Δυσλειτουργία και υπονόμευση του συνεταιριστικού κινήματος
Αγαπημένοι συμμαχητές "traiasca, linnia και όλοι τα μέλη του φόρουμ και της ένωσης, από προσωπική εμπειρία καταγράφω και καταγγέλλω, μεταξύ μιας εικοσάδας δυσμενών παραγόντων, τρεις αδυσώπητους και ολέθριους εχθρούς που οδηγούν σε κατάρρευση κάθε συλλογική προσπάθεια και τορπιλίζουν την ανάπτυξη των αστικών και γεωργικών συνεταιριστικών συμπράξεων.
Ο πρώτος δυσμενής παράγοντας είναι εσωστρεφής. Δεν έχουν αυτό που ονομάζεται συλλογική συνείδηση και αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση. Τα συνερχόμενα μέλη-συνεταίροι είναι επιφυλακτικοί, φιλύποπτοι και μικρό συμφεροντολόγοι. Δεν τολμούν να ρισκάρουν.
Είναι φορτισμένοι με προκαταλήψεις, γιατί δεν έχουν τις σχετικές γνώσεις, ότι μπορεί να εξασφαλισθούν η διαφάνεια, η ασφαλής, κερδοφόρα και ανταγωνιστική λειτουργία των συνεταιρισμών. Αλλά και γιατί έχουν πεισθεί, ότι το «μισιακό γαϊδούρι το τρώει ο λύκος» και άλλες υποβολιμαίες αντισυνεργατικές ασυναρτησίες που υποβιβάζουν-αμβλύνουν την ομαδική προσπάθεια. Για τους παραπάνω λόγους δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη, να στηρίξουν τον συνεταιρισμό τους, σε καθοριστικές στιγμές φορτσαρίσματος.
Δεύτερος πολύ σημαντικός λόγος, που δεν ανθεί το συνεταιριστικό κίνημα, είναι η ενεργός αντισυνεταιριστική υστερία των καπιταλιστικών μηχανισμών, σε βάρος της ιδεολογίας συλλογικών ενωτικών προσπαθειών.
Γιατί για το κοράνιο των καπιταλιστών κάθε συνεταιριστική σύμπραξη αποτελεί το κόκκινο πανί. Θέλουν τις λαϊκές επαγγελματικές και καταναλωτικές δυνάμεις διαιρημένες και μαντρωμένες, στον απόλυτο έλεγχο και έλεός τους.
Τι θα έκαναν οι καιροσκόποι κηφήνες, αν τα πρωτογενή αγροτικά-κτηνοτροφικά-καπνικά προϊόντα δεν τα πωλούσαν, για ένα κομμάτι ψωμί στους μεσάζοντες, όπως έκαναν και πράττουν μέχρι σήμερα και τα μεταποιούσαν οι ίδιοι, σε αρτοζαχαροσκευάσματα, γαλακτοκομικά και καπνικά προϊόντα; Στο σενάριο βιομηχανικής και βιοτεχνικής συνεταιριστικής επανάστασης, εάν προσθέσουμε και τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, πάνε εξαφανίζονται οι μεταξοβράκηδες αεριτζήδες, βιομήχανοι και μεγαλέμποροι.
Ο τρίτος σοβαρός λόγος κακοδαιμονίας των αστικών προμηθευτικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών είναι το συνειδητό σαμποτάζ των κραταιών της αγοράς αγαθών παραγωγών και εισαγωγέων.
Οι τιμές χρέωσης είναι πολύ υψηλότερες σε βάρος των συνεταιρισμών και μικρομεσαίων καταστηματαρχών,έναντι των πολυκαταστηματαρχών. Στους τελευταίους ξεβρακώνονται. Δίνουν εκπτώσεις(κάτω από το τραπέζι)πολλαπλές από τον επίσημο τιμοκατάλογο χονδρικής. Τέτοιες είναι οι εκπτώσεις ραφιών, ντανών προβολής, ποσότητας, τρόπου πληρωμών κλπ, κλπ.
Που συνολικά ανέρχεται στο 40%. Στους συνεταιρισμούς και τα μικρομεσαία παραδοσιακά παντοπωλεία και άλλα καταστήματα δίνουν μέχρι και 10%.
Με ένα δέκα τοις εκατό έκπτωση, το πολύ, που κάνουν τα πολυκαταστήματα στους καταναλωτές, πωλούν λιανικώς στις τιμές που αγοράζουν χοντρικώς «τα αποπαίδια» της καπιταλιστικής φιλελεύθερης αγοράς. Το ίδιο αισχρό φαινόμενο λειτουργεί και στην αγορά των καυσίμων με μικρότερες χαριστικές εκπτώσεις υπέρ των ελαχίστων προνομιούχων.
Έτσι τα πολυκαταστήματα κερδίζουν 30% κατά μέσον όρο, υπερκαλύπτουν τις δαπάνες λειτουργίας τους που δεν ξεπερνά το 7%, μ’ ένα καθαρό κέρδος 23%.
Ιδού η εξήγηση αιφνιδιαστικής άνθισης των πολυκαταστηματαρχών, που πριν τριακονταετίας μικροί εμποράκοι ξεκίνησαν, με ένα σούπερ μάρκετ και σήμερα έγιναν ιδιοκτήτες αλυσίδων εκατοντάδων πολυκαταστημάτων.
Είμαι περίεργος να μάθω πόσο τοις εκατό τους φορολογεί το Υπουργείο Οικονομικών. Αν αναλάβει την έρευνα αυτή κάποιος Τριανταφυλλόπουλος, θα γίνει σεισμός φοροδιαφυγής.
Ο φιλελευθερισμός δεν ευνοεί τους μικρούς και αδύναμους
Οι συνεταιρισμοί είναι ευλογία και χρήσιμα εργαλεία προστασίας του εισοδήματος μικρομεσαίων παραγωγών καταναλωτών. Υπάρχουν και νόμοι που αποσπάστηκαν, χάριν έντιμων πολιτικών, κόντρα στα δολερά και σκοτεινά συμφέροντα των εκπροσώπων του ψευδεπίγραφου φιλελευθερισμού. Ο φιλελευθερισμός της σύγχρονης ασύνορης αγοράς ευνοεί τους έχοντες και κατέχοντες. Οργανώνουν όποια επιχείρηση προνομιούχα θέλουν και όπου-όταν το αποφασίσουν.
Η άνεργη νεολαία μας που δεν έχει να πληρώσει τον καφέ της, τί να την κάνει την φιλελεύθερη αγορά; Τί στον κόρακα κάνει το κοινωνικό σοσιαλιστικό κρατικό κομμάτι; Αφήνει στο έλεος της βαρυχείμονης και αρπάχτρας οικονομικής ολιγαρχίας το μέλλον των παιδιών και εγγονών μας; Ως πότε ακόμα θ’ ανεχθούμε αυτή την κοινωνική και οικονομική αυθαίρετη αδικία;
Συμπέρασμα-πρόταση. Με την αποανάπτυξη που σημαίνει αποκαπιταλισμός και που όπως αποφανθήκαμε στο προηγούμενο βήμα, αποτελούν ανέφικτη υλοποίηση και όνειρο χειμερινής νυκτός.
Προτεινόμενη προσπάθεια
Ωστόσο, όπως πρότεινε και ο φίλος μας ο τραγιάσκας, άς κάνουμε μια προσπάθεια, να συνενώσουμε τους πληττόμενους μικρομεσαίους παραγωγούς, εμπόρους και καταναλωτές.
Σε μια συνεργασία άλληλο στήριξης-υποστήριξης που θ’ αποβεί ωφέλιμη και θα προστατέψει τα οικονομικά συμφέροντα των τριών παραγόντων της αγοράς που παραπάνω προαναφέραμε, μέσα από αντίστοιχους παραγωγικούς, προωθητικούς-προμηθευτικούς και καταναλωτικούς συνεταιρισμούς.
Για την ανωτέρω υλοποίηση και αξιοποίηση αυτών των δυναμικών παραγόντων, θα χρειασθούμε εθελοντικές ομάδες ειδικών, για την οργάνωση πειραματικών συνεταιριστικών οάσεων και ίδωμεν για τα περεταίρω.
Σ’ αυτή τη προσπάθεια έπεισα και συσπείρωσα και σοβαρούς εκπροσώπους της εκκλησίας. Συμφωνούν, πέρα από το καθήκον τους να σώσουν τις ψυχές του ποιμνίου τους, να νοιαστούν και για τα καθημερινά προβλήματα της επίγειας προσωρινής ζωής, προ της μεταφυσικής.
Πιστεύω, ότι και εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής του τόπου, θα προσφερθούν, να συστρατευτούν προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου