Αγαπημένοι μου συμμαχητές, Ιοκάστη-Έβαντ οι αναφορές σας περί αγίων αγγίζουν την ουσία του θέματος. Διότι καλώς επισημαίνετε τη διαφορά ανάμεσα στους κοινωνικά αγίους και τους θρησκευτικούς.
Μεταξύ τους οι άγιοι αυτοί δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση.
Οι κοινωνικά άγιοι δίνουν τα πάντα για τη θεραπεία κοινωνικών καθημερινών προβλημάτων υπέρ του συνανθρώπου και πολλές φορές φθάνουν και στην υπέρτατη θυσία για τα ανθρώπινα ιδεώδη. Αντίθετα οι θρησκευτικοί άγιοι δεν δίνουν τσακιστή δεκάρα, για τα καθημερινά προβλήματα των πιστών τους.
Εκείνο που τους απασχολεί είναι η επιβολή των δογματικών τους επιδιώξεων. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα κοστίσει σε ανθρώπινες θυσίες, ακόμη και ζωές δεν φείδονται. Ο Νίκων ο «μετανοείτε αδελφοί» που ακολουθούσε επί του ασφαλούς τα βάρβαρα στρατεύματα του Αλάριχου, επικεφαλής δύο χιλιάδων ροπαλοφόρων κρανιοθραυστών απίστων-εθνικών, έγινε επίσκοπος και αγιάσθηκε για τις «θεάρεστες χριστιανικές πράξεις του». Κριτήριο αγιότητας των Ιερών Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι η ωφέλεια της ανθρωπότητας, αλλά της Χριστιανοσύνης!
Τώρα λίγα πράγματα για τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τους κοινωνικά αγίους που τελικά αγνοούνται από τις θρησκείες
Οι άνθρωποι, γενικά, σύμφωνα με το βαθμό αυτοελέγχου της αρπακτικής τους βουλιμίας, διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:
1. «δεν καταλαβαίνουν τίποτα» είναι ασυγκράτητα αρπακτικοί. Σ’ όποια διαχείριση, δαγκάνουν χωρίς ίχνος δισταγμού και κώλο γλύφουν, γίνονται αδίστακτοι, για τέτοιες θέσεις. Αν φας στο ίδιο πιάτο μαζί τους κάηκες. Τ’ αδειάζουν πριν πάρεις τη δεύτερη πιρουνιά. Το αχόρταγο αυτό σινάφι διχάζει τους ανύποπτους πολίτες της διπλανής τους πόρτας, οργανώνει τα ποίμνια ομηρίας, εξαπατά, καταπιέζει, εκμεταλλεύεται και εξαθλιώνει. Ενεργούν πρωτόγονα, ενστικτωδώς. Συσσωρεύουν υπερβολικά, από λαιμαργία. Η κοινωνική τους συνείδηση είναι ανύπαρκτη. Ενεργούν με ενστικτώδη νοηματικότητα.
2. Υπάρχουν άνθρωποι καλλιεργημένοι κοινωνικά και εφαρμόζουν το «ό μισείς, εταίρω μή ποιήσεις». Αυτοί αυτοσυγκρατούνται συνειδητά, δεν αρπάζουν και δεν επιτρέπουν να τους δαγκάσεις, όσο μπορούν ν’ αποκρούουν τους θιασώτες της πρώτης κατηγορίας. Αποταμιεύουν, για μελλοντική τους ασφάλεια.
3. Τέλος υπάρχουν, σε πολύ περιορισμένο αριθμό, οι απόλυτα νοηματικά συνειδητοί κοινωνικότατοι τύποι ανθρώπων που δεν νοιάζονται, για το άτομό τους. Είναι ευαίσθητοι στις αρπακτικές διαθέσεις της 1 κατηγορίας. Τους αντιμάχονται ευθαρσώς, πληρώνοντας πολλές φορές βαρύτατο τίμημα. Τα δίδουν όλα υπέρ του κοινωνικού συνόλου, ακόμα και τη ζωή τους. Δεν αποταμιεύουν Αυτοί είναι οι κοινωνικοί άγιοι. Ενεργούν στην απόλυτη νοηματική κοινωνική και συμπαντική πνευματικότητα ισορροπίας.
Και δύο αποφθέγματα για επίλογο:
"Ο φόβος είναι η κυριότερη αιτία για τη δεισιδαιμονία και μια από τις κυριότερες αιτίες για την σκληρότητα. Η κατάκτηση του φόβου μας είναι και η αρχή της Σοφίας". Bertrand Russell (1872~1970), ειρηνιστής.
Οι σοφοί καθοδηγούνται από την λογική τους. Τα απλούστερα μυαλά, από τις εμπειρίες τους. Οι ανόητοι από την ανάγκη. Και οι άξεστοι από τα ένστικτά τους. Κικέρων (106 ~ 43 π.Χ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου