Μαρξιστική και φιλελεύθερη κοσμοαντίληψη

Τα δικαιώματα των ανώνυμων έντιμων συμπολιτών μας

Επικουρίδη, εξαιρετική προσέγγιση…. Τελικά δεν φταίει η μαρξιστική θεωρία για το ό,τι καταστροφικό συνέβη ιστορικά αλλά η «εσωτερική ποιότητα» των ανθρώπων που «καλέστηκαν» να την εφαρμόσουν.

Φίλτατε τραγιάσκα, έπεσα έξω στην καταγωγή αλλά προσδιόρισα το χρονικό σημείο της πορείας της ζωής σου.

Συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρησή σου, ότι δεν φταίει η μαρξιστική θεωρία.

Σ’ αυτό το σημείο θέλω να κάνω μια δήλωση. Από τα γραπτό μου λόγο προκύπτει, ότι δεν γίνομαι τιμητής ή επιτιμητής καμιάς κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ομάδας-ιδεολογίας. Όμως απεχθάνομαι τον αδίστακτο καιροσκοπισμό που διαστρεβλώνει τα ιστορικά γεγονότα και κακοποιεί τις ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες.

Υποστηρίζω αντίθετα τα δικαιώματα των ανώνυμων έντιμων συμπολιτών μου, οι οποίοι δυστυχώς λόγω ασυνεννοησίας και των διχαστικών σκοτεινών δυνάμεων δεν μπορούν να συνενώσουν τις επαγγελματικές και καταναλωτικές τους δυνάμεις, μ’ αποτέλεσμα να γίνονται όμηροι, ως ποίμνια πιστών αμνών και φανατισμένοι οπαδοί σε πολιτικές οργανώσεις. Ακούω με προσοχή και ψυχραιμία τις απόψεις όλων των φίλων και γνωστών. Κυνήγησα τα βιβλία και μάλιστα αυτά που ανέπτυσσαν διαφορετικές απόψεις, από τις δικές μου και αυτό με βοήθησε να μπορώ να δέχομαι και να δίνω χρήσιμες πληροφορίες, προς πάσα κατεύθυνση, όπου-όταν μου ζητούσαν.

Πιστεύω ότι ωφελήθηκα πάρα πολύ από το κεφάλαιο του Μάρξ. Και το είχα διαβάσει σε μια περίοδο, όπου ήμουν προκατειλημμένος.

Διαχρονική και αλάθητη συνταγή η Μαρξιστική κοσμοαντίληψη

Στον καταραμένο διχαστικό εμφύλιο 1943-1949 έχασα δύο θείους κοντινούς και αγαπημένους. Τον έναν τον δολοφόνησε η αριστερή πτέρυγα και τον άλλον η δεξιά.

Τώρα δηλώνω με σιγουριά, ότι όποιος δεν έχει μελετήσει το κεφάλαιο του Μάρξ αδικεί τον εαυτό του και γίνεται θύμα αυτών που σκόπιμα δαιμονοποίησαν την μαρξιστική κοσμοαντίληψη.

Ο Μαρξισμός είναι μια διαχρονική οικονομική κοινωνική αλάθητη συνταγή, αλλά αυτοί που προσπαθούν να την εφαρμόσουν δεν είναι εύκολο να την εφαρμόσουν. Γιατί είναι δύο κατηγοριών αντίθετων τάσεων και επιδιώξεων. Οι της μιας κατηγορίας εμφορούνται από κοινωνικές ανησυχίες, οι δ’ άλλοι από ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Οι πρώτοι έχουν όραμα πραγματικής απαλλαγής του λαού από τον έλεγχο και εκμετάλλευση και δεν εκθέτουν την επανάσταση μ’ αδικαιολόγητες βιαιότητες και δολοφονίες, ακόμα και των αντιπάλων τους, πόσο μάλλον αθώων συμπολιτών.

Η κατηγορία των καιροσκόπων ψεφτοεπαναστατών, ακόμα και σε βάρος ομοϊδεατών τους, είναι αδίστακτοι, βίαιοι και αδιαφορούν, για όποιες υλικές και έμψυχες απώλειες. Τον τρώει το πηγάδι, όποιος τους αντιστέκεται και κατά την διάρκεια της επανάστασης, αλλά και μετά, όταν έρθουν στην εξουσία, παριστάνοντας τους ασυμβίβαστους προστάτες του επαναστατημένου λαού, συνεχίζουν την τρομοκρατία και αρχίζουν το ξέφρενο φαγοπότι. Εξουσία και φαγοπότι συνθέτουν τον κεντρικό στόχο των καιροσκόπων.

Τέτοια καιροσκοπικά αντικοινωνικά εκτρώματα, υπάρχουν σ’ όλες τις κοινωνικές και ταξικές ομάδες.

Οι μεγιστάνες του χρήματος εξουσιάζουν και τους πολιτικούς καιροσκόπους εξουσιαστές. Ίδετε τη Ζήμενς, λαδώματα για τις προμήθειες εξοπλισμών, αναθέσεις μεγάλων δημόσιων έργων κι’ αναρίθμητα άλλα σκάνδαλα.

Πρέπει, όμως, για χάρη των ορθολογικών καταξιωμένων ανθρωπιστικών αξιών, να παραδεχθούμε, ότι σ’ όλα τα διαχειριστικά επίπεδα του Δημόσιου Τομέα, όλων των κοινωνικών-ταξικών ομάδων και οικονομικών συστημάτων, ανθούν τα καιροσκοπικά «λουλούδια», οι λαμογιές και τα σκάνδαλα.

Έλλειμα αποδοτικότητας

Η αμέσως παρακάτω αναφορά μου αποτελεί φτιαχτό και προπαγανδιστικό εφεύρημα. Μας έπεισαν για την αποτελεσματικότητα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έναντι της συλλογικής που παρουσιάζει έλλειμα αποδοτικότητας. Έλα όμως που δεν καταπίνεται.

Ελάτε μαζί μου, σε μια περιήγηση στους μηχανισμούς λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα. Γιατί ξεπουλούνται δημόσιες επιχειρήσεις στον ιδιώτη κεφαλαιούχο και μάλιστα, έναντι πινακίου φακής;

Διότι οι επιτετραμμένοι διαχειριστές του δημοσίου τ’ αρπάζουν σύμφωνα με το σιωπηρό λαδώσημο της φιλελεύθερης αγοράς.

Επεξήγηση: Αυτός ο ιδιώτης δεν είναι ένας τυχαίος ανώνυμος επιχειρηματίας, αλλά είναι ο άμεσος εκφραστής και μάλιστα επικυρίαρχος του φιλελευθερισμού! Αυτός είναι πιο πάνω από τον όποιο πολιτικό και στηρίζεται στον επίορκο πολιτικό που υποτίθεται, ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολιτών που αποτελούν το εκλογικό σώμα και τον εξουσιοδοτούν να κάνει χρηστή διαχείριση.

Μεγάλο κόλπο η αποκρατικοποίηση

Άς πάρουμε την ανάθεση των διοδίων σε ιδιωτική εκμετάλλευση. Ο ιδιώτης καλύπτει όλες τις δαπάνες λειτουργίας των διοδίων και εξασφαλίζει και ένα σημαντικό κέρδος.

Και ρωτώ, ως μέρος του εκλογικού σώματος, ταπεινωμένος συμπολίτης αυτού του τόπου, γιατί αυτό το κέρδος, να το καρπωθεί ο ιδιώτης, έστω και αν αυτός ήταν ο ίδιος ο πατέρας μου, και να μην εισρεύσει στο δημόσιο ταμείο;

Γιατί δεν μπορεί ο κρατικός λειτουργός, να κάνει χρηστή διαχείριση καλού και αγαθού οικογενειάρχη, αφού πληρώνεται να υπηρετεί τον πολίτη; Και γιατί, αυτός ο κρατικός λειτουργός, θα απέδιδε περισσότερο, αν ήταν ιδιωτικός υπάλληλος; Μήπως, γιατί ο εργοδότης ιδιώτης, θα τον απέλυε; Και γιατί ο εργοδότης Δημόσιο δεν τον απειλεί με απόλυση, ώστε να τον αναγκάσει να αποδώσει;

Κοινός τόπος το φαφοπότι

Από τις παραπάνω ερωτήσεις, χωρίς απαντήσεις, προκύπτει ότι στον δημόσιο τομέα δεν εφαρμόζεται ο έλεγχος και δεν τιμωρούνται το κοροϊδειλίκη και η λαμογιά, επειδή αποτελεί κοινός τόπος το φαγοπότι.

Και αυτό γινόταν πάντοτε και ξανάρχισε από την αυγή της επανασύστασης του νεοελληνικού κράτους, μετά την απαλλαγή μας από την τουρκική κυριαρχία των 400 περίπου ετών.

Το 1824 και 1825 πήραμε δύο αγγλικά δάνεια των 800.000 λιρών στερλινών και 2.000.000 αντιστοίχως. Στο εθνικό ταμεία εισέρευσαν 270.000 για το πρώτο και 255.000 για το δεύτερο. Λοιπόν, ως συμπέρασμα: Η φοροδιαφυγή και το ανεξέλεγκτο φαγοπότι σ’ όλα τα διαχειριστικά επίπεδα, μπορούν, να παταχθούν σ’ ένα εικοσιτετράωρο.

Είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Και δεν υπάρχει. Γιατί στην πολιτική οικονομική και κοινωνική μας ζωή επικρατούν οι επίορκοι λειτουργοί και δεν είναι τυχαίο. Η λαμογιά κατάντησε δικαίωμα των ισχυρών της οικονομικής ολιγαρχίας και για τον μη επώνυμο λαό είναι θανάσιμο ποινικό αδίκημα… και το ψωμί του Γιάννη Αϊγιάννη.

Για όσους δεν το μάθατε το επιβεβαιωμένο σκάνδαλο του Βατοπεδίου μπήκε στο ράφι.

«Σι πουνά Καρκαντζελέ;». «όι δεν μι π’νί. Ιμένα μ’ νιάζ καλί ψιχί, για τουν παράδεισου, απ’ αυτά που μ’ λές δεν τα πιάνου. Άι καλί νίχτα».

Μεγάλη απάτη ο φιλελευθερισμός, ευνοεί μόνο τους κρατούντες

Δυσλειτουργία και υπονόμευση του συνεταιριστικού κινήματος

Αγαπημένοι συμμαχητές "traiasca, linnia και όλοι τα μέλη του φόρουμ και της ένωσης, από προσωπική εμπειρία καταγράφω και καταγγέλλω, μεταξύ μιας εικοσάδας δυσμενών παραγόντων, τρεις αδυσώπητους και ολέθριους εχθρούς που οδηγούν σε κατάρρευση κάθε συλλογική προσπάθεια και τορπιλίζουν την ανάπτυξη των αστικών και γεωργικών συνεταιριστικών συμπράξεων.

Ο πρώτος δυσμενής παράγοντας είναι εσωστρεφής. Δεν έχουν αυτό που ονομάζεται συλλογική συνείδηση και αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση. Τα συνερχόμενα μέλη-συνεταίροι είναι επιφυλακτικοί, φιλύποπτοι και μικρό συμφεροντολόγοι. Δεν τολμούν να ρισκάρουν.

Είναι φορτισμένοι με προκαταλήψεις, γιατί δεν έχουν τις σχετικές γνώσεις, ότι μπορεί να εξασφαλισθούν η διαφάνεια, η ασφαλής, κερδοφόρα και ανταγωνιστική λειτουργία των συνεταιρισμών. Αλλά και γιατί έχουν πεισθεί, ότι το «μισιακό γαϊδούρι το τρώει ο λύκος» και άλλες υποβολιμαίες αντισυνεργατικές ασυναρτησίες που υποβιβάζουν-αμβλύνουν την ομαδική προσπάθεια. Για τους παραπάνω λόγους δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη, να στηρίξουν τον συνεταιρισμό τους, σε καθοριστικές στιγμές φορτσαρίσματος.

Δεύτερος πολύ σημαντικός λόγος, που δεν ανθεί το συνεταιριστικό κίνημα, είναι η ενεργός αντισυνεταιριστική υστερία των καπιταλιστικών μηχανισμών, σε βάρος της ιδεολογίας συλλογικών ενωτικών προσπαθειών.

Γιατί για το κοράνιο των καπιταλιστών κάθε συνεταιριστική σύμπραξη αποτελεί το κόκκινο πανί. Θέλουν τις λαϊκές επαγγελματικές και καταναλωτικές δυνάμεις διαιρημένες και μαντρωμένες, στον απόλυτο έλεγχο και έλεός τους.

Τι θα έκαναν οι καιροσκόποι κηφήνες, αν τα πρωτογενή αγροτικά-κτηνοτροφικά-καπνικά προϊόντα δεν τα πωλούσαν, για ένα κομμάτι ψωμί στους μεσάζοντες, όπως έκαναν και πράττουν μέχρι σήμερα και τα μεταποιούσαν οι ίδιοι, σε αρτοζαχαροσκευάσματα, γαλακτοκομικά και καπνικά προϊόντα; Στο σενάριο βιομηχανικής και βιοτεχνικής συνεταιριστικής επανάστασης, εάν προσθέσουμε και τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, πάνε εξαφανίζονται οι μεταξοβράκηδες αεριτζήδες, βιομήχανοι και μεγαλέμποροι.

Ο τρίτος σοβαρός λόγος κακοδαιμονίας των αστικών προμηθευτικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών είναι το συνειδητό σαμποτάζ των κραταιών της αγοράς αγαθών παραγωγών και εισαγωγέων.

Οι τιμές χρέωσης είναι πολύ υψηλότερες σε βάρος των συνεταιρισμών και μικρομεσαίων καταστηματαρχών,έναντι των πολυκαταστηματαρχών. Στους τελευταίους ξεβρακώνονται. Δίνουν εκπτώσεις(κάτω από το τραπέζι)πολλαπλές από τον επίσημο τιμοκατάλογο χονδρικής. Τέτοιες είναι οι εκπτώσεις ραφιών, ντανών προβολής, ποσότητας, τρόπου πληρωμών κλπ, κλπ.

Που συνολικά ανέρχεται στο 40%. Στους συνεταιρισμούς και τα μικρομεσαία παραδοσιακά παντοπωλεία και άλλα καταστήματα δίνουν μέχρι και 10%.

Με ένα δέκα τοις εκατό έκπτωση, το πολύ, που κάνουν τα πολυκαταστήματα στους καταναλωτές, πωλούν λιανικώς στις τιμές που αγοράζουν χοντρικώς «τα αποπαίδια» της καπιταλιστικής φιλελεύθερης αγοράς. Το ίδιο αισχρό φαινόμενο λειτουργεί και στην αγορά των καυσίμων με μικρότερες χαριστικές εκπτώσεις υπέρ των ελαχίστων προνομιούχων.

Έτσι τα πολυκαταστήματα κερδίζουν 30% κατά μέσον όρο, υπερκαλύπτουν τις δαπάνες λειτουργίας τους που δεν ξεπερνά το 7%, μ’ ένα καθαρό κέρδος 23%.

Ιδού η εξήγηση αιφνιδιαστικής άνθισης των πολυκαταστηματαρχών, που πριν τριακονταετίας μικροί εμποράκοι ξεκίνησαν, με ένα σούπερ μάρκετ και σήμερα έγιναν ιδιοκτήτες αλυσίδων εκατοντάδων πολυκαταστημάτων.

Είμαι περίεργος να μάθω πόσο τοις εκατό τους φορολογεί το Υπουργείο Οικονομικών. Αν αναλάβει την έρευνα αυτή κάποιος Τριανταφυλλόπουλος, θα γίνει σεισμός φοροδιαφυγής.

Ο φιλελευθερισμός δεν ευνοεί τους μικρούς και αδύναμους

Οι συνεταιρισμοί είναι ευλογία και χρήσιμα εργαλεία προστασίας του εισοδήματος μικρομεσαίων παραγωγών καταναλωτών. Υπάρχουν και νόμοι που αποσπάστηκαν, χάριν έντιμων πολιτικών, κόντρα στα δολερά και σκοτεινά συμφέροντα των εκπροσώπων του ψευδεπίγραφου φιλελευθερισμού. Ο φιλελευθερισμός της σύγχρονης ασύνορης αγοράς ευνοεί τους έχοντες και κατέχοντες. Οργανώνουν όποια επιχείρηση προνομιούχα θέλουν και όπου-όταν το αποφασίσουν.

Η άνεργη νεολαία μας που δεν έχει να πληρώσει τον καφέ της, τί να την κάνει την φιλελεύθερη αγορά; Τί στον κόρακα κάνει το κοινωνικό σοσιαλιστικό κρατικό κομμάτι; Αφήνει στο έλεος της βαρυχείμονης και αρπάχτρας οικονομικής ολιγαρχίας το μέλλον των παιδιών και εγγονών μας; Ως πότε ακόμα θ’ ανεχθούμε αυτή την κοινωνική και οικονομική αυθαίρετη αδικία;

Συμπέρασμα-πρόταση. Με την αποανάπτυξη που σημαίνει αποκαπιταλισμός και που όπως αποφανθήκαμε στο προηγούμενο βήμα, αποτελούν ανέφικτη υλοποίηση και όνειρο χειμερινής νυκτός.

Προτεινόμενη προσπάθεια

Ωστόσο, όπως πρότεινε και ο φίλος μας ο τραγιάσκας, άς κάνουμε μια προσπάθεια, να συνενώσουμε τους πληττόμενους μικρομεσαίους παραγωγούς, εμπόρους και καταναλωτές.

Σε μια συνεργασία άλληλο στήριξης-υποστήριξης που θ’ αποβεί ωφέλιμη και θα προστατέψει τα οικονομικά συμφέροντα των τριών παραγόντων της αγοράς που παραπάνω προαναφέραμε, μέσα από αντίστοιχους παραγωγικούς, προωθητικούς-προμηθευτικούς και καταναλωτικούς συνεταιρισμούς.

Για την ανωτέρω υλοποίηση και αξιοποίηση αυτών των δυναμικών παραγόντων, θα χρειασθούμε εθελοντικές ομάδες ειδικών, για την οργάνωση πειραματικών συνεταιριστικών οάσεων και ίδωμεν για τα περεταίρω.

Σ’ αυτή τη προσπάθεια έπεισα και συσπείρωσα και σοβαρούς εκπροσώπους της εκκλησίας. Συμφωνούν, πέρα από το καθήκον τους να σώσουν τις ψυχές του ποιμνίου τους, να νοιαστούν και για τα καθημερινά προβλήματα της επίγειας προσωρινής ζωής, προ της μεταφυσικής.

Πιστεύω, ότι και εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής του τόπου, θα προσφερθούν, να συστρατευτούν προς την κατεύθυνση αυτή.

Η αποανάπτυξη(αποκαπιταλισμός)

Το νέο πνεύμα της αποανάπτυξης, αντίθετο προς την έννοια της ανάπτυξης

Οι μεγαλειώδεις κοινωνικοί στόχοι του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και η πτώση του

Θυμάμαι, ότι το 1987 ο καθηγητής της πολιτικής οικονομίας του Πανεπιστημίου της Σόφιας κ. Νειοκλής Παυλίδης, προσκεκλημένος του τότε πρυτάνεως της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, μας μίλησε για την σοσιαλιστική οικονομία, η μελέτη και η εφαρμογή της οποίας, γαλούχησε, ενέπνευσε και σφυρηλάτησε τον «αυθεντικό, γνήσιο και συνειδητό σοσιαλιστή σύντροφο πολίτη».

Μας διαβεβαίωσε, ότι αυτό το νέο μοντέλο σοσιαλιστή πολίτη, κάνει σωστή χρήση των μέσων παραγωγής, για λογαριασμό του Σοσιαλιστικού Κράτους. Από τη μια μεριά, αρκείται στ’ αναγκαία υλικά αγαθά που του παρέχει το κράτος, για την κάλυψη των οικογενειακών του αναγκών και από την άλλη ξεπερνά σε παραγωγικότητα την υποχρεωτική νόρμα που προγραμματίζει ο κεντρικός σοσιαλιστικός σχεδιασμός, υπερκαλύπτοντας το συνολικό κόστος διαβίωσής του.

Ότι όλα τα άυλα αγαθά, όπως οι υπηρεσίες μεταφορών, συγκοινωνιών, υγείας, παιδείας, στέγασης, ψυχαγωγίας θερινό και χειμερινό τουρισμό παρέχονται εντελώς δωρεάν. Ότι στην υγεία εφήρμοζαν την προληπτική ιατρική, ένα σπουδαίο μέτρο που περιορίζει δαπάνες θεραπείας και δεν επιτρέπει την απώλεια εκατομμυρίων παραγωγικών εργατοωρών.

Ότι στην εκπαίδευση γινόταν χρήση εργαστηριακών πειραμάτων και υποχρεωτικός συνδυασμός θεωρίας και πρακτικής εφαρμογής.

Στις σχολικές θερινές διακοπές, τους δύο μήνες μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές πρόσφεραν εθελοντική εργασία στη γεωργική συγκομιδή και σε έργα κοινής ωφελείας(δρόμοι, σχολεία, κατοικίες κλπ).

Περίπου αυτή ήταν η κεντρική ιδέα του πανεπιστήμονα ομιλητή. Οι αριστεροί φοιτητές κομπλάρανε και γιουχάιζαν τους δεξιούς φοιτητές, για την υπεροχή στις κοινωνικές παροχές του σοσιαλιστικού κατευθυνόμενου οικονομικού και πολιτικού συστήματος, απέναντι στο σκληρό και αντικοινωνικό αρπακτικό καπιταλιστικό κράτος!

Μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στις δημοκρατίες χώρες της τέως πανίσχυρης και αντίπαλης των ΗΠΑ Σοβιετικής Ένωσης, συνεργάστηκα με κάποιους Μοσχοβίτες, στις εξαγωγές τροφίμων και μαρμάρων. Πανέξυπνα καλλιεργημένα και συνεπή παλικαρόπουλα, ευχάριστοι γλεντζέδες με λεπτό χιούμορ, Ελληνοποντιακής καταγωγής.

Πριν από την επαφή μου αυτή με την ομάδα των εν λόγω προσφύγων συμπατριωτών μας, από 25 μέχρι και πενήντα πέντε ετών, είχα υπ’ όψη μου τις απόψεις του πολυγραφότατου συγγραφέα Λάμπρου Μάλαμα, από τα Γιάννενα, σχετικά με την πτώση και την άλωση του υπαρκτού σοσιαλισμού από ένα οκτακόσια σέλιδο βιβλίο του μ’ αυτό το θέμα.

Από τους σπουδαίους αυτούς φίλους και συνεργάτες μου που αποτελούσαν αυθεντικούς πληροφοριοδότες, έμαθα, μεταξύ άλλων δύο βαρυσήμαντες πληροφορίες. Η πρώτη αφορούσε την παντελή έλλειψη ελέγχου από κρατικούς επιθεωρητές, όσον αφορά τη χρεωπίστωση των διακινουμένων αγαθών μέσα από κρατικούς λειτουργούς. Έτσι πάρα πολλοί από τους κρατικούς διαχειριστές συσσώρευσαν πακτωλό πλούτου, τον οποίο και τσέπωσαν.

Η δεύτερη καταπληκτική πληροφορία που μου έδωσαν ήταν, ότι ο μόνος Γενικός Γραμματέας, κορυφαίος κρατικός λειτουργός που θέλησε να ξεκαθαρίσει το θέμα των υπεξαιρέσεων αυτών από πανίσχυρους κομισάριους ήταν ο σπουδαίος σοβιετικός πατριώτης Ατρόπωφ.

Ο Ατρόπωφ, στη τρίμηνη πρωθυπουργία του με αυστηρότατη διακοίνωσή του προς τους παραπάνω ανώτατους «θησαυροσυλλέκτες», κατόρθωσε να συγκεντρώσει με τη συνδρομή του κρατικού διοικητικού μηχανισμού, εκατοντάδες καμιόνια κατάφορτα με τα κατακρατημένα ρούβλια, απ’ όλες τις περιφέρειες του απέραντου σοβιετικού κράτους. Το περιεχόμενο της εντολής του Ατρόπωφ προς τους καταχραστές δημόσιου χρήματος απετέλεσε αναγκαστική και αδήριτη επιταγή «επιστρέψτε τις διαχειριστικές σας οφειλές στα δημόσια ταμεία, όπως υποχρεούστε, ως έντιμοι διαχειριστές, για να μην σας πάρω τα κεφάλια μαζί με τα υπεξαιρεθέντα χρήματα».

Και εκεί, που ολοκληρωνόταν η κάθαρση και έμπαιναν σε μια νοικοκυρεμένη τάξη η αυθαιρεσία και η λαμογιά, η μαύρη χείρα του κατάμαυρου μαφιόζου Μπρέζνιεφ, με την συνέργεια της κόρης του που ήταν και νύφη του Ατρόπωφ, εξουδετέρωσαν με δηλητηρίαση τον έρμο «σύντροφο, συμπέθερο πεθερό και υπέροχο μεγάλο σοβιετικό ηγέτη.

Με τη δολοφονία του ηρωικού Ατρόπωφ, άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση της κατάρρευσης της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης. Την μοιραία βραδιά της δολοφονίας του, ανακοινώθηκε, ότι ο αγέρωχος ηγέτης της ΕΣΣΔ «ασθενεί βαρέως» και μετά από μια εβδομάδα, ανακοινώθηκε επισήμως, ότι «υπέκυψε στην επάρατο νόσο». Και φυσικά κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους και τον έκλαψαν, μαζί με τους σοβιετικούς ανύποπτους σοβιετικούς πολίτες και οι δολοφόνοι του!

Όλη η βαβούρα και ο απόηχος της Οκτωβριανής επανάστασης, η πτώση του τσαρικού μοναρχικού καθεστώτος, η δολοφονία της τσαρικής οικογένειας και η επικράτηση του σοσιαλισμού που διήρκησε πάνω από μισό αιώνα, έκλεινε με τη προδοτική δολοφονία του Ατρόπωφ από τους αρχιμαφιόζους καταχραστές που αντί να τιμωρηθούν, τόλμησαν να δολοφονήσουν τον ανώτατο κρατικό λειτουργό και σύντροφό τους.

Όπως βλέπετε, προ του χρήματος, σοσιαλιστές, καπιταλιστές, οπαδοί της αγάπης και του μίσους, ίδια συμπεριφορά έχουν. Απαξάπαντες τσεπώνουν τους δημόσιους πόρους που διαχειρίζονται και χωρίς δισταγμούς και ηθικούς φραγμούς τους ροκανίζουν προκλητικά και ατιμώρητα.

Έτσι οι πομπώδεις περιγραφές του Νειοκλή Παυλίδη υπέρ του νέου μοντέλου κοινωνικού σοσιαλιστή πολίτη και τα κοινωνικά ιδεώδη του υπαρκτού Σοσιαλισμού που ηχούσαν στην μνήμη μου ηχηρά, ακόμη, καλύφθηκαν και εξουδετερώθηκαν από τις οιμωγές και τους επιθανάτιους ρόγχους του αείμνηστου ονειροπόλου σοσιαλιστή δηλητηριασμένου-εσταυρωμένου ρώσου Γ. Γραμματέα από κορυφαίο ομοϊδεάτη Πόντιο Πιλάτο και δολοφόνο.

Αυτή η αναφορά της ιστορικής τραγικής δολοφονίας του ανώτατου άρχοντα των ΕΣΣΔ και η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού που ακολούθησε, ας μη χαροποιήσει τους θιασώτες και θαυμαστές του καπιταλισμού. Στους λαούς συμφέρουν περισσότερα από ένα ιδεολογικά σούπερ μάρκετ. Είδαμε που μας οδήγησε το μονοπώλιο του καπιταλιστικού στρατοπέδου, μετά την πτώση των σοσιαλιστών-κομουνιστών.

Για την κατάργηση της άγριας καταπίεσης, εκμετάλλευσης και καταδολίευσης ανθρώπων από ανθρώπους, άδικο χάθηκαν εκατοντάδες ηγέτες και εκατομμύρια αγωνιστές που ανύψωσαν πυγμές και κραυγές, ενάντια στον ανυποχώρητο, αμετανόητο και σκληρό καπιταλισμό. Έναν Καπιταλισμό που συντηρεί και διαιωνίζει μια ελάχιστη, αλλά, παντοδύναμη επικυρίαρχη μειοψηφία. Αυτή έχει συσσωρεύσει το 8O% του παγκόσμιου πλούτου, ανεβάζει-κατεβάζει κυβερνήσεις και δεν διστάζει ν’ αιματοκυλύει την ανθρωπότητα κάθε φορά που της σηκώνεται.

Είναι αυτοί που προκαλούν τις παγκόσμιες κρίσεις, όπως αυτή που περνά σήμερα η προδομένη από τους ηγέτες της, χώρα μας. Με τις υπερχρεώσεις που προκάλεσαν οι ίδιοι και τα ανδρείκελα τα δικά μας, θα προσπαθήσουν να μας πάρουν τον Εθνικό φυσικό πλούτο εδάφους και υπεδάφους. Παλαιά οι πόλεμοι ήσαν κατακτητικοί που συνοδεύονταν με ανθρώπινες απώλειες και υλικές καταστροφές. Τώρα οι πόλεμοι είναι οικονομικοί. Σε υπερχρεώνουν και σου παίρνουν πολλαπλάσιες αξίες σε φυσικό πλούτο ή γεωγραφικό διαμέρισμα, με τους ανθρώπους μαζί. Κύριοι μας χρωστάτε… Σας παίρνουμε την Θεσσαλία, την Κρήτη και την Πελοπόννησο.

Η διεθνής κυρίαρχη μειοψηφία βρίσκεται απανταχού παρούσα, μπήκε στο μυαλό ηγεσίας και λαού, κάθε χώρας, διαιρεί και βασιλεύει. Ελέγχει τη γνώση και τη παιδεία μας. Έχει εκπροσώπους της την εγχώρια πλουτοκρατία. Στηρίζει και στηρίζεται στις θρησκείες. Αυτή αποφασίζει τί διδασκόμαστε, τί τρώμε, πως ντυνόμαστε, στεγαζόμαστε και πως ψυχαγωγούμαστε.

Ζούμε μια ψευδαίσθηση. Γιατί βλέπουμε με το μάτι της. Μας κατευθύνει τη σκέψη και τις αποφάσεις. Οι Καπιταλιστές που δεν ξεπερνούν το 0,3% του πληθυσμού της γης, μας έχουν ενοχοποιήσει, με την κατασκευασμένη αποτυχία μας. Τι είδους προκοπή και ανάπτυξη μπορεί να επιδείξουν οι εργαζόμενοι, αφού τα πενιχρά τους εισοδήματα μόλις και μετά βίας τους εξασφαλίζουν μια υποφερτή ατομική και οικογενειακή ζωή και αδυνατούν ν’ αποταμιεύσουν, γι’ οποιαδήποτε επένδυση; Τους λείπουν οι γνώσεις και οι δυνατότητες, να προστατεύσουν τα, ήδη, κουτσουρεμένα εισοδήματά τους, με την οργάνωση και λειτουργία καταναλωτικών συνεταιρισμών. Γι’ αυτούς το να έχουν μόνιμη εργασία αποτελεί τη μεγαλύτερη ευτυχή επιδίωξη.

Και οι αγρότες-κτηνοτρόφοι δεν έχουν δυνατότητα να βιομηχανοποιήσουν τα πρωτογενή προϊόντα τους, ώστε να κερδίσουν τις υπεραξίες από την μεταποίηση, τις οποίες μόνιμα νέμεται ο κερδοσκόπος μεσάζων. Πάντα είναι καταχρεωμένοι στους μεσάζοντες που τους αγοράζουν τα προϊόντα τους σε τιμές πολύ κοντά στο κόστος παραγωγής τους.

Επίσης και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι, δεν έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν σοβαρές επενδύσεις και κινούνται σε χώρους, όπου δεν επενδύουν οι μεγιστάνες επιχειρηματίες.

Έτσι ελευθερία επενδύσεων υπάρχει μεν, αλλά δεν είναι εφικτή στο 99,7% του λαού μας, για σοβαρές επενδύσεις. Οι ίσες ευκαιρίες είναι ανύπαρκτες και άπιαστο όνειρο τα ίσα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις. Αντίθετα τα δικαιώματα είναι υπέρ της άρχουσας επικυρίαρχης τάξης και οι υποχρεώσεις είναι σε βάρος του 99,7% των λαϊκών τάξεων που προαναφέραμε. Τι λέτε δεν είναι υπέροχος ο καπιταλιστικός φιλελευθερισμός;

Η αποανάπτυξη ή αποκαπιταλισμός

Και τώρα για την αποανάπτυξη. Η αποανάπτυξη είναι όνειρο θερινής νυκτός. Άτομα ή μικροομάδες μπορούν να δημιουργήσουν ασήμαντες οάσεις κλειστών οικονομιών, στην απόλυτη άγονη ερημιά του καπιταλισμού.

Να καλλιεργήσουν οπωροκηπευτικά, δημητριακά, ν’ οργανώσουν πτηνοτροφικές, κτηνοτροφικές, ή αλιευτικές μικρομανάδες. Να περιορίσουν τον καταναλωτισμό τους στα ανελαστικά είδη. Έ και τι έγινε;

Παλαιότερα οργάνωναν κάποιο συνεταιρισμό. Και πάλι δεν μπορούσε να προκόψει. Τον αποτέλειωνε η ασυνεννοησία των συνεταίρων και το εχθρικό –πνιγερό περιβάλλον της αγοράς των κυρίαρχων μεγαλεμπόρων.

Τώρα με την παγκοσμιοποίηση και τις ασύνορες αγορές δεν υπάρχει ελπίδα και δυνατότητα απαγκίστρωσης από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και διακίνησης αγαθών. Μπορούμε να προχωρήσουμε σε αποκαπιταλισμό; Όχι βέβαια. Η αποανάπτυξη είναι συνώνυμη με τον αποκαπιταλισμό. Έχει ως στόχο την απαλλαγή από τον καπιταλισμό.

Την αποανάπτυξη την είχαν επιχειρήσει οι σοσιαλιστικές χώρες, αλλά όπως ξέρουμε απέτυχαν. Ο καπιταλισμός μας συνήθισε στο εύκολο κέρδος και την πλούσια ζωή. Να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Εννοώ ως καταναλωτές. Από τη μια σ’ ενθαρρύνει να αγοράσεις και από την άλλη, αφού σου φορτώσει εμπόρευμα με δόσεις, τις οποίες αδυνατείς να πληρώσεις και σου κατάσχει το σπίτι.

Αυτό γίνεται και με τους μικρομεσαίους εμπόρους που αγοράζουν μεγάλες ποσότητες με το κόλπο των έκτακτων προσφορών και με κάλυψη επιταγών. Πολλοί από δαύτους δεν προλαβαίνουν να ρευστοποιήσουν στη λήξη των επιταγών ή ξοδεύουν πέραν των κερδών και χρεοκοπούν.

Προπολεμικά στην ύπαιθρο κάθε οικογένεια παρήγε το 90% των καταναλωτικών αγαθών. Έσπερνε, θέριζε, αλώνιζε, ζύμωνε, φούρνιζε, το σπίτι το έκτιζε μόνος του σχεδόν, έγνεθε το μαλλί, έπλεκε, ύφανε, έβαφε, έρραβε, έτρεφε ζώα. Λίγα πράγματα αγόραζε. Τώρα τα νοικοκυριά δεν παράγουν ούτε μαρούλι. Αγοράζουν εισαγόμενα Τουρκίας κλπ.

Δύσκολη η επιστροφή στη κλειστή οικονομία. Οι άνθρωποι επιμένουν να ξοδεύουν και να ζούνε με τους τρόπους που ζούσαν κατά τη διάρκεια που ζούσαν στη τελευταία πενταετία. Υποφέρουν την προσαρμογή στις νέες δυσμενείς συνθήκες. Θα δυσκολέψουν τα χρόνια που έρχονται. Μας περιμένουν λαχτάρες. Μακάρι να διαψευσθώ.

Οι συσσωρευτές πλούτου και οι επίορκοι πολιτικοί-Έξοδος από τη Φτειαχτή Κρίση-Νέο μοντέλο δια κυβέρνησης της Χώρας

Προς τον Υφυπουργό Φίλιππο Σαχινίδη

Από Ιωάννη Αναστασιάδη ιστορικό κοινωνικό και πολιτικοοικονομικό συγγραφέα. Από το Λόφο Ελασσόνας. Διαμονή χειμώνα στη Θεσσαλονίκη και Ιούλιο και Αύγουστο στο Λόφο. Τηλ. 2310/318908 και Emeil j_anastasiadis@windowslive.com

Τονίζω εκ των προτέρων ότι δεν επιδιώκω κανένα όφελος. Ήμουν πολύ φίλος με τον πατέρα σου το Δημήτρη και γι’ αυτό αθορύβως μετακύλησα κάποια λιθαράκια στο παζλ του εκλογικού σου αγώνα. Θα χαρώ, όταν ευκαιρήσεις σε κάποια στιγμή, να επικοινωνήσεις μαζί μου.

Οι συσσωρευτές πλούτου και οι επίορκοι πολιτικοί

Οι διεθνείς καιροσκόποι αδίστακτοι τοκογλύφοι που απομυζούν και εξαθλιώνουν έθνη και λαούς, είναι ανάμεσά μας, απτόητοι, ανεξέλεγκτοι και ανενόχλητοι! Το 1916 οργανώνεται νομοθετικά ο δανεισμός, με κάποιο μηνιαίο επιτόκιο που διεκδίκησαν, για πρώτη φορά, ένα παγιωποιημένο, μόνιμο και νόμιμο πλαίσιο, τα ενδυναμωμένα και καθιερωμένα τραπεζιτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Το 1929 η Ένωση Τραπεζιτών Αμερικής στο Σικάγο κατόρθωσε, με συνωμοτικές διαδικασίες και εξαγορές, στη διάρκεια θερινών διακοπών, να αποσπάσει από την Μικρή Βουλή(Κογκρέσο) το αποκλειστικό δικαίωμα, να δανείζει με τόκο χρήματα, σε άτομα, εταιρίες και Κυβερνήσεις.

Με βάση αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα δανεισμού, με κάποια νόμιμη προμήθεια επί τοις εκατό, κατόρθωσαν οι διεθνείς τραπεζίτες, ν’ αποσπάσουν τρομακτικούς όγκους διεθνών και ντόπιων χρηματοοικονομικών συναλλαγών που είχε σαν αποτέλεσμα, να συσσωρεύσουν τεράστια κέρδη, με τα οποία καθυποτάσσουν τους πελάτες-πιστολήπτες, ιδιώτες, επιχειρηματίες, κυβερνήσεις κρατών, όποιας μορφής. Αυτή η απόσπαση του αποκλειστικού δικαιώματος τοκογλυφίας, ενώ για τους ιδιώτες απαγορεύεται, για τους τραπεζίτες θεωρείται νόμιμη και ονομάζεται δανεισμός.

Η αποκλειστική διάθεση πιστώσεων, ενώ αποτελούσε νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Κυβέρνησης που διαχειρίζεται την εξουσία που άμεσα στηρίζεται στη λαϊκή ετυμηγορία-κυριαρχία, δοσμένη από τον ίδιο το λαό, εντούτοις, μεταβιβάστηκε σε μια διεθνή σπείρα αδίστακτων τραπεζιτών που ενεργεί χρηματοπιστωτικές πράξεις, εν ονόματι μιας αυθαίρετης ανομίας ασυνείδητων των τότε πολιτικών και της ανοχής όλων των πολιτικών εξουσιαστών από το ανίερο εκείνο ξεπούλημα μέχρι και σήμερα.

Ποιος ευθύνεται για ένα ατόπημα μεγατόνων, σε βάρος της διεθνούς κοινότητας; Φυσικά οι ανάξιοι διακρατικοί εξουσιοδοτημένοι από τους λαούς λειτουργοί που αντί πινακίου φακής ξεπουλούν τα πάντα. Είναι αυτοί που αποσπούν την ψήφο των συμπολιτών τους και με συνταγματική επιταγή υποχρεούνται, να χειριστούν την δοσμένη λαϊκή εξουσία κατά τρόπον έντιμο, να προστατεύσουν τα αναφαίρετα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματά μας, να υπερασπίζονται την εθνική και εδαφική μας κυριαρχία, να ανεβάζουν την ποιότητα ζωής και γενικότερα να μεριμνούν για την μόρφωση και την επαγγελματική αποκατάσταση και ευημερία των νέων, καθιστώντας τους ανταγωνιστικούς στη διεθνή ασύνορη αγορά.

Και αντί των ανωτέρω, νεαρέ φίλε, Φίλιππα, υιέ αγαπημένου εκλιπόντος φίλου μου, τί πράττουν κάποιοι από τους διαχειριστές της εντολής που πήραν-παίρνουν από το εκλογικό σώμα;

Συμπράττουν και ενεργούν πράξεις εθνικής μειοδοσίας υπηρετώντας τυφλά την κάστα των διεθνών καιροσκόπων, τοκογλύφων, μεταπρατών, εργολάβων, προμηθευτών στρατηγικών προϊόντων και υπηρεσιών, όπως αμυντικούς και επιθετικούς εξοπλισμούς, κατασκευές οδικών αρτηριών και άλλων δημόσιων κατασκευαστικών έργων, όπως η Εγνατία Οδός, η Ολυμπιακή Α.Κ.Τ.Ε, για την ολοκληρωμένη κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου-Οικισμού και άλλων έργων του Δημοσίου.

Και το απαράδεκτο αυτών των ανάξιων και ανίκανων κηφήνων που κατασκεύασαν τα παραπάνω ολυμπιακά έργα, είναι ότι δεν φρόντισαν να αξιοποιήσουν τα κτήρια, τα γήπεδα, με όλους τους δυνατούς και εφικτούς τρόπους: να νοικιάσουν ή να εκχωρήσουν τα διαμερίσματα του ολυμπιακού χωριού, όπου κατέλυσαν οι φιλοξενούμενοι διεθνείς αθλητές, τα γραφεία, τους αποθηκευτικούς, αθλητικούς χώρους και γήπεδα.

Η μη αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου είναι σύνηθες φαινόμενο. Η νοοτροπία της αδιαφορίας των λειτουργών της πολιτείας επιβεβαιώνει την παροιμία, ότι «Μισιακό γαϊδούρι το τρώει ο λύκος». Δεν επιδεικνύουν το ζήλο και τη σύνεση καλού και αγαθού πάτερ φαμίλια. Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι η μεταφορά ασφαλισμένου του ΙΚΑ από νησί σε νοσοκομείο, ενώ με πρόσκληση ιδιώτη κοστίζει 350-400 ευρώ, μέσον ασφαλιστικού οργανισμού ο καραβοκύρης αποσπά 2.500 έως 3.000 ευρώ.

Αλλά τι ζητούμε τώρα από ένα σινάφι διαχειριστών πολιτικών που η αδιαφορία, το φαγοπότι, η λοβιτούρα, το ρουσφέτι, τα μπαξίσια ανάθεσης σε ημετέρους δημοσίων έργων, τα λαδώματα για την αγορά φαρμάκων, τροφίμων, εξοπλισμών στα νοσοκομεία, οι μίζες, για την αγορά πολεμικού εξοπλισμού, όπλων, πυρομαχικών, πολεμικών αεροπλάνων, ελικοπτέρων, πολεμικών πλοίων, υποβρυχίων κλπ, αποτελούν τρόπο σκέψης και ζωής; Όλες αυτές οι αρπαχτές, ενώ όλοι αμείβονται με τις νόμιμες μισθολογικές αμοιβές και θ’ άπρεπε να γίνονται σκληρές διαπραγματεύσεις, για χαμηλότερες τιμές, αντίθετα , όλως παραδόξως, επιβαρύνουν τα τιμολόγια κατασκευαστικών έργων και αγορών αγαθών. Αηδιάζουμε και μόνο που το σκεφτόμαστε.

Για ν’ αλλάξουμε αυτή την ελεεινή εικόνα συνωμοτικής παρασπονδίας-εθνικής μειοδοσίας και ξεπουλήματος των πάντων, ακόμη και την εδαφική μας ακεραιότητα, μονομερώς υπέρ της ξένης και ντόπιας καιροσκοπικής οικονομικής ολιγαρχίας, αγαπητέ μας Υφυπουργέ Φίλιππε, και σε βάρος της πλειοψηφίας των εντολέων σας του εκλογικού σώματος, προτείνω αμέσως παρακάτω, ένα σύστημα άμεσης εξυγίανσης, το οποίο, μόνο μια σοσιαλιστική Κυβέρνηση έπρεπε, να τολμήσει να συλλάβει και να εφαρμόσει.

Κεντρικός στόχος της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, σύμφωνα με τις επίσημες διακηρύξεις της ιδρυτικής πράξης του ΠΑΣΟΚ της Γ΄ Σεπτεμβρίου, είναι να μοιράζει την εθνική μας πίττα, σύμφωνα με τη παραγωγική συμμετοχή καθ’ ενός, από αυτούς που αποτελούν την ενεργό παραγωγική βάση. Γενικά, θ’ άπρεπε να ασκεί πολιτική κοινωνικής έντασης.

Αυτό έπρεπε να εκφράζετε, ως σοσιαλιστές, γιατί αποτελεί σοσιαλιστική απαραβίαστη αρχή. Σ’ εσάς αρμόζει, να πολεμήσετε όποια ανισότητα και να εφαρμόσετε την αρχή ίσων ευκαιριών, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Να επιβάλλετε κοινωνική, οικονομική και πολιτική δικαιοσύνη. Και αντί των ανωτέρω δεσμεύσεών σας τι νομίζετε ότι κάνετε;

Όχι μόνο δεν καταργείτε την ασυδοσία των όποιων καιροσκόπων ετσιθελιστών «νόμιμων» τοκογλύφων, αντίθετα τους κατοχυρώνετε και με μνημόνια, για την εξασφάλιση δανείων, με επαχθείς όρους, υποθηκεύοντας την αιματοβαμμένη, από τους ηρωικούς προγόνους χώρα μας, κουτσουρεύοντας συντάξεις των «περήφανων γερατειών», τους μισθούς των εργαζομένων. Και όλα αυτά με τη συνοδεία ενός αδυσώπητα έρποντος πληθωρισμού.

Για τα δάνεια αυτά, δεν ευθύνονται μόνο οι αναξιόπιστοι και κακοί πολιτειακοί εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού, αλλά και οι ίδιοι οι τοκογλύφοι δανειστές. Ο έλληνας πολίτης, αγαπητέ Φίλιππε, είναι το θύμα και το μεγάλο κορόιδο, για τις συνέπειες αυτής της εγκληματικής κακής διαχείρισης και διασπάθισης των ληφθέντων δανείων και είναι αδιανόητο να τον ξανά θυματοποιήσουμε.

Κραυγαλέα απαίτηση των ελλήνων πολιτών, σε διαβεβαιώνω, γιατί τα’ ακούω κάθε ημέρα, είναι να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα και από την άλλη, ν’ ενοχοποιήσουμε και τους τοκογλύφους που από τη μια επιμένουν να δανείζουν και από την άλλη είναι συνυπεύθυνοι και για το άγριο φαγοπότι που έπεσε και εξακολουθεί να πέφτει, στη διαχείριση αυτών των ζημιογόνων για τη χώρα δανεισμών που μας οδήγησαν σε χρεοκοπίες. Σας θυμίζω τα δύο πρώτα δάνεια πήρε το νεόδμητο Ελληνικό Κράτος, το 1824 ύψους 800.000 λιρών στερλινών Αγγλίας και το 1825 ύψους 2.000.000, εκ των οποίων, από το πρώτο έφθασαν στο ταμείου του Ελληνικού κράτους 270.000 και από το δεύτερο 240.000 περίπου. Τα άλλα τα κατασπάραξαν οι αδίστακτοι ξένοι και ντόπιοι κερδοσκόποι, μεταξύ των οποίων οι Κωλέττης-Μαυροκορδάτος, τα κομματικά τους τσανάκια και οι πληρωμένοι μισθοφόροι κάποιων ευνοημένων και αφοσιωμένων οπλαρχηγών, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.

Και για να πούμε και το δίκαιο του στραβού, πρέπει να παραδεχθούμε, ότι πάρα πολλά μέτρα της σημερινής Κυβέρνησης, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως τ’ άνοιγμα-απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τ’ ασφαλιστικό, κάποια μέτρα που ενθαρρύνουν και στηρίζουν τα πρώτα επαγγελματικά βήματα της νεολαίας μας, αλλά και η παιδεία πιστεύω ότι νοικοκυρεύεται.

Όμως εντοπίζω πλήρη άπνοια, στη λήψη μέτρων μείωσης των μηχανισμών καταπίεσης και άγριας εκμετάλλευσης σε βάρος των ανήμπορων και αδύνατων ελλήνων εργαζομένων, καταναλωτών, μικρομεσαίων επαγγελματιών και καταστηματαρχών. Εξακολουθούν να παραμένουν έρμαια θύματα κακοποίησης και εξαθλίωσης. Φίλιππε τιμημένε και καταξιωμένε στην εκτίμηση των ψηφοφόρων της επαρχίας μας Ελασσόνας, τόλμησε, και προσπάθησε, αν μπορείς, να περάσεις τα παρακάτω μέτρα, θα σε μνημονεύουν στον αιώνα τον άπαντα: 1. Για τους εργαζόμενους προτείνουμε να στοχεύσετε, αμέσως μετά την κρίση, να τους εξασφαλίσετε κατώτερο μισθό 1.500 τουλάχιστον ευρώ. 2. Να κρατήσετε τις τιμές σταθερές, για προστασία της αγοραστικής δύναμις των καταναλωτών. 3. Για τους καταστηματάρχες επιβάλετε ίδιες τιμές κτήσεως χονδρικής. 4. Για τους επιχειρηματίες εξασφαλίστε ίδιες ευκαιρίες ανταγωνιστικότητας και δανειοληψίας. Και, 5. Μελέτησε την πρόταση για σίγουρη και άμεση λύση εξόδου από τη σημερινή κρίση, αμέσως πιο κάτω.

Φίλιππα κούρασα εσένα και τον αξιότιμο γραμματέα σου. Κάνε τον κόπο, αν θέλεις, στη μνήμη της γιαγιά σου Φιλιππίνας που το αφθαίρετο αντιλαϊκό προπολεμικό κράτος της έκαιγε χωρίς καμιά αποζημίωση τα καπνά της και προς τιμή του αδικοχαμένου πατρός σου Δημήτρη που αναλώθηκε στο όνομα μιας ανεύθυνης πολιτείας και ανεύθυνων επιστημόνων ιατρών-δικηγόρων, να τιμήσεις την επικοινωνία μας αυτή, με τους συνεργάτες σου, να δείτε το μοντέλο που προτείνω, με σκοπό τη λύση εξόδου από την κρίση που σέρνεται ύπουλα και σαρώνει αγορές και ανθρώπινα όνειρα.

Άμεση Προεδρευόμενη Δημοκρατία με δέκα περιφερειακά Κυβερνεία Κοινοπολιτείας.

Τρόπος υλοποίησης. Καταργούμε τα κόμματα και το Κοινοβούλιο. Γιατί απαξιώθηκαν. Χωρίζουμε την Ελλάδα σε δέκα διοικητικά διαμερίσματα, με έναν Κυβερνήτη, για κάθε ένα από αυτά. Κάθε διαμέρισμα εκλέγει τριάντα έναν Δημάρχους, ως διαχειριστές τριάντα πέντε χιλιάδων κατοίκων ανά Δημαρχία. Τουτέστιν ούκουν δηλαδή έχουμε συνολικά δέκα περιφέρειες επί τριάντα δήμους ίσον τριακόσιοι δήμοι επί 35.000 κατοίκους ίσον με 10.500.000 κατοίκους. Έχουμε στο νου μας την εθνική αποκέντρωση. Η αστυφιλία ερήμωσε την ύπαιθρο και η αναγκαστική απαστυφιλίαση θα την αναζωογονήσει.

Οι εκλογές θα διενεργούνται κάθε πέντε χρόνια. Κυβερνήτης κάθε περιφέρειας θα επιλέγεται ο πλειοψηφών δήμαρχος από τους τριάντα ένα υποψήφιους Δημάρχους της περιφέρειας. Με τις ίδιες εκλογές ανά πενταετία των αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα εκλέγεται και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα είναι ο πλειοψηφών από τη λίστα των υποψηφίων προέδρων. Ο Πρόεδρος με τους δέκα Κυβερνήτες θ’ αποτελέσουν το Υπουργικό Συμβούλιο της Κεντρικής Κυβέρνησης. Και οι τριακόσιοι δήμαρχοι θ’ αποτελέσουν και τη Νέα Βουλή των Ελλήνων. Οι οποίοι, ως τοπικοί άρχοντες των δήμων τους, γνωρίζουν επακριβώς τα προβλήματα των δημοτών τους, τα’ οποία θα επιλύουν με τον αποτελεσματικότερο τρόπο. Με τον πρόεδρο και τους δέκα Κυβερνήτες θ’ απαρτίζουν και την Νομοθετική Εξουσία. Θα παίρνουν ένα μισθό που δεν θα υπερβαίνει το τριπλάσιο του κατώτατου μισθού, ύψους 1.500 ευρώΧ340,75 δραχμών, ανειδίκευτου εργαζόμενου.

Το Υπουργικό Συμβούλιο θα αναθέσει σε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή, η οποία θα ανασχεδιάσει το νέο Σύνταγμα της χώρας. Ο κάθε Κυβερνήτης θα είναι υπεύθυνος της τήρησης και πιστής εφαρμογής του. Ως πρόεδρος της Βουλής θα αναλαμβάνει ο πρώτος σε ψήφους δήμαρχος, σε όλη την Επικράτεια κι’ οι εννέα αντιπρόεδροι της Βουλής θα είναι οι εννέα επόμενοι πλειοψηφούντες, μετά τον πρόεδρο της Βουλής.

Οι θρησκείες διαχωρίζονται από το κράτος. Παύουν να μισθοδοτούνται από τη πολιτεία οι θρησκευτικοί λειτουργοί τους. Άκουσα ότι είναι 11.000 συνολικά όλων των βαθμών του κλήρου. Θα λειτουργούν αυτόνομα και χωριστά από το κράτος. Έχουμε λύση και για τους κληρικούς. Μπορούν να αναλάβουν την προσφορά χρήσιμων υπηρεσιών στο ποίμνιο και τους άλλους έλληνες πολίτες. Οι εκκλησίες θα είναι χώροι επιμόρφωσης και Γενικών Συνελεύσεων. Οπότε μπορούμε να τους χαλαλίσουμε το κόστος των μισθών που παίρνουν, να συνεχίσουν να παίρνουν και στο μοντέλο διακυβέρνησης που σχεδιάζουμε. Η εκκλησιαστική περιουσία ανατίθεται στο κράτος προς αξιοποίηση.

Στο νέο μοντέλο κράτους που προτείνουμε τα Υπουργεία είναι δέκα οκτώ:

1.Της Εθνικής Άμυνας, 2. της Εθνικής Παιδείας, 3. του Υπουργείου Εσωτερικών και Εθνικής Ασφαλείας, 4. του Υπουργείου Εξωτερικών και Διπλωματίας, 5. της Εθνικής Οικονομίας, 6.της Εθνικής Ανάπτυξης, 7. της Ναυτιλίας, 8. του Υπουργείου Δικαιοσύνης, 9. του Υπουργείου Βιομηχανίας, 10. του Υπουργείου Γεωργίας και Συνεταιριστικής Βιοτεχνικής και Οικοτεχνικής Παραγωγής, 11. του Υπουργείου Εμπορίου-Διακίνησης προϊόντων και υπηρεσιών, 12. του Υπουργείου Μεταφορών, 13. του Υπουργείου Ενέργειας και Υδάτινων Πόρων, 14. του Υπουργείου Τεχνογνωσίας-Τεχνολογίας-Μmanagement, 15. του Υπουργείου Τουρισμού και Πολιτισμού, 16. του Υπουργείου Οικονομικών, 17. του Υπουργείου νέας Γενιάς ή Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων και Απασχόλησης και 18. του Υπουργείου Υγείας.

Θα τυπώσουμε το εθνικό νόμισμα τη δραχμή μας, για εσωτερική συναλλαγή και δικό μας ευρωδολάριο, για τις συναλλαγές μας με τις χώρες του εξωτερικού. Δεν θα πάρουμε στο εξής δάνεια από τοκογλύφους και από τράπεζες.

Τα χρήματα που τυπώνει το εθνικό μας τυπογραφείο, θα τα διαχειρίζεται κατ’ ευθείαν το Υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο θα τα δανείζει χωρίς κανέναν τόκο. Ο δανειζόμενος έμπορος, επιχειρηματίας ή ιδιώτης θα έχει την υποχρέωση, να τα επιστρέψει μετά από έξι μήνες, για κάθε φορά που δανείζεται.

Ο χρόνος αυτός είναι αρκετός, ώστε οι επιχειρήσεις να ανακυκλώσουν το χρήμα-εμπόρευμα, εμπόρευμα-χρήμα, για να έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν το δάνειο.

Τα δάνεια αυτά θα παραδίδονται στους επιχειρηματίες από τα κατά τόπους καταστήματα Εφοριών του Υπουργείου Οικονομικών και εκεί θα επιστρέφονται. Από τα καθαρά κέρδη που θα πραγματοποιούντα θα φροντιστεί από την πολιτεία να μοιραστεί στις εξής αναλογίες: το 15% να κρατήσουν οι εργοδότες, το 35% οι εργαζόμενοι, 30% να παραχωρηθεί στο κράτος και 20% , να αποταμιευτούν , ως εργοδοτικές εισφορές. Το ΦΠΑ να καταργηθεί.

Τα χρήματα του Τυπογραφείου, ως δαπάνη εκτύπωσης, χάρτου, μετάλλου κλπ δεν μπορεί να ξεπεράσει το 5% της αξίας του νομίσματος, το οποίο επιστρέφεται από τους επιχειρηματίες 100%, αφού προηγουμένως ο μηχανισμός παραγωγής πώλησης είσπραξης κινήθηκε δημιουργικά, προσφέροντας επιχειρησιακό κέρδος.

Το κέρδος αυτό στους έξι μήνες παραγωγής-πώλησης με δύο ανακυκλώσεις το μήνα προς είκοσι τοις εκατό καθαρό κέρδος, έχουμε 2Χ6Χ2Ο= 24Ο%!

Φυσικά πρέπει να ολοκληρώσουμε την υπόθεσή μας με το τι κάνουμε σχετικά με τους μισθούς και τις συντάξεις. Συνεχίζουμε να τα καλύπτουμε με το εθνικό νόμισμά μας και μάλιστα με μισθούς και συντάξεις όχι κάτω των 1.500 ευρώ καθαρά. Ανώτατος μισθός, για τους ανώτατους δημόσιους ή ιδιωτικά στελέχη, όχι πάνω από το τριπλάσιο του κατώτατου μισθού.

Θα δηλώσουμε αδυναμία πληρωμών, για τα χρέη μας προς τους τοκογλύφους πιστωτές μας, γιατί ευθύνονται και οι ίδιοι, για το φαγοπότι που έπεφτε πριν φθάσουν στα ταμεία του ελληνικού δημοσίου. Επίσης οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που έκλεισαν ή κινδυνεύουν, να κλείσουν, ελλείψει ρευστού, διότι αρνούνται οι τραπεζίτες, να χορηγήσουν, να τους δοθεί προθεσμία πέντε ετών, άτοκα και να χρηματοδοτηθούν με τον τρόπο που αναλύσαμε πιο πάνω.

Έτσι γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τον βραχνά της κρίσης και του μνημονίου. Αγαπητέ Υφυπουργέ Φίλιππα Σαχινίδη, δεν σηκώνω καμιά αντίρρηση στη πρότασή μου αυτή. Διότι το προτεινόμενο μοντέλο είναι βιώσιμο και υλοποιείται εύκολα.

Επικαλούμαι τον μεγάλο τραπεζίτη Εμράι Στέντον, ο οποίος με σπαραγμό σε μια έκρηξη μεταμέλειάς του, στο βιβλίο του "Δισεκατομμύρια κέρδη για τους τραπεζίτες και φτώχια για τους λαούς", ομολογεί, ότι δύο χιλιάδες τραπεζίτες στο κόσμο, αρνηθήκαμε πεισμαζτικά, να πολεμήσουμε την αμάθεια, τις αρώστειες και την εξαθλίωση των γήινων συμπολιτών μας, ενώ μπορούσαμε να το επιχειρήσουμε.

Αυτό έκανε η χιτλερική Γερμανία, και παρά το εξουθενωτικό εμπάργκο που της είχε επιβληθεί, από τις νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις, στο τέλος του πρώτου π. π, κατάφερε να αναθερμάνει την οικονομία της χώρας της, με την οποία απείλησε την παγκόσμια ελευθερία. Επίσης και οι Σαρακηνοί, για μια χιλιετία, κυριάρχησαν με το δικό τους νόμισμα.

Τα χρήματα των τοκογλύφων θα τα επιστρέφαμε με τόκους και πανωτόκια. Ενώ τώρα παίρνουν μαμούκαλα οι τοκογλύφοι και το προτεινόμενο, στη νέα μορφή κράτους μας, παίρνει 100% το κεφάλαιο των χορηγουμένων δανείων, που, όπως είπαμε δεν ξεπερνά το 5% η δαπάνη εκτύπωσης και τα υλικά των νομισμάτων του Εθνικού μας Νομισματοκοπείου. Ο επιχειρηματικός κόσμος μας δεν πληρώνει ίχνος επιτοκίου, τόκους και άλλα κερατιλίκια. Και το σπουδαιότερο γίνεται ανταγωνιστικός στη σύγχρονη διεθνή ανοικτή αγορά.

Διάβασα στην εφημερίδα Αντίκτυπος που εκδίδεται από την Διακλαδική Πρωτοβουλία Εργαζομένων-Ανέργων στα ΜΜΕ το παρακάτω πίνακα εργαζομένων στο δημόσιο τομέα:

Δημόσιοι υπάλληλοι

Μόνιμοι Δημόσιοι υπάλληλοι 631.738 άτομα και 56.262 υπάλληλοι αορίστου χρόνου

Αναλυτικότερα, από τους μονίμους απασχολούνται στους παρακάτω τομείς:

1. Στις υπηρεσίες των Υπουργείων και της περιφέρειας 93.000

2. Στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης 90.000

3. Στους τρεις βαθμούς της Εθνικής Εκπαίδευσης 203.000

4. Στα Δημόσια Νοσοκομεία διοικητικοί, νος/τές, ιατροί 95.000

5. Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου 47.000

6. Στρατιωτικοί 83.000

7. Σώματα Εθνικής Ασφαλείας………………………………………… 66.000

8. Κληρικοί ……………………………………….. 11.000

Από τους ανωτέρω το 49% είναι πτυχιούχοι πανεπιστημίου και ανωτέρων σπουδών. Το 80% αμείβεται με μηνιαίο μισθό από 800 έως 1500 ευρώ και είναι μικρότεροι από το μέσο όρο των μισθών της Ε.Ε που αντιστοιχεί στο 11% του ΑΕΠ της χώρας. Η Δανία δίδει το 18,9% του ΑΕΠ στους δημόσιους υπαλλήλους της, η Γαλλία το 12,8%, η Φιλανδία το 13%, η Σουηδία το 15,1%.

Οι παραπάνω χώρες υπερέχουν στο κοινωνικό κράτος, στην υγεία, στη παιδεία, τις κοινωνικές υποδομές, για τους φτωχούς, τους άνεργους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους.