Οι θύτες και τα θύματα

Ανδρέα, γιατί εγώ εντοπίζω και βλέπω ξεκάθαρα τους θύτες, τα θύματα, τους διχαστές, τους διχαζόμενους, τους φανατισμένους οπαδούς που είναι τα εργαλεία-υποχείρια των κομμάτων, τους πιστούς των ποιμένων με ποίμνια τα αμνοερίφια;

Πού βάζεις το "ανάγκαν και οι θεοί πείθονται"; Τί ευθύνη έχουν οι όμηροι της επιστημονικής προπαγάνδας και της ανάγκης, απόρροιας της καταραμένης φτιαχτής φτώχειας;

Ανδρέα τα πράγματα τα βλέπεις υπό το πρίσμα του πετυχημένου επιστήμονα και στελέχους εταιρίας ή προσωπικής σου επιχείρησης.

Αντέχεις και ξεπερνάς όποιες παγίδες του σκληρού σεληνιακού άγονου τοπίου του φιλελεύθερου καπιταλισμού. Γι’ αυτό επιμερίζεις ευθύνες, στα ανήμπορα και άπραγα ανθρωπάκια.

Ανδρέα, φταίει και το θύμα ο γιδολαός(εκών, άκων) που πουλά τη ψήφο του, για τα ρουσφετο-μικροβολέματα, π' έχουν κόστος κοινωνικό.

Αλλά πιο πολύ φταίει ο πολιτικός, συνειδητός θύτης που δίνει το ρουσφέτι και προκαλεί τις υπερχρεώσεις σε βάρος του Δημοσίου, του Ελληνικού λαού, ακόμη και του ρουσφετολήπτη.

Φταίει ο παλαιοπούστης, γιατί με ξένα κόλλυβα κάνει μνημόσυνα. Παίρνει τα δάνεια, τα κακοδιαχειρίζεται, τα μουχτώνει-κλέβει, διορίζει ψηφοφόρους, παίρνει τον επίσημο μισθό, καλύπτονται, επί πλέον, όλα τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας γραφείων, δημοσίων σχέσεων, εκλογικών αγώνων και έχει τους σοφέρ και τους σωματοφύλακες.

Δέρνει, δένει, λύνει και γαμάει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Και παρ’ όλα αυτά έχει και την ασυλία της ατιμωρησίας. Και όλα αυτά σε βάρος ημών και των παιδιών μας.

Είμαστε ή δεν είμαστε θύματα; Γιατί δεν βλέπουμε θύματα, όταν τριγύρω μας υπάρχουν σωροί κακοποιημένων συμπολιτών μας από τις όποιες ανισότητες, υπέρ μιας χούφτας παντοδύναμων προνομιούχων με τη μονόπλευρη Συνταγματική θωράκιση του αυθαίρετου φιλελεύθερου καπιταλισμού που στραγγαλίζει, τον όποιο εργαζόμενο, τον αγρότη, τον κτηνοτρόφο, τον μικρομεσαίο επαγγελματία, τον εμποράκο και τον καταναλωτή που τον κλέβει δύο φορές και ως μικροεισοδηματία, αλλά και με τις ξέφρενες ανατιμήσεις.

Μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η 19 Μϊου

Δεν ήταν θύματα οι πρόσφυγες του 1922, οι οποίοι, ύστερα από μια καραμπινάτη γενοκτονία, τους ξερίζωσαν από τις αλησμόνητες πατρίδες; Δεν ήταν θύματα, όσοι δεινοπάθησαν και έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου; Δεν είναι θύματα οι αγροτοκτηνοτρόφοι μας που πωλούν τα πρωτογενή τους προϊόντα σε τιμές κοντά στο κόστος παραγωγής τους;

Δεν είναι θύματα οι συνταξιούχοι και οι μισθοσυντήρητοι, και γενικά οι αδύναμοι συμπολίτες μας, με το κούρεμα των εισοδημάτων τους; Επειδή οι γνωστοί αδίστακτοι δοσίλογοι θύτες θέλουν να εξασφαλίσουν τα βρώμικα συμφέροντα των καιροσκόπων δανειστών;

Η οικογένειά μου, καθώς και άλλες αμέτρητες φαμίλιες, αποτελούν τραγικά θύματα, διότι το 1922 ξεριζώνονται, από τις πατροπαράδοτες εστίες που για 2500 χρόνια οι πρόγονοί μας έζησαν σ' αυτές, με τέσσερες από τους επτά δολοφονημένους αδελφούς του πατέρα μου, από φανατισμένα ισλαμικά στίφη.

Σχεδόν με το 60% απώλειες σε έμψυχους αγαπημένους ολόκληρος ο Ελληνισμός του Πόντου, σύρθηκε σ' έναν καραμπινάτο ξεριζωμό που τον βάπτισαν ανταλλαγή.

Μια εθνική τραγωδία π' έχει αποκρυβεί και δεν χρεώθηκε στους υπαίτιους της Ελληνικής διχασμένης ηγεσίας που άρχισε το 1912 μέχρι το 1922, συνεχίστηκε στον πρώτο Π.Π, μ' ολέθριους καρπούς τον καταραμένο Εμφύλιο 1943-1949 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, την θλιβερή περίοδο των οικονομικών πολέμων, με πανούργες τεχνογνωσίες και τις μεθόδους των υπερχρεώσεων και των μνημονίων, με τ' αποία πετυχαίνουν οι ντόπιοι και ξένοι καιροσκόποι το ξεπούλημα της χώρας μας και τα νέα δεινά που επέρχονται σε βάρος του λαού μας.

Εδώ στην Ελλάδα, πριν επουλωθούν οι πληγές της προσφυγιάς, μας καίνε το σπίτι το 43 οι γερμανοί. Το 42 μας στερούν ένα βόδι εργαλείο άρωσης οι κατακτητές. Το 45 δολοφονούν τον αδελφό του πατέρα μου οι Ελασίτες στο Καϊμακτσαλάν. Το 47 δολοφονείται ο αδελφός της μάνας μου από τη δεξιά στα Πιέρια και ξανά καίνε το σπίτι μας το 47 στον εμφύλιο.Τις οδυνηρές αυτές δοκιμασίες τις υπέστησαν όλος ο Ελληνικός λαός, εξ αιτίας των μόνιμων και ατιμώρητων ενόχων.

Το 35, χρονιά που γεννήθηκα, μας κάψανε 700 οκάδες καπνό και μάλιστα καλής ποιότητας, ως ακατάλληλο, χωρίς καμιά αποζημίωση.

Το αναφέρω, ως δείγμα κρατικής αυθαιρεσίας και αναλγησίας. Οι γερμανοί, δεσμεύοντας τα χρήματα της εθνικής τράπεζας το 41, ο παντοπώλης πατέρας μου έχασε 70.000 δρχ, με υψηλή προπολεμική αγοραστική αξία. Και πάλιν υποχρεούμαι ν' αναφέρω, ότι τις συνέπειες αυτές τις υπέστη όλόκληρο το πολύπαθον Έθνος μας.

Συμπέρασμα: Πάντα υπάρχουν οι θύτες και τα θύματα. Αλλά οι μεγαλύτεροι, μονιμότεροι και οι πιο επικίνδυνοι θύτες είναι η αχόρταγη τάξη της Οικονομικής Ολιγαρχίας, με εκτελεστικά τους όργανα τους εκάστοτε διαχειριστές της κρατικής εξουσίας. Και μόνιμα θύματα ο ενεργός δουλευτάρης λαός κι' οι φαμίλιες τους.

Τα σκυλια μαλλί αλλάζουν, χούγια δεν αλλάζουν

Αγαπητοί μου φίλοι. Εκείνο που θέλω να τονίσω και το θεωρώ διαχρονικό, είναι ο νόμος της συνήθειας που, όπως λέγεται, είναι η δεύτερη φύση.

Έμαθαν να τρώνε σε βάρος του Ελληνικού λαού, υπηρετώντας ξένα συμφέροντα, όποιου μεγέθους σε κοστοζημίες. Και αυτό το εγκληματικό κουσούρι, να παρέχουν αντεθνικές υπηρεσίες, έναντι λαδωμάτων, δεν τ' αλλάζουν με τίποτε, όσο ενεργούμε, ως ποίμνια και φανατισμένες πολιτικές ομάδες.

