Η Ελλάδα έχει δύο επιλογές ή συμμορφώνεται με τις εξοντωτικές πιέσεις των δανειστών σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού, οπότε δεν υπάρχει μέλλον πια για τις επόμενες γενεές για μια πενηντατετία, ή αποφασίζει και πράττει εκείνο που η Ευρώη των αδυσώπητων δανειστών απειλεί την Ελλάδα και το λαό μας με αποβολή από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Αφήνουμε λοιπόν το σχοινί με το οποίο μας τραβούν στην απόλυτη ένδεια και σώζουμε την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και τη βιωσιμότητα του απειλούμενου ιστορικού Ελληνισμού. Τυπώνουμε το εθνικό μας νόμισμα, με το οποίο συνεχίζουμε να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις και δρομολογούμε την ανάπτυξη, την πλήρη απασχόληση και την καθολική ευημερία του λαού μας.
Όσον αφορά τα καύσιμα και άλλα χρειώδη, για τα οποία κάποιοι σκλάβοι της απόλυτης εξάρτησης, μας ρωτούν από πού θα τα προμηθευόμαστε, τους απαντούμε, ότι θα βρούμε φίλους και υποστηρικτές μας μέσα στην διεθνή αγορά που με κλήριγκ θα τα προμηθευόμαστε, ανταλλάσσοντας τα με καρπούζια και άλλα φρούτα μας περιζήτητα.
Στα παιδικά μας παιχνίδια τους καυγατσήδες που μας απειλούσαν ότι θα μας δείρουν, αιφνιδιαστικά τους δέρναμε και μεταμορφώνονταν από δράκους κακούς σε φρόνιμα αρνάκια. Αυτός είναι γνωστός διεθνής νόμος, όπου τις περισσότερες φορές υπερτερεί η επίθεση της άμυνας. Όταν δε το δίκαιο συνοδεύεται με τον επιτιθέμενο σίγουρα δικαιώνεται αυτός που ξεσπά από αγανάκτηση άδικης πρόκλησης και χειρών αδίκως κινουμένων.
Η υπερχρέωση ήταν φτειαχτή. Το δε χρέος επαχθές και επονείδιστο, όπως απεφάνθη η Επιτροπή Αλλήθειας και άλλων διεθνών προσωπικοτήτων καταξιωμένων οικονομολόγων και διεθνολόγων.
Η υποχώρηση μέχρις εσχάτων αποτελεί εθνική μειοδοσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου