Το παράνομο ΚΚΕ και η Έξοδος ή παραμονή στην ευρωζώνη

Κάποιος φίλος από την Καλαμαριά, διερωτάται μήπως, το ΚΚΕ τελεί σε παρανομία, μ' αυτά που διακηρύσει κι' επιδιώκει, όπως ισχυρίζονται οπαδοί του άκρατου καπιταλιστικού φιλελευθερισμού, από τα βήματα του Φόρουμ Αθεϊας

Kαλαμαριώτη νεαρέ φίλε, άστους να λένε. Ή δεν γνωρίζουν τα γεγονότα, ή είναι απόγονοι δοσίλογων που κατέδιδαν κι εκτελούσαν έλληνες αντιστασιακούς πατριώτες, στις Καισαριανές, στα Δίστομα, στα Γιανιτσά, στο Χορτιάτη και σε 1500 άλλα χωρφιά. Και στην τρίτη εκδοχή, μπορεί ν' είναι θύματα της μαύρης προπαγάνδας της αντικομμουνιστική υστερίας που οδήγησαν το λαό μας στον αδελφοκτόνο εμφύλιο, με πρωταγωνιστές ξένους αφεντάδες και δικά μας πολιτικά ανδρείκελα.

Βλέπεις οι νικητές που δικαιώνονται, κατά τον Θουκιδίδη, συνήθως είναι οι μή πατριώτες. Οι κομμουνιστές, αν ήθελαν την εξουσία την έπαιρναν πριν τα Δεκεμβριανά και την συμφωνία της Βάρκιζας. Είναι μεγάλη φαυλότητα να συνεχίζεται η διαστρέβλωση και να κακοποιείται η ιστορική αλήθεια.

Και κλείνω με μια μεγάλη απορία: Τί άλλο πρέπει ακόμα να υποστούμε, για να αντιλήφθούμε το "μεγαλείο" και την υπεροχή του φιλελεύθερου καπιταλισμού; Δεν φθάνουν αυτά που βιώνουμε σήμερα με τις σκόπιμες υπερχρεώσεις, με στόχο την εθνική μας υποτέλεια και το γενικό ξεπούλημα;

Αναλυτικότερα:
Σ' ένα καπιταλιστικό περιβάλλον, όποιου στίγματος γεωγραφικού μήκους και πλάτους, δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν. Οι εκμεταλλευτές κι’ εκμεταλλευόμενοι, μ' αναλογία 0,02 % τους επικυρίαρχους ευτραφείς θύτες και 99,08 % τ’ εξαθλιωμένα κι' εξαχρειωμένα θύματα.
Οι πρώτοι νέμονται το 80 % του διεθνούς πλούτου και οι δεύτεροι μοιράζονται το εναπομείναν 20 %.

Ο μεταμεληθείς από τις κοινωνικές του τύψεις, σε βάρος των λαών, στα γεράματά του, Εμράι Στέντον, ένας από τους πιο υψηλόβαθμους κι' ανάλγητους τραπεζίτες του κόσμου, ισχυρίζεται, ότι οι κυβερνήσεις, ο στρατός και όλοι οι κρατικοί λειτουργοί πειθαρχούν στο παγκόσμιο τραπεζικό χρεοπιστωτικό κατεστημένο.
Και ότι, ενώ μπορούν, να εξασφαλίσουν ολόπλευρη απασχόληση κι’ ευημερία, ενώ μπορούν να μορφώσουν όλο τον κόσμο, κι’ ενώ μπορούν να θεραπεύσουν κάθε ασθένεια, εντούτοις, δεν πράττουν τίποτ’ απ’ όλα αυτά. Γιατί τους λαούς τους "θέλουμε", όπως αποκαλύπτει ο παραπάνω τραπεζίτης, "αμόρφωτους, ασθενείς κι’ ανήμπορους".

Στην Ευρώπη του Κεφαλαίου, του Χάλυβα και των Ποιμένων «Αγίων Πατέρων Ημών», τι μπορεί να ελπίζουν και να προσδοκούν οι επικυριαρχούμενοι Ευρωπαϊκοί λαοί;
Πάντα αποτελούν αντικείμενα ομηρίας ελέγχου και άγριας εκμετάλλευσης. Πάντοτε παραπληροφορούνται, εξαπατούνται και μαντρώνονται σε στάνες σιωπηρών αμνοεριφίων και μάντρες φανατισμένων κομματικών οπαδών.

Πέρα από τα ετήσια έσοδα της άγριας φορολογίας, κατασπαταλούν και τ’ υπέρογκα ποσά δανείων, με τ’ οποία υπερχρεώνουν έθνη και λαούς, με τον ύπουλο σκοπό ν’ επιβάλουν την υποτέλεια και να ελέγξουν τον όποιο εθνικό πλούτο των καταχρεωμένων λαών. Χρέη που δεν τα δημιούργησαν οι λαοί, αλλά οι πολιτικές τους ηγεσίες, για να τους ελέγχουν και τους καταδυναστεύουν.

Πρέπει ν’ αρνηθούμε νοοτροπίες και σχέσεις αφέντη προς δούλο.
Ν’ απορρίψουμε μετά βδελυγμίας, τ’ υπερχρέη που προσπαθούν να μας φορτώσουν οι επίορκοι πολιτικοί ηγέτες μας που δημιούργησαν και χρησιμοποίησαν τις υπερχρεώσεις αυτές.

Να βγούμ’ από την ευρωζώνη το ταχύτερο, ν’ εκδόσουμε το εθνικό μας νόμισμα, να ρίξουμε χρήμα στις μηχανές ανάπτυξης της αγοράς, άτοκο, να ριχτούμε στην παραγωγή, ν’ υπερκαλύψουμε την υπερεπάρκεια τροφίμων και τ’ άλλα αναγκαία αγαθά, για να μην πεινάσουμε, ως λαός.

Να περιορίσουμε τις εισαγωγές και να προσπαθήσουμε την αύξηση των εξαγωγών, μ’ εργαλεία την τεχνογνωσία και την ανταγωνιστικότητα.

Η έλλειψη τροφίμων είναι τραγική εμπειρία. Στην τριπλή κατοχή του 41-44 που οι εισβολείς άρπαξαν τα δημητριακά και τις άλλες πρωτογενείς γεωργικές και κτηνοτροφικές παραγωγές, με την επικουρία και του εμπάργκο των άγγλων στην ανθρωπιστική βοήθεια προς την λιμοκτονούσα Ελλάδα, πέθαναν πάνω από τριακόσιες χιλιάδες Αθηναίοι, κι’ άλλοι πατριώτες στ’ άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Εκείνοι που επιβίωσαν ήταν οι πληθυσμοί της γεωργοκτηνοτροφικής Υπαίθρου, σώζοντας εκατοντάδων χιλιάδων αστών συμπολιτών τους.

Τον φόβο της απομόνωσης και τ’ αποκλεισμού από τις αγορές, θα τον ξεπεράσουμε, με λελογισμένη αυτοσυγκράτηση, αυτοπαραίτηση κι’ άριστες διπλωματικές σχέσεις, για τον εκπορισμό καυσίμων κι’ άλλων αναγκαίων που δεν παράγουμε στη χώρα μας.

Μην ξεχνάμε, ακόμη, ότι με την υλοποίηση των παραπάνω εφικτών προτάσεων, σώζουμε τους εθνικούς μας θησαυρούς, με τη στήριξη των οποίων διαπραγματευόμαστε, μ’ έντιμους και ισότιμους διακρατικούς συνομιλητές. Χωρίς να επιτρέψουμε στους καιροσκόπους να μας τα φάνε, για ένα κομμάτι ψωμί. Πράγμα που θα συμβεί, αν δεν αρνηθούμε τα χρέη και τελεσφορήσουν οι συμφωνίες ολέθρου της τρόικας και της 26ης Νοεμβρίου.

Εμείς θέλουμε κοινωνίες-πολιτείες μικρές κι ανεξάρτητες, με ντόπιους λαϊκούς ηγέτες εκλεγμένους κι’ ανακλητούς, σε κάθε αναγκαία περίπτωση, όποιας παραβατικότητας και λαμογιάς.

Αυτές οι πολιτείες υψηλής ετοιμότητας αυτοδιοίκησης, ελέγχου και παρέμβασης, με τοπικούς και ανακλητούς αιρετούς άρχοντες και δημόσιους λειτουργούς, όπως προαναφέρουμε, θα επιλύουν όποια προβλήματα, άμεσα κι’ αποτελεσματικά.

Προς το σκοπό αυτό προτείνω την κατάργηση των οργάνων καταστολής, τον αγροφύλακα, το χωροφύλακα, τον αγρονόμο και τους δικαστές της Κεντρικής εξουσίας που όχι μόνον δεν απονέμουν δικαιοσύνη, αλλά τρομοκρατούν, χειραγωγούν και εξουθενώνουν τους μη προνομιούχους συμπατριώτες μας.

Ο σεβασμός, η απονομή δικαιοσύνης και η προστασία του πολίτη, θ’ είναι εύκολη υπόθεση, όταν με τη λαϊκή κυριαρχία οι ντόπιοι άρχοντες φροντίσουν άμεσα το λαό. Αυτές οι μικρές πολιτείες, μπορούν ν’ αυτοδιοικηθούν, σ’ ένα σχήμα Συμπολιτείας, με τοπικούς κυβερνήτες κι’ έναν ομόσπονδο Πρόεδρο-Πρωθυπουργό. Κυβερνήτες, Πρωθυπουργός και τ’ άλλα όργανα εκλέγονται άμεσα από τον κυρίαρχο λαό και είναι ανακλητοίκαι αντικαταστατοί, όποιαδήποτε στιγμή.

Δεν χρειάζονται τετραετίες για ν’ εντοπίσουμε και να τιμωρήσουμε τ’ όποια «γαϊδουρομούλαρα». Τα σάπια πορτοκάλια πετιούνται από το τελάρο, για να μην σαπίσουν και τα γερά. Έτσι λέει η λαοσοφία.