Δεν κουνάνε το δάκτυλό τους, αν προηγουμένως δεν το βουτήξουν στο μέλι. Την κλεψιά την βαπτίσαν προμήθεια, μπαξίσι και «δώστε κι’ εμάς τον κόπο μας, ό,τ’ είναι ορισμός σας».

Από τα δάνεια του 1824 και 1825, μέχρι και σήμερα, από τη μια υπερχρεώνουν τα κρατικά ταμεία και τα φορτώνουν στην πλάτη μας. Και από την άλλη, τα χρησιμοποιούν αυθαίρετα, δεν τιμωρούνται και δεν τα επενδύουν.

Αυτό δεν θ’ αλλάξει, όσο γινόμαστε τα θύματα και τα εκτελεστικά όργανα των θυτών μας πολιτικών και των πλουμιστών που μας μαντρώνουν με τις γνωστές σωτηροψυχικές παραινέσεις και μάλιστα, χωρίς κανένα αντίκρισμα. Περιμένω και συνεχίζουμε

Σας τα είπαμε και αμαρτίαν ουκ έχουμε.

Αγαπητή μου φίλη Μαίρη. Οι νικητές των αντιλαϊκών δυνάμεων του εμφύλιου1943-1949, μας φρίκαραν με τις σκόπιμες προπαγανδιστικές διαστρεβλώσεις. Πάρα πολλοί, και αριστεροί ακόμη, τσίμπησαν ψευδείς διαδόσεις και κατέστησαν παπαγαλάκια ψευδών δεξιών θέσεων, σε βάρος των αντιπάλων τους κομμουνιστών, οι οποίοι με αυταπάρνηση στήριξαν τ' ανθρωπιστικά τους ιδεώδη, ενάντια στον καπιταλιστικό σκοταδισμό της αρπακτικότητας της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας-αδικίας.

Το 1941, με την εισβολή των τριών γνωστών κατακτητών στην Ελλάδα, αυτοί οι "ένθερμοι πατριώτες", εγκατέλειψαν, μ' επικεφαλής τον Βασιλέα, τον Ελληνικό λαό στην απόλυτη διάθεση και το έλεος των εισβολέων και εγκαταστάθηκαν στο Κάιρο, παίρνοντας και το κρατικό θησαυροφυλάκιο μαζί τους, του οποίου, έκτοτε, αγνοείται η τύχη του.

Άλλοι από τους έχοντες και κατέχοντες, συνθηκολόγησαν και υπηρέτησαν τον τριπλό κατακτητή, υπό τους δοσίλογους Πρωθυπουργούς 1/ Τσολάκογλου, 2/ Λογοθοτοκόπουλο και 3/ Γ. Ράλλη, άλλοι, δε, παρέμειναν αδρανείς.

Πρώτο μέλημα των κατακτητών, με τις υποδείξεις της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης του υποστράτηγου Τσολάκογλου και τους άλλους θερμούς λάτρεις του Φύρερ, όπως Παπαδόγγονας, Ράλλης, Άγγελος Έβερτ κλπ, ήταν να κλειδώσουν τις αποθήκες των Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών, κατάσχοντας τα γεννήματα, καθώς και τις αποθήκες τροφίμων της αγοράς, ν’ επιτάξουν τα τετράποδα ζώα, ν’ αρπάξουν και τις άλλες μορφές τροφίμων και να προκαλέσουν, μέσα στον χειμώνα του 41-42, τον θάνατο από την απόλυτη πείνα και το ψύχος 300.000 χιλιάδων γυναικόπαιδων.

Την άνοιξη του 42 μας δολοφόνησαν και μας πήραν το Μελίσση, ένα αγέρωχο και πολύτιμο βόδι-εργαλείο, για την επιβίωσή μας, ενώ όργωνε. Την ίδια στιγμή τραυμάτισαν βαριά και τον αδελφό μου Θεόδωρο, τον ζευγίτη, γιατί αντέδρασε, στην εν ψυχρώ δολοφονία του πελώριου αγαπημένου του ζώου.

Για την έμμεση αυτή δολοφονία των 300.000 άφταιγων, αθώων θυμάτων, δεν ευθύνονται, μόνον οι κατακτητές, αλλά και οι σύμμαχοί μας οι Άγγλοι, που, με τον αήττητο πολεμικό τους στόλο, είχαν επιβάλλει, το περιβόητο εμπάργκο, στην αποστολή τροφίμων, από χώρες του εξωτερικού, ως φιλανθρωπική βοήθεια.

Αυτό το εμπάργκο, σε βάρος του Ελληνικού λαού γινόταν, σε μια περίοδο που Έλληνες πατριώτες, διακινδύνευαν τη ζωή τους, για την περίθαλψη και απόκρυψη, άγγλων και Νεοζηλανδέζων-Αυστραλιανών στρατιωτών που είχαν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα, ή διενεργούσαν κατασκοπευτικό και δολιοφθορικό έργο σε βάρος των κατακτητών.

Σ' αυτές τις δύσκολες για τον ελληνικό λαό στιγμές, οργανώνεται το ΕΑΜ(Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) από τα τέσσερα αριστερά κόμματα της Ελλάδος, το ΚΚΚ, Το Σοσιαλιστικό, το Αγροτικό και της ΕΛΔ(Εθνική Λαϊκή Δημοκρατία"), στις 21-09-41. Με βάση το ΕΑΜ, ως καθοδηγητικό όργανο, γεννιέται ο ΕΛΑΣ(Ελληνικός Λαϊκός Στρατός), μ' αρχηγό το Στέφανο Σαράφη και πολιτικό επίτροπο τον Άρη Βελουχιώτη.

Πρέπει να σημειώσουμ’ εδώ το μεγάλο εθνικό ατόπημα του δοσίλογου φασιστικού καθεστώτος που κατά την παράδοση των Ελλήνων στους τριπλούς κατακτητές, κράτησαν τους μη ανανήψαντας φυλακισμένους κομμουνιστές, περί τους δύο χιλιάδες και τους παρέδωσαν στους Γερμανοϊταλούς.

Από αυτούς τους ηρωικούς αγωνιστές, οι περισσότεροι χρησιμοποιήθηκαν, ως όμηροι στα πρώτα βαγόνια, κατά τη διάρκεια μεταφορών στρατευμάτων κατοχής και τη μεταφορά τροφίμων και πολεμικών ειδών, για να προστατευτούν από τ’ ενδεχόμενα σαμποτάζ των Ελασιτών.

Άλλοι πάλι κομμουνιστές, από τη Γαύδο, την Ικαρία και άλλα δεσμωτήρια δραπέτευσαν. Και απελευθερώθηκαν 27 Ακροναυπλιώτες, ηγετικά στελέχη του ΚΚΚ, με τη διαμεσολάβηση του Βούλγαρου Προξένου, ως δικοί του, δήθεν, συμπολίτες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Γιάννης Ιωαννίδης, Μπαρτζιώτας κλπ. Και αντί να κρυφτούν και να λουφάξουν, όπως έπραξε η Μοναρχική Δεξιά, οργάνωσαν, όπως προείπαμε, την μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση, τον ΕΑΜ, ως κεντρικό καθοδηγητικό όργανο, με πολεμικό φορέα τον ΕΛΑΣ.

Ο ΕΔΕΣ, ενώ αρχικά οργανώνεται από τον Ν. Ζέρβα, Πυρομάγλου και άλλους, για λογαριασμό και την ηγεσία του εξόριστου, από το 35 στρατηγού Ν. Πλαστήρα, στη Μασσαλία, η Αγγλική κατασκοπεία τον μεταβάλει σε εργαλείο του φιλοβασιλικού κινήματος, υπέρ της επανόδου του βασιλιά Γεωργίου στην Ελλάδα, παρά την μη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου, για ελευθερία Ελληνικού λαού που για πρώτη φορά ένοιωσε, ανακουφισμένος από την ανυπαρξία του χωροφύλακα και του αγροφύλακα, όργανα τρομοκρατίας και καταστολής της κεντρικής μοναρχικής εξουσίας των Αθηνών που ασκούσε, πριν εγκαταλείψουν τον λαό μας και καταφύγουν στο Κάιρο.

Τον επίλογο αυτής της κατάπτυστης ιστορίας την γνωρίζετε. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, το Σεπτέμβριο του 44, ο Τσόρτσιλ με τον Στάλιν, παρά την δέσμευση που είχαν από το σύμφωνο της Γιάλτας, να επιτραπεί, σ’ όλους τους λαούς που συνέπραξαν, ενάντια στον φασιστικό Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας, ν’ αφεθούν, ν’ αποφασίσουν μόνοι τους, για το καθεστώς-πολίτευμα που θα επέλεγαν, εν τούτοις επιόρκησαν και αντάλλαξαν την αριστερή Ελλάδα υπέρ των Άγγλων, με την δεξιά βιομηχανική Πολωνία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης.

Μ’ αυτή την αυθαίρετη παρασπονδία των Στάλιν-Τσόρτσιλ και την απάτριδα ξενοκίνητη πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, βιώσαμε τον όλεθρο του διχασμού που ουσιαστικά ξεκίνησε από το 43, μέχρι και την πτώση της χούντας του74 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Είμαι υποχρεωμένος, να καταγγείλω, ότι οι συμφορές που περάσαμε στον Πρώτου ΠΠ, στον Δεύτερο ΠΠ και τον εμφύλιο οργανώθηκαν και ενεργοποιήθηκαν από τους πολεμοκάπηλους, άπληστους διεθνείς καιροσκόπους.

Το ίδιο σκυλολόι μεθόδευσε και τη σημερινή κρίση της υπερχρέωσης, για να οδηγήσουν τους λαούς και το δικό μας, στο ρητορικό δίλημμα:

«Τι προτιμάτε, την εθνική χρεωκοπία που συνεπάγεται την απόλυτη, πείνα, φτώχια, εξαθλίωση και εξαχρείωση του λαού μας, ή το μεταβατικό κουτσούρεμα συντάξεων-μισθών και άλλων αναφαίρετων κατακτήσεων και δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού;»

Οι παραπάνω πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατευθυνόμενες δραστηριότητες των ρήξεων και των πολεμικών συρράξεων, οφείλονται, στο γεγονός, ότι οι ισχυροί-θύτες, των οποίων γινόμαστε ηθελημένα ή αθέλητα θύματα και εκτελεστικά όργανά τους, φροντίζουν να καταδικάζουν-κακοποιούν, κάθε φορά, τους αγωνιστές πατριώτες και αμνηστεύουν-δικαιώνουν τους εθνικούς μειοδότες.

Καταδιώκεται, δια ροπάλου, η γνήσια φιλοπατρία, εντιμότητα. Και δικαιώνεται-εξαγνίζεται η προδοσία, η απιστία, η ατιμία και τ’ όποια εγκλήματα και ο καιροσκοπισμός.

Φίλοι μου ήρθε η στιγμή που αυτοί που κατέκλεψαν, δεν θα μπορέσουν να προστατευθούν πλέον από την αστήρικτη και ανήθικη «νομοθετική νομιμοποίηση» της ασυλίας και ατιμωρησίας. Γιατί οι αγανακτισμένοι και απελπισμένοι συμπολίτες μας, δεν θα περιοριστούν μονάχα στο γιαούρτωμα.

Ο νηστικός θα μπει μέρα μεσημέρι και θα μας δολοφονήσει, για ένα κεσεδάκι γιαούρτι, όχι να μας το πετάξει στη μάπα, Πάγκαλέ μου, αλλά για να ανακουφισθεί από την αβάστακτη τυραννία της πείνας του.

Όσοι είστε μαθημένοι στη κλεψιά και χτίσατε βίλλες και ανάκτορα, θα γίνετε στόχοι προτεραιότητας. Σας προειδοποιούμε, μην μας παραπονεθείτε και μαλλιοτραβηχτείτε. Σας τα είπαμε και αμαρτίαν ουκ έχουμε.