Εκπαίδευση του Χριστού, για την επιτυχία της νεκρανάστασής του

Τα εννιά πρόσωπα-σώματα του Χριστού.

Ο Χριστός στη προετοιμασία Του, για την υπέρτατη θυσία, υπέρ του «αμαρτωλού γένους των ανθρώπων», μαθήτευσε από τα πέντε του χρόνια στα ιερά θρησκευτικά μυστήρια των Εσσαίων, των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων. Εξεταζόμενος, λοιπόν, στο μεγαλοπρεπή ναό του Άμμωνος Διός και ενώπιον αντιπροσώπων της Παγκόσμιας Θρησκευτικής Κοινότητας στην Αίγυπτο, το 30 μΧ, τρία χρόνια πριν από τη σταύρωσή Του, περιγράφοντας και αναλύοντας τα εννέα πρόσωπα του ανθρώπου, όπως αυτά λειτουργούν στη πολυσύνθετη ανθρώπινη φύση είπε τα παρακάτω: «Αγαπημένοι μου φωτισμένοι διδάσκαλοι, όλων των θρησκευτικών αδελφοτήτων, όλοι εσείς που αναλάβατε τη μύησή μου στις κρυφές ιερές γνώσεις, ακούστε με προσοχή και αποφασίστε, εάν είμαι άξιος της εμπιστοσύνης και της ιεράς κρίσης σας, για να περάσω και τις τελευταίες σκληρές δοκιμασίες, στις οποίες με υποβάλλετε. Συνεχίζω λοιπόν τονίζοντας ότι:  Οι περισσότερες θρησκείες δέχονται την ύπαρξη μόνο εφτά σωμάτων της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά η Ιερά Αδελφότητα της Αιγύπτου που θεωρείται η μητέρα των θρησκειών διατείνεται, ότι είναι εννέα. Κά­θε σώμα έχει μια ιδιαίτερη λειτουργία και, παράλληλα, μια σχέση με όλα τα άλλα σώματα. Αυτά τα εννέα σώματα σχη­ματίζουν τρεις τριάδες και, όπως θα δείτε, αποσκοπούν στη δημιουργία, προοδευτικά, ενός απόλυτα τέλειου σώματος, ε­νός φωτεινού θεού που μπορεί να κατοικήσει με τους θεούς στον ουρανό.

»Το Ρεν, ή αλλιώς το όνομα, είναι το πρώτο από τα τρία σώματα που απαρτίζουν τη σωματική ή φυσική τριάδα. Είναι καθοριστικής σημασίας για το άτομο, γιατί όταν προφέρεται(το όνομα) έχει δημιουργική δύναμη. Το όνομα, κατά συνέπεια, πρέπει να διατηρείται, γιατί κάθε φορά που προφέρεται παρέχει στο άτομο νέα ενέργεια ζωής.

»Το Κατ είναι το δεύτερο από τα τρία φυσικά σώματα. Εί­ναι η ολότητα της σωματικής ουσίας του ατόμου, με όλες τις πρωτογενείς, ακατέργαστες και ανυπόταχτες δυνάμεις της δημιουργικότητας. Αυτό υπόκειται σε φθορά. Ωστόσο, απο­τελεί, επίσης, την πηγή ενός ανώτερου σώματος. Γι' αυτό πρέπει να προστατεύεται σαν ναός απ' όπου αναπτύσσεται κάποια στιγμή το ανώτερο σώμα.

»Το Κα είναι το τρίτο από τα τρία φυσικά σώματα. Είναι ο αυλός σωσίας του φυσικού σώματος κι αποτελεί την αφηρη­μένη προσωπικότητα του ατόμου. Περιέχει όλες τις πράξεις και ενέργειες της ζωής του, καθώς και τ' όνομα του. Μπορεί να κατοικεί στον τάφο, στη μούμια ή στο ζωντανό σώμα. Μπορεί να περιπλανάται κατά βούληση ή ακόμα και να κα­τοικεί σε κάποιο άγαλμα του ατόμου. Νομίζω ότι αργότερα προστέθηκε η άποψη ότι μπορεί να φάει ή να πιει κι άρχισαν να προσφέρουν εδέσματα και νερό στις διάφορες τελετές, σαν μέρος της ιεροτελεστίας.

«Αυτά τα τρία σώματα συγκροτούν το φυσικό σώμα. Απο­τελούνται από την ιδέα του πατέρα (το όνομα), την ιδέα της μητέρας (το σώμα ή γη), και το Άγιο Πνεύμα, τον αυλό σω­σία. Τα τρία αυτά είναι ένα. Κι αυτό το ένα είναι η βάση για τα ανώτερα σώματα.

»Η δεύτερη τριάδα σωμάτων αφορά τις συγκινήσεις, τη διανοητικο-συναισθηματική ιδιοσυγκρασία του ατόμου, δη­λαδή την καρδιά.

»Το Οχ, το πρώτο από τα συναισθηματικο-διανοητικά σώ­ματα, είναι απλά η καρδιά. Είναι το κέντρο της πνευματικής σκέψης. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή αντίληψη, οποιαδήποτε ενέργεια του ατόμου, είτε καλή είτε κακή, καταγράφεται στο βιβλίο κρίσης της καρδιάς. Η κρίση αφορά το πόσο βάρος φέρει η καρδιά απέναντι στον Πατέρα της τέλειας αλήθειας, γιατί κάθε κακή πράξη στη ζωή του ατόμου βαραίνει την καρδιά αθροιστικά.

»Το Μπα, το δεύτερο από τα συναισθηματικό-διανοητικά σώματα, εί­ναι η ψυχή της καρδιάς. Αυτό μπορεί όποτε θέλει να παίρνει υλική μορφή, κάτι που συμβολίζεται με τη φιγούρα του ανθρωπόμορφου γερακιού. Η ψυχή της καρδιάς αναπτύσσε­ται μέσα από την ψυχή του σώματος, μέσα από το κα ή Άγιο Πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα στηρίζει την ψυχή της καρδιάς δί­νοντας της υπόσταση και κατοικία.

»Το Καϊμπίτ, που σημαίνει σκιά, είναι το τρίτο σώμα αυτής της ομάδας. Αντλεί την ουσία του από την καρδιά κι είναι ένα αντίγραφο, ένας αυλός σωσίας ή Άγιο Πνεύμα των συναισθηματικο-διανοητικών σωμάτων. Αυτό, όπως και το κα, μπορεί να έρχεται και να φεύγει όποτε θέλει. Πρέπει να ση­μειώσουμε ότι μέχρι εδώ έχουμε τρία σώματα που μπορούν να ανυψωθούν από τα φυσικά ή συναισθηματικο-διανοητικά σώματα του ανθρώπου και να κινηθούν ή να ενεργήσουν α­νεξάρτητα. Επίσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα τα σώ­ματα, ως εδώ, είναι θνητά και υπόκεινται στο θάνατο, όταν καταστραφεί το σώμα ή η καρδιά του ατόμου.

»Ας πάμε τώρα στα αιθέρια σώματα, αυτά που δεν καταστρέφονται παρά μόνο από τις αιώνιες δυνάμεις των θεών. Αυτά τα σώματα μπορούν να παραμείνουν αθάνατα, αν το άτομο τους δώσει αυτή την ευκαιρία ζώντας μια αγνή ζωή.

»Το Σεκέμ, ή ζωτική δύναμη, είναι το πρώτο απ' αυτά τα πνευματικά σώματα. Είναι η ζωτική δύναμη του ατόμου, που συγκροτεί μια άυλη οντότητα, μια προσωποποίηση, σε πνευ­ματικό επίπεδο, της ανθρώπινης ζωτικότητας και ενέργειας. Αυτή η ζωτική δύναμη, αναγόμενη σε πνεύμα, ζει στον ουρα­νό μαζί με τους ακτινοβόλους θεούς - αλλά δεν είναι η ίδια θεός. Αυτό πρέπει να το υπογραμμίσουμε!

