Αδαμάντιος Κοραής: Ο Μέγας Έλλην θρησκευτής, διδάσκαλος και διαφωτιστής των Ελλήνων

Ο Αδαμάντιος Κοραής γεννήθηκε το 1748 και πέθανε το 1833. Ήτο Μέγας διδάσκαλος του Ελληνικού Γένους, ιατρός, δεινός μελετητής της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, αλλά πάνω απ’ όλα υπήρξε κορυφαίος Έλλην θρησκευτής που δεν δίστασε να κατακεραυνώσει τους παπάδες των Γαλιλαίων και να καυτηριάσει την μισελληνική τους στάση.

Αγωνίστηκε παρά τις απειλές των Γαλιλαίων υπέρ της Πατρώας Θρησκείας. Ο νεαρός Κοραής είχε την τύχη να σπουδάσει στο Παρίσι απ’ όπου κληρονόμησε την καυστικότητά του κατά της παχυλής αμαθείας των ρασοφορεμένων Γαλιλαίων. Μερικοί όμως εχθροί του Κοραή τον κατηγορούν ως άθεο ή ακόμη χειρότερα ως συμπαθούντα την ...αίρεση των Γαλιλαίων!

Οποία ύβρις. Παρεξήγησαν την πρόθεση του μεγάλου διανοητού να επαναφέρει κοντά στους Πατρώους Θεούς ορισμένους συνεργάτες του και άμυαλους νεο-Έλληνες. Είναι απαράδεκτο να αμφισβητούν ορισμένοι χριστό-δούλοι την Πίστη του Αδαμαντίου Κοραή στους Πατρώους Θεούς. Ο ίδιος γράφει και ομολογεί ότι ουδέποτε αμφισβήτησε την Δύναμη και την Σοφία των Θεών.

Όλοι οι Γαλιλαίοι που τον περιτριγύριζαν για να μάθουν κάτι από αυτόν παραδέχονται παρά τις ύβρεις εναντίον του περί «ειδωλολατρίας», ότι ο ζήλος και η θρησκευτική του αφοσίωση προς τους Πατρώους Θεούς είναι αναμφισβήτητος και θαυμαστός. Οι εκδόσεις και τα σχόλιά του στα έργα των Αρχαίων Ελλήνων είχαν έντονο πατριωτικό και εθνικό περιεχόμενο προετοιμάζοντας την Μεγάλη Εθνική Επανάσταση κατά των τουρκοχριστιανών. Έμβλημα για την αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους είχε το «δράξασθε παιδείας» που το αντιπαραθέτει στο ξεπερασμένο εκπαιδευτικό σύστημα των Γαλιλαίων.

Είναι ο πρώτος που εισηγήθηκε την αλληλοδιδακτική μέθοδο. Οι περί θρησκείας δοξασίες του Κοραή είναι κυματοθραύστης στην χριστιανική λαίλαπα της εποχής. Γράφει για τον εαυτόν του ότι «από την Πάτριον Θρησκείαν δεν εξέκλινε ποτέ» και πίστευε ότι ο Έλλην για να μεγαλουργήσει έπρεπε «να μένει πάντοτε εις τας σταθεράς και αμετακίνητους αρχάς της Ελληνικής Θρησκείας».

Ο Κοραής ανέδειξε την Ελληνική Γραμματεία σε Ιερό Κώδικα της νέο-ελληνικής κοινωνίας. Απαιτούσε την κάθαρση της ευσέβειας και της Κοσμοαντίληψης του Ελληνικού λαού από κάθε χριστιανικό και ανθελληνικό στοιχείο. Ζητούσε την Ελληνική θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τον πλήρη εξοβελισμό της ιουδαϊκής αιρέσεως των Γαλιλαίων από τα σχολεία. «Εις την θεραπεία της Ελλάδος» έγραφε ο Κοραής, μπορούσε να συμβάλει τα μέγιστα ο δάσκαλος και ο Ιερεύς εφόσον «γνώριζαν ακριβώς την Ελληνική Παιδεία και Θρησκείαν».

Ο Κοραής καταφέρεται με δριμύτητα συλλήβδην κατά των Γαλιλαίων κληρικών. Τους αποκαλεί απαίδευτους και συμφορά του Έθνους, διότι συντελούν «σε μίαν γενική διαστροφή των ηθών και μύριες προλήψεις και δεισιδαιμονίες». Δεν κάνει κανένα διαχωρισμό καλών και κακών Γαλιλαίων κληρικών. Μόνον όσοι έχουν Ελληνική Παιδεία και Ελληνική Θρησκεία που ελευθερώνει το νου από την άγνοια και διδάσκει στους ανθρώπους τα καθήκοντα προς τους θεούς, μόνον αυτοί μπορούν να συμβάλουν στην πνευματική αναμόρφωση του Ελληνικού Έθνους.

Η αυστηρή κριτική του Κοραή κατά των Γαλιλαίων δεν προήρχετο μόνον από τα αντι-χριστιανικά κηρύγματα της εποχής του αλλά κυρίως από την αγωνία του για την αναγέννηση και την μόρφωση του Ελληνικού λαού. Ήθελε να καταπολεμήσει το βυζαντινό σκότος εν τη γενέσει του. Ο Κοραής όπως όλοι οι κορυφαίοι διανοητές της εποχής του και όπως όλοι οι μεγάλοι Έλληνες Μύστες ενστερνιζόταν την άποψη ότι το βυζάντιο είναι ο θεοκρατικός δεσποτισμός του Μεσαίωνα και η παρακμή του πολιτισμού και έτσι με απαράμιλλο ηρωισμό προετοίμαζε το έδαφος πλήρους αποκοπής του νεοτέρου Ελληνισμού από την μακραίωνη βυζαντινή λαίλαπα.

Ο Κοραής συγκρούστηκε με πολλούς διανοητές της εποχής του. Και στο θέμα της Γλώσσης και στα ζητήματα της Παιδείας, και στο ζήτημα της πολιτικής: στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήτο σφοδρός πολέμιος του Καποδίστρια. Όμως πάνω απ’ όλα τα ζητήματα έβαλε το ζήτημα της εθνικής ταυτότητος των Ελλήνων που το ιχνογράφησε στην Αρχαία Κλασσική Ελλάδα απορρίπτων τελείως τις ανθελληνικές αντιλήψεις της αιρέσεως των Γαλιλαίων.

Γι’ αυτό τον μισούν οι Γαλιλαίοι και τον αποκαλούν «άθεο» και «ειδωλολάτρη». Από το τεράστιο έργο του Μεγίστου Έλληνος θρησκευτού και Μύστου Αδαμαντίου Κοραή θα θυμόμαστε πάντα τους αγώνες του για την Πατρώα Ελληνική Θρησκεία, την διάδοση της Ελληνικής Παιδείας και τον σεβασμό του προς τους Αθανάτους Θεούς.

Διαλαλούσε ότι με την επανάσταση του 1921, ελευθερωθήκαμε από τους τούρκξους και υποταχθήκαμε, σ’ έναν ανελέητο εχθρό πολύ πιο επικίνδυνο. Τον «Ελληνορθόδοξο Χριστιανισμό συνεκμεταλλευτλη και συνεργάτη των εμποροκοτσαμπάσηδων και μεγαλοκαραβοκύρηδων. (Χρυσούλα Καράμπελα). Από τη Δίκη των θςών 

Ο Γεννάδιος διέδιδε, ότι ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει

Διακήρυξη της Β΄ Εθνικής Συνελεύσεως του Άστρους, 18 Απριλίου «1823»: «Ο κρότος των ημετέρων όπλων συντάραξε το βυζάντιο»

Το «`21» ήταν η τελευταία μίας σειράς επαναστάσεων που διεξήγαγαν οι Έλληνες Πρόγονοί μας κατά των βυζαντινοχριστιανών και των τούρκων συνεργατών τους. Το «`21» οι Έλληνες, πιστοί στο Αρχαίο Έθνος κατάφεραν με το αίμα τους να αποτινάξουν τους δύο άσπονδους τυράννους τον τούρκικο και τον χριστιανοτουρκικό ζυγό, να καταδιώξουν τον χριστιανικό κλήρο και να επαναφέρουν την Αρχαία Πίστη. Η γενιά του «`21» ταύτιζε το βυζάντιο με την οθωμανική αυτοκρατορία.

Τα επίσημα έγγραφα του Επαναστατικού Στόλου ονομάζουν τον τουρκικό στόλο ως βυζαντινό. Από τα 144 Ελληνικά καράβια που ναυμαχούσαν τους τούρκους, τα 142 είχαν ονόματα Ελλήνων Ηρώων και Θεών. Τα επαναστατικά κείμενα μνημονεύουν αδιάκοπα τις Θερμοπύλες, την Σαλαμίνα, τον Μαραθώνα και τις Πλαταιές. Ουδεμία μνεία γίνεται στο καταραμένο βυζάντιο. Για τους επαναστατημένους Έλληνες η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν συνέχεια του βυζαντίου. Οι υπόδουλοι Έλληνες αποκήρυσσαν τα χριστιανικά ονόματα και ελάμβαναν Ελληνικά.

Το πατριαρχείο των Ναζωραίων με εγκύκλιό του απαγόρευσε την Ελληνική ονοματοθεσία. Ο Αλή πασάς έλεγε: «Εσείς οι Έλληνες κάτι μεγάλο έχετε βάλει στο μυαλό σας. Δεν βαπτίζετε πια τα παιδιά σας χριστιανικά αλλά Ελληνικά. Σίγουρα κάτι μεγάλο ετοιμάζετε».

Ο ιστορικός Φωτιάδης γράφει: «Ούτε ο διαφωτισμός της αστικής τάξεως ούτε και αυτοί οι αγωνιστές του «`21» θα θυμηθούν το βυζάντιο. Δεν θα ανατρέξουν ούτε μια φορά σε αυτό, δεν θα αναφέρουν ούτε έναν στρατηγό ούτε έναν αυτοκράτορα. Τα πνευματικά, τα ιδεολογικά και πατριωτικά τους ιδανικά θα τα αναζητήσουν στην Αρχαία Ελλάδα».

Ο ιστορικός Γ . Τενεκίδης αποκαλύπτει με μια μόνο ρήση: «Η φλόγα της Αρχαιολατρίας τρέφει το πατριωτικό αίσθημα της πνευματικής ηγεσίας του ταλαιπωρημένου έθνους». Οι Ναζωραίοι καταστροφείς του Ελληνικού Πολιτισμού βλέποντας ότι οι Έλληνες επαναστατούσαν κατά του χριστιανισμού και διαβλέποντες ότι το τέλος τους πλησιάζει, παρέδωσαν την βυζαντινή εξουσία στους Οθωμανούς.

Παρέδωσαν τον επαναστατημένο Ελληνικό Λαό στην τουρκική χαντζάρα.

Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων των Ναζωραίων κατακτητών γράφει στην «πατρική διδασκαλία»: «Εδώ όμως πάλι αγαπητοί χριστιανοί πρέπει να δούμε και να θαυμάσουμε την άπειρον του θεού προς ημάς αγάπη. Ίδετε λαμπρότατα τι οικονόμησε ο άπειρος και εν ελέει και πάνσοφος ημών κύριος για να φυλάει αλώβητο την αγία και ορθόδοξο πίστη ημών και να σώσει τους πάντες.

Ήγειρε εκ του μηδενός την ισχυρά αυτή βασιλεία των Οθωμανών αντί της των βυζαντινών ημών βασιλείας, η οποίαν είχε αρχίσει να χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα».

Ο Κοραής στην «Αδελφική Διδασκαλία» αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει ότι «ο Λαός προδόθηκε από τον χριστιανικό κλήρο στους τούρκους για να αναχαιτιστεί το κίνημα του Πλήθωνος Γεμιστού στον Μυστρά που απαιτούσε επιστροφή στους Ελληνικούς τρόπους και ήθη για να σωθεί η Ελλάδα».

Ο Ναζωραίος Γεννάδιος Σχολάριος συνεργάστηκε με τους Οθωμανούς με αντάλλαγμα τον πατριαρχικό θρόνο και το χρίσμα του αρχιερέως. Η πρώτη του φροντίδα μετά την παράδοση της νέας ρώμης ήταν να κάψει τα έργα του Πλήθωνος. Η πρώτη του φροντίδα ήταν να καταδιώξει τους Έλληνες.

Η Ελληνική Νομαρχία, το ιδεολογικό μανιφέστο της Επαναστάσεως» γράφει ότι «Αφού λέγω το χριστιανικό ιερατείο ηθέλησε να ενώσει τα εκκλησιαστικά εντάλματα με τους τουρκικούς νόμους δια να τιμάται δια αυτών και να ορίζει χωρίς δυσκολία κατάλαβε ότι αναγκαίο πρότερο να τυφλώσει τον Λαό με την αμάθεια δια να στεριώσει καλύτερα τον σκοπό του».

Το 1797 μ. Χ. με την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο, η Γαλλία και η Αυστρία διαμοίρασαν την Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, όπως ονομαζόταν τότε η Βενετία ως ανεξάρτητο κράτος.

Η Γαλλία ανάμεσα σε άλλα εδάφη κατέλαβε και τα Επτάνησα. Εκεί δημιουργήθηκε παράρτημα των δημοκρατικών, στο οποίο οι δημοκράτες και οι φίλα προσκείμενοι σε αυτούς Επτανήσιοι συζητούσαν την κατάργηση της χριστιανικής θρησκείας και την επικράτηση της Ελληνικής Θρησκείας και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο στρατιωτικός αρχηγός της Επαναστάσεως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, θύμα της ναζωραϊκής θηριωδίας, δεν αγνοούσε τίποτε απ’ όλα αυτά. Η οικογένειά του σφαγιάστηκε, μετά από προδοσία των Ναζωραίων, από τους τούρκους.

Τον Νοέμβριο του «1838» στην Αθήνα μιλώντας σε παιδιά του Γυμνασίου απεκάλυψε με δύο λόγια την χριστιανική συνομωσία:
«Ο σουλτάνος διόρισε έναν αντιβασιλέα και έναν πατριάρχη, και τους έδωσε την εξουσία. Αυτός και οι χριστιανοί παπάδες έκαναν ότι τους έλεγε ο σουλτάνος».

Το μεγάλο έργο της Επαναστάσεως δεν ολοκληρώθηκε. Έμεινε ημιτελές. Η Ελληνική Επανάσταση προδόθηκε από το μίσος των κατακτητών Ναζωραίων και την βοήθεια των συνεργατών τους. Οι μεγάλες δυνάμεις με πρωτοστάτη την Ρωσία διατήρησαν τους Ναζωραίους κατακτητές, εδραίωσαν τα συμφέροντά τους και θανάτωσαν τους Ήρωες. Οι απελευθερωτές στραγγαλίστηκαν σε σκοτεινά χριστιανικά μπουντρούμια, εκτελέστηκαν ή πέθαναν από την πείνα.

Ένας-ένας οι Ήρωες των Θεών μαγαρίστηκαν και θάφτηκαν κάτω από το χριστιανικό ψεύδος, την μεγαλύτερη δύναμη του χριστιανισμού. Έλληνες θαρρείτε! Τίποτε δεν τελείωσε. Το τέλος της ιστορίας του «`21» δεν γράφτηκε ακόμη.

Εμείς οι Έλληνες θα το γράψουμε με την νίκη μας κατά των Ναζωραίων κατακτητών και την απελευθέρωση της Ιεράς Πατρίδος από τον χριστιανικό ζυγό και τις μισελληνικές ολιγαρχικές φατρίες που αφαιμάζουν τον Ελληνικό Λαό.

Έλληνες, σκοπός μας είναι να πραγματώσουμε τα όνειρα και τις προσδοκίες των Ηρώων του «`21». Αυτό παραμένει το ύψιστο και πρωταρχικό καθήκον των Ιερών Πολεμιστών της Ελληνικής Θρησκείας».