Αγαπητέ μου φίλε Γαβριήλ υπερθεματίζω σ' όλα εκείνα που καταγγέλνεις τους φαύλους και τους χρεώνεις τις συμφορές που προξένησαν στη πατρίδα και το λαό της. Όμως μου τα χαλάς με την αναφορά συμπαθείας που δείχνεις προς το πολιτικό μόρφωμα των Χρυσαυγητών. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απόγονοι των ταγματασφαλιτών που απεδείχθησαν πιο γερμανοί από τους άγριους εισβολείς του Γ΄ Ράιχ.
Ξεπέρασαν σε βαρβαρότητα τα τριπλά στρατεύματα κατοχής, στη Καισαριαννή, στα Γιαννιτσά, στα Καλάβρυτα, στο Χορτιάτη, στη Κλεισόρια και σ΄ άλλα υπερ των εκατόν πενήντα χωριών και πόλεων. Δεν τους εμπιστμεύομαι. Αν δεν είχαν κάνει εκείνα τα ειδεχθή εγκλήματα και, αντί να σφάζουν συνέλληνες, αθώα θύματα, φρόντιζαν να τους σώζουν από τα στρατεύματα κατοχής, δεν θα μας πείραζε που συνεργάστηκαν με τους γεμανοϊταλοβουλγάρους.
Κάποιον ταγματασφαλίτη τον ρώτησα, γιατί συστρατεύθηκαν με τους Γερμανούς και μ' απάντησε με την παρακάτω ερώτηση: "Φίλε μου τί κέρδισε η χώρα μας από τους άγγλους που τους υποστηρίξε δύο φορές στον πρώτο και το δεύτερο ΠΠ"; Και συνέχισε "Αν κέρδιζαν οι γερμανοί, την Ελλάδα μας και το λαό μας, θα μας είχαν στα ώπα, ώπα".
Και για να μή βγούν λαθεμένα συμπεράσματα σου γνωρίζω, ότι ο αδελφός του πατέρα μου Γεώργιος Αναστασιάδης, ενώ γλύτωσε από τους τούρκους τσέτες και τους κεμαλικούς, τους οποίους πολέμησε, από τον Απρίλιο του 1918 έως και το Σεμπτέμβριο του 1922, δίπλα από τον Κολοκοτρώνη του Πόντου, τον ηρωικό Τάσο Παπαδόπουλο, ως μαχητής και υπεύθυνος της πολιτικής εξουσίας, με τη φροντίδα να επιβιώσουν οπλίτες και τα γυναικόπαιδα που κινδύνευαν από το δρυμύ ψύχος της ογκώδους οροσειράς του Τόπτσαμ, τη πείνα και τους τούρκους άτακρτους και τακτικούς, δυστυχώς δολοφονήθηκε, χωρίς δίκη με μαρτυρικό θάνατο από άνδρα του ΕΛΑΣ στο Καϋμαξαλάν τον Σεμπτέμβριο του 44.
Από τους αντίθετους δολοφονήθηκε ο αδελφός της μητέρας μου, επίσης οπλαρχηγός του Γοτσά Αναστάς.
Μας έφαγαν οι διχαστές και οι διαφθορείς καιροσκόποι ντόπιοι και ξένοι. Δεν χαρίζομαι λοιπόν σε κανέναν που ζημίωσε, κακοποιεί και ξεπουλά τη Χώρα και το μαρτυρικό λαό μας.
Ξεπέρασαν σε βαρβαρότητα τα τριπλά στρατεύματα κατοχής, στη Καισαριαννή, στα Γιαννιτσά, στα Καλάβρυτα, στο Χορτιάτη, στη Κλεισόρια και σ΄ άλλα υπερ των εκατόν πενήντα χωριών και πόλεων. Δεν τους εμπιστμεύομαι. Αν δεν είχαν κάνει εκείνα τα ειδεχθή εγκλήματα και, αντί να σφάζουν συνέλληνες, αθώα θύματα, φρόντιζαν να τους σώζουν από τα στρατεύματα κατοχής, δεν θα μας πείραζε που συνεργάστηκαν με τους γεμανοϊταλοβουλγάρους.
Κάποιον ταγματασφαλίτη τον ρώτησα, γιατί συστρατεύθηκαν με τους Γερμανούς και μ' απάντησε με την παρακάτω ερώτηση: "Φίλε μου τί κέρδισε η χώρα μας από τους άγγλους που τους υποστηρίξε δύο φορές στον πρώτο και το δεύτερο ΠΠ"; Και συνέχισε "Αν κέρδιζαν οι γερμανοί, την Ελλάδα μας και το λαό μας, θα μας είχαν στα ώπα, ώπα".
Και για να μή βγούν λαθεμένα συμπεράσματα σου γνωρίζω, ότι ο αδελφός του πατέρα μου Γεώργιος Αναστασιάδης, ενώ γλύτωσε από τους τούρκους τσέτες και τους κεμαλικούς, τους οποίους πολέμησε, από τον Απρίλιο του 1918 έως και το Σεμπτέμβριο του 1922, δίπλα από τον Κολοκοτρώνη του Πόντου, τον ηρωικό Τάσο Παπαδόπουλο, ως μαχητής και υπεύθυνος της πολιτικής εξουσίας, με τη φροντίδα να επιβιώσουν οπλίτες και τα γυναικόπαιδα που κινδύνευαν από το δρυμύ ψύχος της ογκώδους οροσειράς του Τόπτσαμ, τη πείνα και τους τούρκους άτακρτους και τακτικούς, δυστυχώς δολοφονήθηκε, χωρίς δίκη με μαρτυρικό θάνατο από άνδρα του ΕΛΑΣ στο Καϋμαξαλάν τον Σεμπτέμβριο του 44.
Από τους αντίθετους δολοφονήθηκε ο αδελφός της μητέρας μου, επίσης οπλαρχηγός του Γοτσά Αναστάς.
Μας έφαγαν οι διχαστές και οι διαφθορείς καιροσκόποι ντόπιοι και ξένοι. Δεν χαρίζομαι λοιπόν σε κανέναν που ζημίωσε, κακοποιεί και ξεπουλά τη Χώρα και το μαρτυρικό λαό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου