Οι ασυνεπείς και παράσπονδοι Άγγλοι

Η πραγματική ιστορική απεικόνιση μας δεσμεύει να αφηγούμαστε τα γεγονότα, όπως τα συναντούμε και ν' αφήνουμε στους συμπολίτες μας να τ' ερμηνεύουν αυτοί, όπως τ' αντιλαμβάνονται. Το 65 στην πλατεία της Αραβυσσού που βρίσκεται μόλις 7 χιλιόμετρα από τα Γιαννιτσά, στις πλούσιες γάργαρες πηγές που εκρέουν από το υπογάστριο του όρους Πάϊκου, ρώτησα έναν μεσήλικα που καυχιόταν ότι υπηρέτησε στα κατοχικά τάγματα ασφαλείας, τι τον οδήγησε στην ένταξή του σ' αυτά.

 Απάντησε: Μεταξύ των άγγλων και των γερμανών προτίμησα τους δεύτερους, επειδή είναι μπεσαλήδες. Οι άγγλοι είναι άπιστοι στυγνοί καιροσκόποι. Είμαι απ' αυτούς που δεν μπορώ να ξεχάσω κι ν' αμνηστεύσω τα τερατουργήματα των ταγματασφαλιτών. Αλλά διερωτώμαι, μήπως σχετικά με την παρασπονδία των άγγλων είχε δίκιο ο χερίφης;

Για τις παρασπονδίες των άγγλων έχω γράψει στο βιβλίο μου που έχει τίτλο "Το τελευταίο Κρατίδιο των Ελλήνων του Πόντου», όπως αυτά περιγράφονται, στ’ ανέκδοτα απομνημονεύματά του ο οπλαρχηγός πατέρας μου, υπό τη γενική αρχηγία του Κολοκοτρώνη του Πόντου Τάσου Παπαδόπουλου, του επονομαζόμενου «Κοτσά Αναστάς»(Μέγας Ανασάσιος), στο αντάρτικο κατά των Κεμαλικών, στην ογκώδη ορεινή περιοχή του Τόπ Τσαμ από τον Απρίλιο του 1919, έως και τον Σεπτέμβριο του 1922.