Τρία τα κορυφαία χρέη του ανθρώπου

Κατά τον Νίκο Καζαντζάκη τρία χρέη έχει να εκπληρώσει ο άνθρωπος. Το κάθε ένα δε από αυτά είναι υποχρεωμένος να το ξεπεράσει.
Το πρώτο είναι του νου(ψυχρά λογική) που βάζει τάξη στην αταξία της ζωής, χτίζει γεφύρια, ορίζει νόμους.
Το δεύτερο είναι της καρδιάς(συναίσθημα-επιθυμία-πάθος) που δεν παραδέχεται την τάξη του νου.
Το τρίτο είναι να ελευθερωθεί και από τα δύο, το νου και τη καρδιά και από το μεγάλο πειρασμό της ε λ π ί δ α ς.

Ο Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 και πέθανε το 1957. Ήταν υπέρμαχος της πλουτοκρατίας και της ορθοδοξίας, αλλά μεταμορφώθηκε σε λαϊκό αγωνιστή αποδοκιμάζοντας τα απολυταρχικά πολιτεύματα και το συντηρητισμό της όποιας θρησκείας. Για το λόγο αυτό θεωρήθηκε άθεος, πολεμήθηκε με φανατισμό, το δε 1930 μόλις κατόρθωσε να αποφύγει μια οργανωμένη δίκη.

Απεδέχθη τις αθεϊστικές αντιληψεις του Νίτσε, το δε 1909 έγραψε και δημοσίευσε τη διατρβή με τίτλο "Ο Φρειδερίκος Νίτσε στη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας".

Αποδόμηση και αναδόμηση της ανθρώπινης υπόστασης

Η αποδόμηση του γήινου ανθρωπίνου σώματος αποτελεί μια επιστημονική μέθοδο θεραπείας και αποκατάστασης της ομαλής και υγιειούς λειτουργίας όλων των οργανικών συστημάτων των έμβιων όντων, όπως είναι το σύστημα των οργάνων της πέψης, το σύστημα των οργάνων της κυκλοφορίας του αίματος, το σύστημα των οργάνων διαιώνισης των ζωντανών ειδών, το σύστημα ακοής, όρασης, αφής, τα συστήματα εγκεφαλικών και ψυχολογικών λειτουργιών κ.λπ. που εφαρμόζουν οι εξωγήινοι της διαγαλαξιακής ομοσπονδίας, μέλος της οποίας είναι και το δικό μας γαλαξιακό και ηλιακό σύστημα, στους γήινους έμψυχους οργανισμούς.
Αυτή η μέθοδος συνίσταται στη διακοπή της συνοχής των κυττάρων των ιστών, των οστών και όλων των οργάνων με την ηλεκτρολυτική και ηλεκτρονική αποσύνθεση αυτών εις τα καθαρά στοιχεία από τα οποία συντέθηκαν.
Η αποδόμηση και η αναδόμηση του ανθρωπίνου σώματος γίνεται από τους εξωγήινους γεννήτορές μας, για την αποτοξίνωση, την ανανέωση-αναγέννηση των φθαρμένων οργάνων(καρδιάς, στομάχου, πνευμόνων, νεφρών, ήπατος, εκκριτικών αδένων κ.ά.), ειδικότερα δε για τη θεραπεία από πάσα νόσο του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.