ’ ένα άλλο κομμάτι συνωμοτών εταίρων, μεγέθους του 4,7% που στηρίζει το 0,3% και, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι κατασκευασμένοι Πρωθυπουργοί. Με τα επιλεγμένα στελέχη των Υπουργικών τους Συμβουλίων. Τα μέλη των οποίων μένουν στο απυρόβλητο της ατιμωρησίας, ακόμα, και για πράξεις εθνικής μειοδοσίας. Του Κυρίου Δεηθώμεν!