»Το Οάχου, ή πνευματικό σώμα, είναι το δεύτερο της πνευματικής ομάδας. Αναπτύσσεται μέσα από το φυσικό σώμα, δηλαδή τη χαμηλότερη τριάδα σωμάτων που αποτε­λούν τη φυσική, σωματική ομάδα. Αναπτύσσεται με τα λόγια της δύναμης, τις προσευχές και τις σκέψεις του ατόμου σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, καθώς και τις προσευχές ή σκέψεις των άλλων που το αφορούν. Όμως, από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί πια, αποκτά μια υπόσταση δική του και παύει να είναι υπόλογο στο φυσικό σώμα απ' όπου προήλθε και υπόκειται μόνο στη δικαιοσύνη των θεών. Ενώ συναποτελείται και δημιουργείται απ' όλες τις διανοητικές και πνευματικές ιδιότητες του ατόμου, από τη στιγμή που αποκτά τις δικές του δυνάμεις, τη δική του καινούρια ζωή, παράλληλα αποκτά και μια δική του φύση. Αυτό το πνευμα­τικό σώμα γίνεται με τη σειρά του ο ναός ή η κατοικία ενός ανώτερου ακόμα σώματος.

»Το Κου, ή πνευματική ψυχή, είναι το τρίτο από τα πνευματικά σώματα. Είναι μια άυλη ύπαρξη, μια οντότητα καθ' ομοίωση των θεών, ένα φωτεινό όν. Κατοικεί στο πνευματικό σώμα και δεν πεθαίνει ποτέ, μολονότι μπορεί να καταστραφεί. Έτσι, η πνευματική ψυχή είναι το τελευταίο, ανώτατο σε τελειότητα, ακτινοβόλο σώμα που αναδύεται μέσα στον άν­θρωπο. Αυτή φαίνεται να αποτελεί το σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης. Αναπτύσσεται και κατοικεί μέσα στα άλλα σώματα, που με τη σειρά τους αναπτύχθηκαν απ' τις ομάδες των φυ­σικών και συναισθηματικο-διανοητικών σωμάτων. Αυτό είναι το μέρος του ανθρώπου που γίνεται αιώνιος θεός και κατοι­κεί στον ουρανό μαζί με τους υπόλοιπους θεούς.

»Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, ότι σκοπός της ύπαρ­ξης του σώματος στη γη φαίνεται να είναι η προετοιμασία της αθάνατης κι αιώνιας πνευματικής ψυχής. Κάθε πράξη, κάθε σκέψη, κάθε λέξη και κάθε συγκίνηση στη ζωή του ατό­μου δείχνουν να συμβάλλουν σ' αυτό το σκοπό. Είτε βοηθώ­ντας είτε εμποδίζοντας. Τι άλλο είναι αυτή η ομολογία αρνή­σεων που αναφέραμε (οι επαναληπτικές δηλώσεις του τι δεν έκανε το άτομο), παρά ένας λαμπρός απολογισμός του συμ­βιβασμού του με όλα τα ήθη και έθιμα της κοινωνίας του; Υπήρξε ένας ηθικός, καλός, υπάκουος, ευγενικός άνθρωπος. Έτσι προετοίμασε το φυσικό και το διανοητικο-συναισθηματικό του σώμα για την ανάπτυξη των ανώτερων σωμάτων του.

»Τώρα φτάνουμε μπροστά σε κάτι αστάθμητο. Το άτομο έχει προετοιμάσει τα ανώτερα σώματα, αλλά ίσως αυτά να μην μπορέσουν να περάσουν το φράγμα, τη θανάσιμη νύχτα ή κρίση. Κι αν δεν περάσουν αυτή τη δοκιμασία, δεν μπο­ρούν να γίνουν αθάνατα και να ζήσουν σε αιώνια μακαριότη­τα στον ουρανό. Θα καταστραφούν από κείνο το αδυσώπητο πράγμα που καταβροχθίζει τις κακές καρδιές. Τι είναι αυτό το αδυσώπητο πράγμα, αυτό που προξενεί τον αιώνιο θάνα­το, τόσο στην πνευματική ψυχή, όσο και στο φυσικό σώμα; Είναι ένας θεός που αντιπροσωπεύει το χρόνο, τον περιορι­σμό με όρια και τη σωματική φθορά — έτσι δεν είναι; Αυτό δεν υποδηλώνει, συμβολικά, ότι στον κακό άνθρωπο η πνευ­ματική ψυχή πεθαίνει, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από τη φυσική ομάδα σωμάτων;» (βιβλίο του Ευγένιου Ουίτγουερθ: Τα εννέα πρόσωπα του Χριστού)